บุญ

[時々होशདང一རພຊຍ๛]

บุญ ย่อมเกิดขึ้น เจริญขึ้นในขณะที่จิตเป็นกุศล ขณะใดที่จิตเป็นอกุศล หรือตรึกไป
ด้วยอกุศลวิตกประการต่าง ๆ เป็นไปกับความติดข้องต้องการหรือเป็นไปกับความโกรธ
ขุ่นเคืองใจ ไม่พอใจ รวมไปถึงในขณะที่นอนหลับ ขณะนั้นบุญไม่เจริญ และไม่ใช่บุญ
ด้วย ในขณะที่นอนหลับ ไม่มีกุศล ไม่มีอกุศล เกิดขึ้น โลกนี้ไม่ปรากฏ เพียงแต่เป็นจิต

ประเภทหนึ่งที่เกิดขึ้นทำกิจรักษาความเป็นบุคคลนี้ไว้เท่านั้น บุญจึงไม่เจริญในขณะที่
นอนหลับ แต่เมื่อใดที่สติเกิดระลึกได้เป็นไปในความดีประการต่าง ๆ ทั้งในเรื่องของ
ทาน การให้วัตถุสิ่งของเพื่อประโยชน์แก่ผู้อื่น ในเรื่องของศีล การวิรัติงดเว้นจากทุจริต

กรรม และการน้อมประพฤติในสิ่งที่ถูกต้องดีงามในเรื่องความสงบของจิต คือสงบจาก
อกุศลและในการอบรมเจริญปัญญา เมื่อนั้นบุญย่อมเจริญ ซึ่งไม่จำกัดเลย เพราะการ
กระทำบุญไม่ใช่มีแต่เฉพาะทานเพียงอย่างเดียวเท่านั้น มีถึง ๑๐ ประการด้วยกัน คือ

๑. ทาน การให้วัตถุสิ่งของเพื่อประโยชน์สุขแก่ผู้อื่น
๒. ศีล ความประพฤติทางกาย ทางวาจา ที่เป็นกุศล ไม่เบียดเบียนบุคคลอื่นให้เดือดร้อน

ที่มา......https://www.facebook.com/groups/407102746132821/

หลังสงกรานต์ ๑๔ เมษายน ๒๕๕๘