ยิ่งกว่าจัณฑาล!! เปลือยชีวิต 'มหาจัณฑาล' ความทรมานของชนชั้นสังคมรังเกียจ

[มดเอ๊กซ]

<a href="https://www.youtube.com/v/I366d0KxlRA" target="_blank" rel="noopener noreferrer" class="bbc_link bbc_flash_disabled new_win">https://www.youtube.com/v/I366d0KxlRA</a>

ยิ่งกว่าจัณฑาล!! เปลือยชีวิต ‘มหาจัณฑาล’ ความทรมานของชนชั้นสังคมรังเกียจในอินเดีย

แม้จะเป็นคำสบประมาทผู้คนที่ทั้งถนัดปากและเจ็บแสบที่สุดสำหรับคนบางกลุ่มในสังคมไทย และเชื่อว่าเราคงเข้าใจความหมายของคำว่า ‘จัณฑาล’ เป็นอย่างดี แต่ถ้าคุณคิดว่าชีวิตของวรรณะนี้โหดร้ายที่สุดแล้วล่ะก็ คงต้องบอกว่ามีอีกวรรณะหนึ่งของสังคมอินเดียที่ทรมานยิ่งกว่า นั่นคือ ‘มหาจัณฑาล’
 
แม้จะเป็นจะจัดอยู่ในวรรณะชั้นต่ำของอินเดีย แต่สิ่งที่ทำให้การเป็น “จัณฑาล” ดูดีกว่า “มหาจัณฑาล” นั่นคือการที่พวกแรกยังสามารถประกอบอาชีพอย่างถักสาน ซ่อมรองเท้าหรือทำความสะอาดได้ แต่สำหรับมหาจัณฑาลแล้ว พวกเขาไม่มีสิทธิ์ประกอบอาชีพใดๆ ทั้งสิ้น และยังต้องอยู่รวมกันในพื้นที่ห่างไกล เพื่อไม่ให้เป็นการรบกวนคนวรรณะอื่น ตัวอย่างเช่นในหมู่บ้าน Kubaul อันห่างไกลของเมือง Darbhanga ซึ่งเป็นที่อยู่เฉพาะของคนในวรรณะนี้มากว่า 150 ปี และมีครอบครัวมหาจัณฑาลอาศัยอยู่กว่า 250 ครอบครัว
 
เนื่องจากไม่มีสิทธิ์และเสียงใดๆ และไม่สามารถเข้าถึงการบริการสาธารณะได้ ทำให้ทางเลือกของคนกลุ่มนี้จึงมีเพียงเก็บตัวอยู่เงียบๆ และยังชีพด้วยอาหารที่สิ่งแวดล้อมบริเวณนั้นจะมอบให้ เช่น การออกไปไล่จับหนูนา ปลา หอยทาก และแมลงในทุ่งใกล้ๆ ที่อยู่เท่านั้น








จาก http://board.postjung.com/953157.html



‘จัณฑาล’วิถีชีวิตแสนลำบากของ มนุษย์ที่ถูกตราหน้าว่าต่ำชั้นที่สุด ในสังคมอินเดีย!!

ประชากรชาวอินเดียราว 170 ล้านคน (บางข้อมูลว่าถึง 300 ล้านคน) เกิดมาในกลุ่มที่เรียกว่า อวรรณะหรือ ถูกเรียกว่าจัณฑาล หรือ อธิศูทร และคนกลุ่มวรรณะจัณฑาลคือกลุ่มที่ถูกรังเกียจ และถูกเลือกปฏิบัติมากที่สุดในสังคมอินเดียในขณะนี้

ตามความเชื่อในศาสนาฮินดูเกี่ยวกับเรื่องวรรณะในอินเดียนั้น วรรณะมี 4 ชั้น คือ พราหมณ์ กษัตริย์ แพศย์ ศูทร โดยมีบทบาทความสำคัญในสังคม ตามลำดับ แต่เมื่อมีการแต่งงานข้ามวรรณะ บุตรที่เกิดมาก็จัดเป็นพวกจัณฑาล

คนวรรณะจัณฑาลถูกคนวรรณะอื่นรุมรังเกียจจนถึงกับไม่กล้าจับต้องพวกเขา กลัวว่าจะติดเชื้อโรค นี่เป็นคำสอนกันมาแต่โบราณและยังเชื่อกันในทุกวันนี้





อาชีพของพวกเขาก็คือ กวาดถนน ล้างท่อระบายน้ำ เก็บขยะ เป็นต้น ถ้าจะทำการเกษตรก็ทำได้เพียงเช่าที่เขาทำ ไม่มีสิทธิ์เป็นเจ้าของที่ดิน ไม่อนุญาตให้ใช้ของบางชนิดซึ่งคนในวรรณะใช้ และจะอาศัยแถวๆ กองขยะหรือตามแหล่งเสื่อมโทรม

 เมื่อเกิดมาเป็นอธิศูทร ก็ต้องมีชีวิตอยู่อย่างอธิศูทร และตายไปอย่างอธิศูทร ที่สำคัญพวกเขาเองก็ยอมรับว่าพวกตนถูกพระเจ้าสาปให้เกิดมาใช้กรรมใช้เวร เขาจึงเป็นคนที่แตกสลาย ไร้อนาคตอย่างที่เขาเรียกตัวเองว่า ดาลิต

 เรื่องระบบชนชั้นวรรณะในอินเดียนั้นถูกฝังรากลึก อยู่ในวัฒนธรรมของชาวอินเดียมาอย่างช้านาน แม้จะมีกฎหมายออกมาห้ามการเลือกปฏิบัติเช่นนี้มากว่า 50 ปีแล้วก็ตาม (ตั้งแต่ปี 2498) แต่ด้วยความเชื่อที่ฝังลึกในเรื่องวรรณะนี้จึงไม่อาจจะเปลี่ยนแปลงได้โดยง่าย แม้กฏหมายเปลี่ยนไป แต่ความเชื่อของคนยังไม่เปลี่ยนแปลง มีเจตนารมณ์ทางการเมืองที่จะให้ยุติการเลือกปฏิบัติต่อคนจัณฑาล แต่อคติที่มีต่อคนกลุ่มนี้ฝังรากลึก ไม่สามารถทำให้หมดไปได้

มีโรงเรียนรัฐบาลในอินเดียถึงร้อยละ 38 ซึ่งเด็กจัณฑาลต้องแยกโต๊ะรับประทานอาหารกับเด็กวรรณะอื่น และมีโรงเรียนถึงร้อยละ 20 ซึ่งเด็กจัณฑาลไม่ได้รับอนุญาติให้ดื่มน้ำ ร่วมแหล่งเดียวกับเด็กวรรณะอื่นๆ ถ้าเด็กเหล่านี้ได้เข้าโรงเรียน ก็จะต้องนั่งแถวหลังสุด !



แต่ที่แย่ไปกว่านั้น ก็คือเคยเกิดกรณีครูลงโทษนักเรียนจัณฑาลอย่างรุนแรง ชายผู้หนึ่งกล่าวว่า เขาลาออกจากโรงเรียนเมื่อ 38 ปีก่อน เพราะถูกลงโทษด้วยการตีด้วยขาเก้าอี้ เพียงเพราะจ่ายค่าเล่าเรียนไม่ตรงเวลา ในขณะที่นักเรียนคนอื่น ที่ทำแบบเดียวกับเขา แต่อยู่ต่างวรรณะกัน เพียงแค่ถูกตักเตือนเท่านั้น นอกจากนี้นักเรียนจัณฑาล ยังคงต้องนั่งอยู่หลังห้อง และไม่ได้รับการเหลียวแลจากครูผู้สอน

เขาเล่าต่ออีกว่า ร้านขายของชำในหมู่บ้านในอุตรประเทศ ไม่ยอมรับเงินจากมือโดยตรงของลูกค้าจัณฑาล และอีกหลายหมู่บ้านที่คนจัณฑาลถูกก่อกวนรังควานเมื่อสวมเสื้อผ้าใหม่ บางคนถูกบังคับให้เหน็บกิ่งไม้ไว้ที่หลัง เพื่อให้ช่วยลบรอยเท้าเวลาเดิน หรือแม้จะจัดงานแต่งงาน ก็ยังถูกวรรณะอื่นที่อยู่ในหมู่บ้านเดียวกันกดดันให้เลิก ครูผู้หนึ่งเล่าว่า ครอบครัวของเขาเตรียมจัดงานใหญ่โต แต่ทันทีที่เขาเดินออกจากบ้าน เพื่อไปหาลูกสาว ชาวบ้านบางคนที่อยู่ในวรรณะสูงกว่า ออกมาด่าทอว่า วรรณะจัณฑาลไม่ควรมีพิธีแต่งงานที่เอิกเกริก

แม้คนจัณฑาลยังคงถูกเลือกปฏิบัติอยู่ แต่ก็ยังคงมีการรณรงค์ตามหมู่บ้าน เพื่อให้เด็ก ๆ ได้มีโอกาสเรียนหนังสือ เพื่อให้คนจัณฑาลได้รู้สึกเชื่อมั่นว่าการศึกษา ยังคงเป็นกุญแจสำคัญของความสำเร็จ แต่ทุกคนก็เห็นว่ามันยากอยู่ หากคนวรรณะอื่น ๆ ไม่ร่วมมือที่จะมองและปฏิบัติต่อกันให้สมกับที่เขาเป็นมนุษย์เหมือนกัน

by Tawan Prayord

จาก http://www.scholarship.in.th/ วิถีชีวิตแสนลำบากของ-จ/