ผู้เขียน หัวข้อ: "จะทำใจอย่างไรดี เมื่อคุณเป็นแม่ที่ถูกลืม"  (อ่าน 3041 ครั้ง)

0 สมาชิก และ 2 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

ออฟไลน์ ฐิตา

  • ทีมงานดอกแก้วกลิ่นธรรม
  • ต้นสักทองเรืองรองฤทธิ์
  • *
  • กระทู้: 7459
  • พลังกัลยาณมิตร 2236
    • ดูรายละเอียด


"จะทำใจอย่างไรดี เมื่อคุณเป็นแม่ที่ถูกลืม"

กระแส "วันแม่" ทำให้คนส่วนมากในสังคมไทยต้องให้ความสำคัญกับแม่ในวันแม่ ต่างพากันไปเยี่ยมเยียนแม่ กราบอวยพรแม่ ให้ของขวัญแก่แม่ พาแม่ไปเที่ยว ทำให้แม่ส่วนใหญ่ปลาบปลื้มยินดีที่ลูกหลานให้ความสำคัญในวันแม่

แต่ก็มีแม่ที่แสนดีบางคนที่รู้สึกน้อยใจ เศร้าใจ เสียใจ ที่ลูก ๆ ของตนไม่ได้สนใจใยดี ไม่โทรศัพท์ไปถามทุกข์สุข ไม่ไปเยี่ยมเยียน บรรดาคุณแม่ที่ระบายให้ฟังนี้ส่วนใหญ่เป็นคุณแม่ที่ทำงานหนัก เลี้ยงลูกมาตามลำพังในช่วงเวลาที่ลำบาก เคยต้องตื่นแต่เช้า เตรียมอาหารให้ลูก พาลูกไปส่งโรงเรียนก่อนที่ตัวเองจะไปทำงาน เลิกงานต้องรีบกลับไปรับลูกจากโรงเรียน ทำอาหารให้ลูกในตอนเย็น ช่วงวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ต้องซักผ้า รีดผ้า ทำความสะอาดบ้าน

คุณแม่เลี้ยงเดี่ยวบางท่านต้องส่งลูกไปอยู่โรงเรียนประจำ ไปรับลูกและพาเที่ยวช่วงวันหยุด พอถึงวันทำงานต้องส่งลูกกลับไปอยู่โรงเรียนประจำเนื่องจากตนเองต้องไปทำงานแต่เช้าตรู่และกลับบ้านดึก

คุณแม่บางท่านต้องไปใช้ชีวิตอยู่ในต่างประเทศ ทำงานหาเงินส่งให้ลูกที่อยู่ในประเทศไทยผ่านทางคุณตาคุณยาย

เมื่อลูกเติบโตขึ้นจนมีงานทำ รับผิดชอบตนเองได้แล้ว ก็ไม่เคยสนใจใยดีถามไถ่ทุกข์สุขของแม่ที่แก่ตัวลงไปทุกวัน จะนึกถึงแม่ก็ต่อเมื่อต้องการเงินดาวน์บ้าน ดาวน์รถยนต์ หรือหาสินสอดไปแต่งงาน พอถึงวันแม่ก็ไม่เคยนึกถึงแม่ผู้ให้กำเนิดที่เคยส่งเสียเลี้ยงดูมาตลอด

เพื่อไม่ให้เสียความรู้สึกดี ๆ เราควรดูตัวอย่างความเป็นแม่จากในธรรมชาติ แม้แต่นก เป็ด ไก่ หมา แมว ช้าง วัว เสือ สิงโต ฯลฯ ต่างก็เลี้ยงลูกด้วยความรักความห่วงใยจนลูกโตพอจะช่วยเหลือตนเองได้แล้วก็จะจากแม่ไป ลูกไม่เคยต้องกลับมาดูแลแม่ของตนเลย

การได้ทำหน้าที่แม่ เป็นหน้าที่อันยิ่งใหญ่ เป็นความรักบวกกับความรับผิดชอบต่อลูกของตนที่เกิดมา ความสุขของคนเป็นแม่ อยู่ที่การเลี้ยงทารกน้อยให้เติบใหญ่ ได้เห็นพัฒนาการแต่ละขั้นตอนของลูก ได้เห็นความเจริญก้าวหน้าของลูก การที่ลูกช่วยเหลือพึ่งพาตนเองได้โดยไม่เป็นภาระของแม่ในยามแก่เฒ่า ก็นับว่าโชคดีแล้ว ถ้าแม่ไม่คาดหวังอะไรจากลูก

แม่บางคนโชคไม่ดี ลูกประสบเคราะห์กรรม ลูกบางคนพิการ ลูกบางคนประสบความล้มเหลว ลูกบางคนติดคุก สิ่งเหล่านี้น่าเสียใจมากกว่าการที่แม่ถูกลืมเป็นไหน ๆ เพราะถึงอย่างไรลูกก็ยังสุขสบายดี แม้เขาจะลืมนึกถึงแม่ก็ตาม

แม่ที่มีพรหมวิหารธรรม ย่อมไม่คาดหวังอะไรจากลูก ย่อมยินดีในความสุขและความสำเร็จของลูกเสมอ หากลูกโชคดีมีสุขและลืมแม่ก็ไม่เป็นไร ดีกว่าการที่ลูกต้องประสบเคราะห์กรรมและกลายเป็นภาระของแม่ในยามแก่เฒ่า

แม่เองก็ต้องวางแผนชีวิตเอาไว้แต่เนิ่น ๆ ตั้งแต่ช่วงวัยทำงาน ต้องเก็บเงินไว้ใช้จ่ายในยามชรา จะได้ไม่ต้องพึ่งพาอาศัยลูก ไม่ต้องเป็นภาระของลูก แม่ต้องหมั่นดูแลสุขภาพให้ดีอยู่เสมอ ต้องเป็นคนชราที่มีสุขภาพแข็งแรง ช่วยเหลือตนเองได้และไม่เป็นภาระของใคร

แม่ต้องมีเพื่อน มีสังคม มีงานอดิเรก เพื่อมีกิจกรรมต่าง ๆ ทำหลังจากพ้นวัยทำงานไปแล้ว ชีวิตจะได้มีอะไรน่าสนใจ มีสิ่งที่ทำให้พัฒนาตนเองอยู่เสมอ ทันโลกทันเหตุการณ์ ไม่ล้าสมัย ไม่เฉื่อยชา ไม่ปล่อยเวลาให้ผ่านไปวัน ๆ กิจกรรมต่าง ๆ เช่น การเข้าสังคม กิจกรรมการกุศล การวาดรูป การร้องเพลง การเต้นรำ การเขียนหนังสือ การอ่านหนังสือ การปลูกต้นไม้ การท่องเที่ยว การใช้เฟซบุ๊ค ฯลฯ จะช่วยให้ชีวิตน่าสนใจมากขึ้น ทำให้ไม่เหงา ไม่น่าเบื่อ ไม่ต้องใช้ชีวิตแบบอยู่ไปวัน ๆ

การเป็นคุณแม่หลังวัยทำงาน เป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดของชีวิต เพราะจะมีเวลาให้กับตนเองมากขึ้น สิ่งที่เคยอยากทำ ก็จะมีเวลาทำ ลูกเล็ก ๆ ที่เคยต้องดูแลก็เติบโตไปหมดแล้ว ไม่มีภาระอะไรแล้ว อยากทำอะไร อยากไปไหนก็ไปได้ คุณแม่ที่วางแผนชีวิตมาดี มีเงินทองมากพอ ก็จะสามารถท่องเที่ยวรอบโลกได้ ได้เปิดโลกกว้าง ได้เห็นสิ่งใหม่ ๆ หรือแม้แต่จะมีเพื่อนใหม่ ๆ สร้างความสัมพันธ์กับคนใหม่ ๆ ก็ยังทำได้ ตราบใดที่ยังมีสุขภาพแข็งแรง

ฉะนั้น คุณแม่ที่ถูกลืมไม่จำเป็นต้องรู้สึกน้อยใจเมื่อลูกไม่โทรศํพท์ไปหา หรือไม่ไปเยี่ยม เพราะตัวคุณแม่เองก็สามารถใช้เวลาทำกิจกรรมต่าง ๆ ตามความสนใจและตามรสนิยมของตนเองได้ จงคิดเสียว่า ลูกลืมเราก็ไม่เป็นไร ดีกว่าลูกประสบเคราะห์กรรมและกลับมาเป็นภาระเราอีก ส่วนตัวคุณแม่เองก็จงปลื้มใจที่ตนเองไม่เคยคิดจะเป็นภาระของลูกเลย คนชราที่ดูแลสุขภาพให้แข็งแรงอยู่เสมอ สามารถขับรถยนต์เองได้จนอายุ 85-90 ปี ความสุขและการคิดบวกอยู่เสมอจะช่วยให้มีสุขภาพกายและสุขภาพจิตที่ดี ไม่ควรคิดอะไรให้รู้สึกน้อยใจ

อันที่จริง "วันแม่" ไม่ได้มีเพียง 1 วันในหนึ่งปี ถ้าพูดจากในด้านของคนเป็นแม่เองนั้น วันแม่คือทุกวันที่แม่รักและห่วงใยลูก แม่ดูแลลูกทุกวันตั้งแต่เล็กจนโต

ถ้าพูดจากในด้านของคนเป็นลูก วันแม่คือวันดี ๆ ที่ลูกได้ใช้เวลากับแม่อย่างมีความสุข วันไหนก็ได้ที่สะดวก ที่พร้อมจะใช้เวลาดี ๆ ด้วยกันโดยใจสมัคร ไม่ต้องตามกระแสสังคมก็ได้ ขอแค่มีใจคิดถึงและอยากให้เวลาแก่กันและกัน


A Writer's House
ได้แชร์ รูปภาพ ของ บ้านนักเขียน พิมาน ปัญญาดี
13 สิงหาคม 2557
https://www.facebook.com/A.Writer.House