บล็อก > บทความ (Blog)

ผมกลับบ้านไม่ถูก

(1/1)

มอนิ่ง:
สวัสดีครับมวลมหาประชาธรรม.. :19:
ผมยังพอจำเส้นทางกลับบ้านได้ครับ แต่ผมทำกุญแจบ้านหาย เลยเข้าบ้านไม่ได้ จึงมาเยี่ยมๆมองๆนกขุนทองร้องวู๊วว.. อยู่แถวหน้าบ้าน ใครอยู่ในบ้านบ้าง ลูกๆหลานๆของผมหายไปไหนกันหมด หรือเติบโตโอราฬออกจากบ้านกันไปหมดแล้ว ..

หลายปีที่ผ่านมา ผมออกจากบ้านไปแสวงหาความหลุดพ้นข้างนอกมาครับ แต่ก็หาได้เจอไม่! ได้แต่แมวกับหมามาอย่างละตัว มันทั้งสองตามมาเองครับ ผมไม่ได้เชิญชวนแต่อย่างใด แค่แวะเอาหัวปลาทูกับกระดูกหมูให้มันชิมนิดหน่อยและเล็กน้อย ตั้งแต่นั้นมามันก็ตามผมต้อยๆเลย (ไม่ค่อยเข้าใจเหมือนกันว่าทำไมต้องตามต้อยๆด้วย)

ตอนนี้อยากจะปล่อยแมวปล่อยหมาแล้วล่ะครับ ไม่อยากจะจูงไปไหนมาไหนแระ เหนื่อยจริมๆ .. จะขอเอามาปล่อยไว้ที่นี่นะครับ ใครสงสารอยากจะรับไว้เลี้ยงดูต่อก็เอา ถ้าไม่มีใครเอาก็ให้มันเดินเล่นอยู่แถวนี้ไปก่อนนะครับ ไม่มีใครให้ข้าวให้น้ำกินเดี๋ยวมันก็คงไปตามทางของมันเอง..
สัตว์โลกย่อมไปตามทาง!
 :36:

แก้วจ๋าหน้าร้อน:
 :06: กาลใดกาลนั้นครับ อย่าได้คิดมาก ทุกอย่างมีเกิดมีดับ เหมือนกัน
หมาแมวอย่าได้เลี้ยงอ่ะครับ มันทำให้ผูกพันและยึดติด อัตตาสบายแต่เราครับ นั่นแหละสุดยอด 55+

คิดถึงเสมอ และยิ้มให้พี่ๆทุกคนตลอดครับ  :19:
ธรรมะอวยพรความดีคุ้มครองครับผม

นำร่อง

[0] ดัชนีข้อความ

ตอบ