มูลนิธิพันดารา

[ดอกโศก]

นับเป็นความโชคดีอย่างยิ่งของชีวิตที่นิสิตธรรมดาๆคนหนึ่งได้มีโอกาสเป็นลูกศิษย์อาจารย์กฤษดาวรรณ หงส์ลดารมภ์

อาจารย์ไม่ได้สอนแค่เรื่องวิชาการแต่ยังสอนการใช้ชีวิต อาจารย์สอนให้เข้าใจความเป็นมนุษย์ สอนให้รู้จักการแบ่งปัน

สอนให้เรียนรู้ศักยภาพของตัวเอง สิ่งที่อาจารย์สอนดังก้องอยู่ในใจเสมอ

"มนุษย์ทุกคนมีศักยภาพ หนึ่งชีวิตของเราสามารถทำสิ่งที่เป็นประโยชน์หลายๆอย่างได้มากมายและเราควรทำ"

"ถ้าเราคิดว่าเราไม่รู้ ก็ต้องอ่านให้มาก ค้นคว้าให้มาก.."

"วิชาความรู้ต่างๆเป็นเครื่องมือในการดำรงชีวิตเท่านั้น"

"อาจารย์เป็นผู้เปิดโลกให้ได้เรียนรู้ทิเบต ได้ช่วยเหลือเด็กๆที่นั่นให้ได้เรียนหนังสือ" ฯลฯ


อาจารย์เป็นแรงบันดาลใจในหลายๆเรื่องค่ะ  เขียนเรื่องนี้เพราะระลึกและคิดถึงอาจารย์ค่ะ

ปัจจุบันอาจารย์ลาออกจากราชการแล้วค่ะ และได้ก่อตั้งมูลนิธิพันดาราเพื่อเผยแผ่ศาสนาพุทธ วัชรยาน และช่วยเหลือเด็กๆและผู้หญิงในทิเบต

ลองมาอ่านเรื่องราวของอาจารย์และมูลนิธิพันดารากันค่ะ 

 

ส่วนหนึ่งจากบันทึกของครู.....

ลาออกจากงาน

หลังไปเดินกราบในทิเบตได้ 5 เดือน ฉันตัดสินใจลาออกจากจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย จริงๆแล้วฉันคิดถึงการลาออกจากงานประจำตั้งแต่วันแรกที่ซื้อที่ดินขทิรวัน ในวันนั้น ฉันบอกโสรัจจ์ให้นึกถึงบุญกุศลที่เราสองคนได้ทำจากการซื้อที่ดินเพื่อประกอบ การงานพระโพธิสัตว์ ฉันบอกเขา สักวันหนึ่งที่ดินผืนนี้จะเป็นที่ที่มีผู้ปฏิบัติธรรมจนได้ร่างประภัสสร (กายเนื้อสลายกลายเป็นส่วนหนึ่งของอากาศธาตุ ฝ่ายทิเบตถือว่าคือการตรัสรู้ธรรมอย่างสมบูรณ์ เกิดพระพุทธเจ้าอีกพระองค์บนโลกมนุษย์) เมื่อซื้อที่ดิน ก็ต้องพัฒนาที่ดินผืนนี้ให้เป็นประโยชน์ที่สุดโดยเฉพาะเมื่อคิดจะสร้างพระ มหาสถูป

ชีวิตมีความเป็นอัศจรรย์

เมื่อบอกเพื่อนที่ทำงาน ไม่มีใครคัดค้านเพราะทุกคนต่างเห็นว่าฉันจะไปเอาดีทางธรรม วันที่ลาออกจากงานจึงเป็นวันที่ฉันมีความสุขมาก ทางภาควิชาจัดงานเลี้ยงให้ ในวันนั้นลูกศิษย์ได้ทำวีดิทัศน์เล่าถึงการงานของฉันในอดีตและที่จะทำใน ปัจจุบัน เยินเต็นเป็นตัวแทนแจกรูปพระแม่ตาราให้แก่ทุกคน ใครจะนึกว่าคนๆหนึ่งที่มีโอกาสได้เรียนสูงถึงระดับปริญญาเอกจากมหาวิทยาลัย ชั้นนำในสหรัฐอเมริกาและได้ทำงานในสถาบันทรงเกียรติเช่นจุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัยจะละท้ิงตำแหน่งการงาน อาชีพที่มั่นคง และโอกาสที่จะได้เดินทางไปหลายประเทศ

เดินทางภายใน สอนภาษาธรรม

ฉันหยุดการเดินทางภายนอกเพื่อเดินทางภายใน ฉันเลิกสอนภาษาศาสตร์เพื่อสอนภาษาธรรม ฉันปวารณาตัวเป็นโยคินีในโลกสมัยใหม่เดินตามรอยเท้าครู แม้ทางข้างหน้าจะขรุขระ แต่ก็เป็นทางแห่งความสุขที่ยั่งยืน แม้จะมีเพื่อนน้อย แต่ฉันมีกัลยาณมิตรที่จะคอยเช็ดเหงื่อ พยุงให้ลุกขึ้นยืน และมอบรอยยิ้มให้  กัลยาณมิตรที่ช่วยกันทำให้พันดาราเป็นชุมชนที่อบอุ่นที่พร้อมจะทำประโยชน์ เพื่อสรรพชีวิต กัลยาณมิตรที่จะช่วยกันสร้างพระสถูปด้วยหัวใจบริสุทธิ์

กราบครูค่ะ 

http://www.thousand-stars.org/Site/Welcome.html
http://krisadawan.wordpress.com/

[แก้วจ๋าหน้าร้อน]

  มองเห็นความงามผ่านเรื่องราวของอาจารย์กฤษดาวรรณ เลยล่ะครับพี่บัว
ขอบคุณนะครับพี่ พี่บัวก็มีความงามที่ควรยกย่องเช่นกันครับ 

[ฐิตา]

 

[ดอกไม้ในที่ลับตา ~ ღ]

นับเป็นความโชคดีอย่างยิ่งของชีวิตที่นิสิตธรรมดาๆคนหนึ่งได้มีโอกาสเป็นลูกศิษย์อาจารย์กฤษดาวรรณ หงส์ลดารมภ์

อาจารย์ไม่ได้สอนแค่เรื่องวิชาการแต่ยังสอนการใช้ชีวิต อาจารย์สอนให้เข้าใจความเป็นมนุษย์ สอนให้รู้จักการแบ่งปัน

สอนให้เรียนรู้ศักยภาพของตัวเอง สิ่งที่อาจารย์สอนดังก้องอยู่ในใจเสมอ

"มนุษย์ทุกคนมีศักยภาพ หนึ่งชีวิตของเราสามารถทำสิ่งที่เป็นประโยชน์หลายๆอย่างได้มากมายและเราควรทำ"

"ถ้าเราคิดว่าเราไม่รู้ ก็ต้องอ่านให้มาก ค้นคว้าให้มาก.."

"วิชาความรู้ต่างๆเป็นเครื่องมือในการดำรงชีวิตเท่านั้น"

"อาจารย์เป็นผู้เปิดโลกให้ได้เรียนรู้ทิเบต ได้ช่วยเหลือเด็กๆที่นั่นให้ได้เรียนหนังสือ" ฯลฯ


อาจารย์เป็นแรงบันดาลใจในหลายๆเรื่องค่ะ  เขียนเรื่องนี้เพราะระลึกและคิดถึงอาจารย์ค่ะ

ปัจจุบันอาจารย์ลาออกจากราชการแล้วค่ะ และได้ก่อตั้งมูลนิธิพันดาราเพื่อเผยแผ่ศาสนาพุทธ วัชรยาน และช่วยเหลือเด็กๆและผู้หญิงในทิเบต

ลองมาอ่านเรื่องราวของอาจารย์และมูลนิธิพันดารากันค่ะ 

 

ส่วนหนึ่งจากบันทึกของครู.....

ลาออกจากงาน

หลังไปเดินกราบในทิเบตได้ 5 เดือน ฉันตัดสินใจลาออกจากจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย จริงๆแล้วฉันคิดถึงการลาออกจากงานประจำตั้งแต่วันแรกที่ซื้อที่ดินขทิรวัน ในวันนั้น ฉันบอกโสรัจจ์ให้นึกถึงบุญกุศลที่เราสองคนได้ทำจากการซื้อที่ดินเพื่อประกอบ การงานพระโพธิสัตว์ ฉันบอกเขา สักวันหนึ่งที่ดินผืนนี้จะเป็นที่ที่มีผู้ปฏิบัติธรรมจนได้ร่างประภัสสร (กายเนื้อสลายกลายเป็นส่วนหนึ่งของอากาศธาตุ ฝ่ายทิเบตถือว่าคือการตรัสรู้ธรรมอย่างสมบูรณ์ เกิดพระพุทธเจ้าอีกพระองค์บนโลกมนุษย์) เมื่อซื้อที่ดิน ก็ต้องพัฒนาที่ดินผืนนี้ให้เป็นประโยชน์ที่สุดโดยเฉพาะเมื่อคิดจะสร้างพระ มหาสถูป

ชีวิตมีความเป็นอัศจรรย์

เมื่อบอกเพื่อนที่ทำงาน ไม่มีใครคัดค้านเพราะทุกคนต่างเห็นว่าฉันจะไปเอาดีทางธรรม วันที่ลาออกจากงานจึงเป็นวันที่ฉันมีความสุขมาก ทางภาควิชาจัดงานเลี้ยงให้ ในวันนั้นลูกศิษย์ได้ทำวีดิทัศน์เล่าถึงการงานของฉันในอดีตและที่จะทำใน ปัจจุบัน เยินเต็นเป็นตัวแทนแจกรูปพระแม่ตาราให้แก่ทุกคน ใครจะนึกว่าคนๆหนึ่งที่มีโอกาสได้เรียนสูงถึงระดับปริญญาเอกจากมหาวิทยาลัย ชั้นนำในสหรัฐอเมริกาและได้ทำงานในสถาบันทรงเกียรติเช่นจุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัยจะละท้ิงตำแหน่งการงาน อาชีพที่มั่นคง และโอกาสที่จะได้เดินทางไปหลายประเทศ

เดินทางภายใน สอนภาษาธรรม

ฉันหยุดการเดินทางภายนอกเพื่อเดินทางภายใน ฉันเลิกสอนภาษาศาสตร์เพื่อสอนภาษาธรรม ฉันปวารณาตัวเป็นโยคินีในโลกสมัยใหม่เดินตามรอยเท้าครู แม้ทางข้างหน้าจะขรุขระ แต่ก็เป็นทางแห่งความสุขที่ยั่งยืน แม้จะมีเพื่อนน้อย แต่ฉันมีกัลยาณมิตรที่จะคอยเช็ดเหงื่อ พยุงให้ลุกขึ้นยืน และมอบรอยยิ้มให้  กัลยาณมิตรที่ช่วยกันทำให้พันดาราเป็นชุมชนที่อบอุ่นที่พร้อมจะทำประโยชน์ เพื่อสรรพชีวิต กัลยาณมิตรที่จะช่วยกันสร้างพระสถูปด้วยหัวใจบริสุทธิ์

กราบครูค่ะ 

http://www.thousand-stars.org/Site/Welcome.html
http://krisadawan.wordpress.com/

สาธุ  ..ขอร่วมอนุโมทนาในกุศลจิตที่บริสุทธิ์ งดงาม ดั่ง พระโพธิสัตว์ และ อุดมการณ์ ปณิธานที่ยิ่งใหญ่ของ ท่านอาจารย์ กฤษดาวรรณ หงส์ลดารมภ์ ... มา ณ.ที่นี้ ด้วยค่ะ 



  ขอบคุณมากเลยนะคะ ครูบัวที่นำเรื่องราวดีๆ ของคนดีๆ เช่น ท่านจารย์ กฤษดาวรรณ หงส์ลดารมภ์ มาแบ่งปันให้พวกเราได้ ศึกษา ซาบซึ้ง ร่วมอนุโมทนา และ อาศัยแรงบันดาลใจจากท่านเป็นแนวทาง เป็นกำลังใจ ในการร่วมศึกษาเดินบนเส้นทางแห่งธรรมนี้ค่ะ .. อนุโมทนาด้วยค่ะ ครูบัว ^^  .. อ้อ ขอถามนิดนะคะ " นับเป็นความโชคดีอย่างยิ่งของชีวิตที่ นิสิตธรรมดาๆคนหนึ่ง ได้มีโอกาสเป็นลูกศิษย์อาจารย์กฤษดาวรรณ หงส์ลดารมภ์ " ◄◄  ...หมายถึง ตัวครูบัวเองใช่ไหมคะ? ^^ .. ถ้าใช่ อยากบอกว่า.. ดีใจด้วยนะคะ ครูบัวโชคดีมากๆเลยค่ะ ^^  ...ที่อย่างน้อยครั้งหนึ่งในชีวิตได้เคย รู้จัก เป็นลูกศิษย์ และ ใกล้ชิด ท่าน.. ค่ะ ..('_^)b

[ดอกโศก]

.. อ้อ ขอถามนิดนะคะ " นับเป็นความโชคดีอย่างยิ่งของชีวิตที่ นิสิตธรรมดาๆคนหนึ่ง ได้มีโอกาสเป็นลูกศิษย์อาจารย์กฤษดาวรรณ หงส์ลดารมภ์ " ◄◄  ...หมายถึง ตัวครูบัวเองใช่ไหมคะ? ^^

ใช่ค่ะ คุณนิ
 

[(〃ˆ ∇ ˆ〃)]

อนุโมทนาสาธุค่ะ 

[กระตุกหางแมว]

อาจารย์บัวก็เป็นแบบอย่างที่ดีของผมเหมือนกันนะครับ
(ยกเว้นตอนจิตหลุด..55+)...แบร่

[ฐิตา]

G+ small mod (สิ่งเล็ก ๆ ที่เรียกว่า มด)
Shared publicly  -  May 30, 2015
 
มูลนิธิ พันดารา
ธรรมะเช้านี้ : เมื่อรู้สึกเครียด เซ็ง หงุดหงิด ไม่พอใจที่เห็นเพื่อนของเราได้ดีหรือมีความสุข ขอให้รู้ว่าตัวกิเลสกำลังทำงาน เรากำลังออกนอกหนทางแห่งพระธรรม

เมื่อเราปฏิบัติธรรมหรือปรารถนาที่จะเดินตามรอยแห่งพระธรรม เราจึงต้องหมั่นสำรวจจิตของเราว่าเป็นอย่างไร และเราปฏิบัติต่อผู้อื่นอย่างไร การสังเกต ตรวจสอบและพินิจจิตจึงเป็นการบ้านสำคัญที่เราควรทำโดยตลอด และเมื่อรู้จักจิตแล้ว เราต้องรู้จักเปลี่ยนแปลงจิตด้วย เอาความอิจฉา น้อยใจ โกรธ เซ็ง ฯลฯ ออกไป แปรเปลี่ยนความรู้สึกที่บั่นทอนจิตใจให้เป็นปัญญา

จิตของเรามีพื้นที่กว้างใหญ่เต็มฟากฟ้า อย่าตีกรอบจิตด้วยความคับแคบแห่งความอิจฉาริษยา พื้นที่ของจิตสุกสกาวและกระจ่างใส อย่าระบายสีดำแห่งความเกลียดชังลงไป เนื้อแท้ของจิตคือปัญญาสูงส่ง อย่าทำให้เนื้อแท้นั้นด่างพร้อยด้วยอวิชชาและความเขลา

https://www.facebook.com/1000tara/photos/a.159290150821454.40972.159287580821711/822801671136962/?type=1&fref=nf