ไซอิ๋ว (ฉบับเดินทางสู่พุทธภาวะ) : ไตรลักษณ์ คือการบวชแท้

[มดเอ๊กซ]

ไตรลักษณ์ คือการบวชแท้
 
 
เมื่อเห้งเจียจากไป พระถังซัมจั๋งจำต้องเดินจูงม้าลำพังแต่องค์เดียว ให้รู้สึกเงียบเหงาแสนว้าเหว่ รู้สึกเหนื่อยล้านั่งลงคอตก ครู่หนึ่งมีแม่เฒ่า ผู้หนึ่งปรากฏกายขึ้น (พระโพธิสัตว์กวนอิมแปลงกายมา) เข้ามาสนทนาด้วย สอบถามได้ความแล้ว จึงกล่าวว่า “การที่จะไปไซทีโดยไม่มีเห้งเจียนั้นย่อม ไปไม่ถึงโดยแน่นอน”
 
แม่เฒ่าจึงรับปากว่าจะช่วยไปตามเห้งเจียให้ พร้อมกันนั้นได้มอบเสื้อ และห่วงมงคลสามห่วง ไว้สำหรับสวมหัว พร้อมให้มนต์คาถา สะกดหัวใจ สำหรับปราบเห้งเจียเมื่อเกิดดื้อรั้น หรือดุร้าย
 
พระโพธิสัตว์กวนอิม(เมตตาบารมี) ไม่ต้องการปรากฏกายให้เห้งเจียเห็น จึงให้พญาเล่งอ๋องช่วยกล่อมเห้งเจีย โดยเตือนสติให้คิดถึงมรรคผล ในที่สุดเห้งเจียได้สติจึงเหาะย้อนกลับมาหาพระถังซัมจั๋ง
 
พระถังซัมจั๋งดีใจและบอกว่า หากเจ้ามีความตั้งใจบรรลุมรรคผลเช่นนี้ ข้าจะให้เจ้าเป็นศิษย์ข้า และข้าจะบวชให้เจ้าดีหรือไม่ เห้งเจียให้ดีใจตอบตกลง พระถังซัมจั๋งขอให้เห้งเจียสวมเสื้อ และห่วงมงคลสามห่วงโดยบอกว่าเป็น ห่วงมงคลวิเศษ (ไตรลักษณ์ = อนิจจํ ทุกขํ อนตฺตา) สวมศีรษะ ไว้จะทำให้เจ้าฉลาดรอบรู้ ส่วนเสื้อ (โยนิโส มนฺสิการ = การเฝ้าดูจิต) นั้นทำให้ รู้จักขนบธรรมเนียมประเพณีโดยไม่ต้องเรียนต้องฝึก
 
เห้งเจียหลงเชื่อยอมสวมใส่แต่โดยดี ครั้นแล้วพระถังซัมจั๋งลองร่ายมนตร์สะกด เห้งเจียรู้สึกปวดขมับล้มกลิ้งไปมา กลายเป็นลิงว่าง่าย อยู่ในกำมือของพระถังซัมจั๋ง
 
(ความตอนนี้หมายความว่า โพธิจิตที่ยังเถื่อนอยู่ต้องอาศัยการหลอกล่อ ด้วยการให้บวชและรับของกำนัล โดยหลอกว่าเมื่อใส่เสื้อ และ ห่วงมงคลสามห่วงแล้วจะรู้เรื่องปริยัติได้โดยสิ้นเชิง
 
ความจริงแล้วการใส่เสื้อ คือ โยนิโส มนฺสิการ เป็นการเฝ้าดูจิตให้อยู่ในตำแหน่งที่ถูกต้องทางธรรม และวินัยไม่ออกนอกลู่นอกทาง
 
การสวมห่วงมงคล ๓ ห่วง คือ ไตรลักษณ์ เป็นการกำกับปัญญา ให้คอยกำหนดรู้ถึงไตรลักษณ์อยู่ตลอดเวลาอันได้แก่
 
อนิจฺจํ - ความไม่เที่ยง
 
ทุกขํ - สภาวะที่ไม่สามารถทนอยู่ในสภาพเดิมได้
 
อนตฺตา - ความไม่มีตัวตน
 
การสวมมงคลไว้บนหัวเห้งเจีย(ปัญญา) เพื่อควบคุมเห้งเจียไม่ให้ดื้อรั้น คราใดที่เห้งเจียเกิดดื้อรั้นออกนอกลู่นอกทาง เมื่อนั้นห่วงมงคลจะบีบศีรษะให้เจ็บปวด และยินยอมที่จะเชื่อฟัง นั่นคือการกำหนดกัมมัฏฐาน ที่มีไตรลักษณ์เป็นอารมณ์ โพธิจิต หรือปัญญา จึงเริ่มถูกกำกับให้อยู่ในเส้นทางแห่งสัมมาทิฏฐิของมรรคผล คือ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา การเดินทางของจิตสู่พุทธภาวะเริ่มกำหนดให้ตั้งมั่นอยู่ในเส้นทางอันถูกต้อง อันสมควรแล้ว)

จาก http://www.khuncharn.com/skills

อีกอัน ไซอิ๋ว ฉบับ อาจารย์ เขมานันทะ http://www.bloggang.com/mainblog.php?id=maekai&month=10-07-2008&group=15&gblog=1