ความรักของแม่แมว

[ฐิตา]

ความรักของแม่แมว

มีเรื่องราวเกี่ยวกับความรักของแม่มาแบ่งปันค่ะ  ลองอ่านดูนะคะ
เป็นเรื่องเล่า
จากนักดับเพลิงพูดถึงความรักของแม่แมวตัวหนึ่งที่มีต่อลูกๆ ค่ะ





March/April 1996 - It was a story
that touched the hearts
of people throughout the world.

[ฐิตา]

ผมทำงานเป็นพนักงานดับเพลิงในนิวยอร์ก บางครั้งอาชีพนี้ก็ทำให้หดหู่ใจเพราะคราใดที่บ้านถูกไฟเผาผลาญคุณจะหัวใจแหลก สลายไปด้วย   พนักงานดับเพลิงเจอแต่เรื่องน่าสพึงกลัวและบางครั้งก็ต้องเจอความตาย

แต่วันที่ผมเจอเจ้าแมว "สการ์เล็ต" เป็นอีกเรื่องหนึ่งและมันเป็นเรื่องของชีวิตและความรัก

วันนั้นเป็นวันศุกร์ เรารุดออกไปดับเพลิงตามที่ได้รับแจ้งตั้งแต่เช้าตรู่ว่า มีไฟไหม้ปั๊มน้ำมันแห่งหนึ่งระหว่างที่เตรียมอุปกรณ์อยู่นั้นก็ได้ยินเสียงแมวร้องแต่ผมหยุดมือไม่ได้ต้องดับไฟก่อนแล้วจึงจะหาแมวได้

 ไฟไหม้ครั้งนี้ลุกลามใหญ่โตมากเราจึงมีหน่วยงานอื่นๆมาช่วยสนับสนุนด้วย ทั้งฝ่ายตะขอเกี่ยวและบันไดเราได้รับแจ้งว่าทุกคนในอาคารนี้ออกมาได้โดยปลอดภัยแล้ว  ผมเองก็หวังเช่นนั้นเพราะที่ปั๊มมีแต่เปลวไฟเต็มไปหมด   ใครขืนเข้าไปกู้ภัยคงจะไม่รอดแน่ 

กว่าจะดับไฟได้กินเวลานานมากและต้องใช้กำลังคนมากมาย  ถึงตอนนี้ผมมีเวลามองหาแล้วว่าเสียงแมวมาจากไหน ควันไฟยังพวยพุ่งออกมาจากตัวปั๊มเต็มไปหมด ผมมองอะไรไม่ค่อยเห็นได้แต่เดินตามเสียงแมวร้องไปเรื่อยๆจนถึงบริเวณบาทวิถีห่างจากหน้าปั๊มราวๆ 5 ฟุตเห็นจะได้ก็เห็นลูกแมวตัวเล็กๆท่าทางอกสั่นขวัญแขวนสามตัวกอดกันกลมส่งเสียงร้องกันระงมอยู่พอมองไปรอบๆ ผมก็เจออีกสองตัวอยู่บนถนนตัวหนึ่งส่วนอีกตัวหนึ่งอยู่อีกฝั่งถนนหนึ่งด้านหน้าของปั๊ม

แมวพวกนี้คงจะติดอยู่ในอาคารเป็นแน่เพราะขนมันถูกไฟลนเสียจนโกร๋นผมตะโกนขอลังสักใบและมีนักมุงหามาให้ใบหนี่ง ผมจับลูกแมวทั้งห้าตัวใส่ในลังและอุ้มลังไปพักไว้หน้าระเบียงบ้านหลังหนึ่งแถวนั้น

ผมมองหาแม่แมว เชื่อว่าแม่แมวคงจะฝ่าเข้าไปในปั๊มที่กำลังไฟไหม้และทยอยคาบลูกออกมาวางไว้บนบาทวิถีทีละตัวจากนั้นมันคงพยายามให้ลูกแมวไปอยู่อีกฝั่งไกลอาคารออกไปทีละตัวเช่นกัน

เอ๊ ..แล้วแม่แมวไปอยู่เสียทีไหน

ตำรวจคนหนึ่งชี้บอกผมว่าเห็นแม่แมวเข้าไปที่ร้านตรงที่ผมเจอลูกแมวสองตัวสุดท้าย  แม่แมวอยู่ที่นั่นจริงๆ มันนอนร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวดแผลไฟไหม้ดูสาหัส ตาเป็นแผลพองจนลืมไม่ขึ้น อุ้งเท้าดำเพราะถูกไฟลนขนถูกไฟลามเสียจนเห็นหนังบางแห่งจะเห็นเนื้อแดงเหวอะหวะตัวอ่อนปวกเปียกจนเคลื่อนไหวอะไรไม่ได้

ผมเดินไปหามันช้าๆค่อยๆพูดกับมันเบาๆ มันคงจะเป็นแมวจรจัด   ผมไม่อยากให้มันตกใจ   เมื่อผมอุ้มมันขึ้นมา แม่แมวร้องอย่างเจ็บปวด  กลิ่นขนและเนื้อหนังของมันส่งกลิ่นเหม็นไหม้  มันไม่กระดุกกระดิกแต่พยายามจะลืมตามองดูผม แต่ลืมไม่ขึ้น ดูมันเหนื่อยอ่อนเต็มประดา ได้แต่ซุกตัวอยู่ในอ้อมแขนผม  ผมตั้งใจจะช่วยชีวิตแม่แมวผู้กล้าหาญและลูกทั้งห้าตัวของมัน  ชีวิตของพวกมันขึ้นอยู่กับผม

ผมค่อยๆวางแม่แมวลงในลังรวมกับลูกๆของมัน แม่แมวตาบอดยังอุตส่าห์ใช้จมูกแตะลูกแมวแต่ละตัวจนทั่ว   เพื่อให้แน่ใจว่าทุกตัวปลอดภัย   มันคงเบาใจที่ลูกของมันอยู่ครบทุกตัวแม้ตัวมันเองจะเจ็บปวดแค่ไหนก็ตาม   แมวทั้งหมดต้องได้รับการรักษาโดยด่วน

ผมนึกถึงบ้านสงเคราะห์สัตว์แห่งหนึ่งชื่อ สันติบาตสัตว์นอร์ทชอร์ ผมเคยนำสุนัขที่ถูกไฟไหม้อาการสาหัสไปให้ที่นั่นรักษาแผลเมื่อสิบเอ็ดปีก่อน องค์การนี้ช่วยได้แน่

ผมโทรศัพท์ไปแจ้งให้ทราบล่วงหน้าว่า กำลังพาแม่แมวและลูกแมวที่ถูกไฟลวกอาการสาหัสไปให้รักษา  ผมไม่มีเวลาเปลี่ยนเสื้อผ้า ยังสวมชุดดับเพลิงที่มีกลิ่นคราบควันไฟอยู่เต็ม แล้วบึ่งรถบรรทุกของผมไปโดยเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้   เมื่อไปถึงก็เห็นสัตว์แพทย์และเจ้าหน้าที่สองชุดเตรียมตัวรับแมวอยู่แล้ว  ที่ลานจอดรถ พวกเขารีบนำแมวทั้งหมดเข้าไปในห้องพยาบาล

ทีมหนึ่งรักษาแม่แมวอยู่บนโต๊ะตัวหนึ่ง 

และอีกทีมหนึ่งดูแลลูกแมวอยู่บนโต๊ะอีกตัวหนึ่ง  ผมรู้สึกเหน็ดเหนื่อยเป็นกำลังจากการดับไฟและพยายามไม่เข้าไปเกะกะในห้องพยาบาล  ผมไม่ค่อยหวังเเท่าใดว่าแมวเหล่านี้จะรอดชีวิตแต่ถึงอย่างไรก็ทิ้งมันไม่ลงจริงๆ

หลังจากรออยู่ครู่ใหญ่สัตว์แพทย์ก็บอกผมว่า  เขาต้องเฝ้าอาการแม่แมวและลูกของมันทั้งคืนและไม่มั่นใจว่าตัวแม่จะรอดหรือเปล่า  วันรุ่งขึ้นผมกลับไปอีก รอแล้วรอเล่า กำลังจะเลิกล้มความหวังสัตว์แพทย์ก็เดินเข้ามาบอกข่าวดีกับผมว่า "ลูกแมวรอดแล้ว"

"แล้วแม่แมวล่ะ" ผมกลัวคำตอบเหลือเกิน "ยังบอกไม่ได้ครับ ต้องรอดูก่อน"ผมไปที่นั่นทุกวันเพื่อฟังอาการ แต่ละวันก็ได้ยินแต่คำตอบซ้ำๆว่า"ต้องรอดูก่อน"

ประมาณหนึ่งสัปดาห์ให้หลังผมไปที่สถานสงเคราะห์อีกครั้งด้วยความหดหู่ ใจ  นึกในใจว่าถ้าแม่แมวไม่ตาย ป่านนี้ก็รู้แล้วละว่าจะมีอาการร่อแร่อย่างนี้ไปอีกนานเท่าใด ทันทีที่ผมเดินเข้าไปสัตว์แพทย์ก็ยิ้มรับและยกนิ้วให้สัญญาณผมว่า 

แม่แมวไม่เพียงแต่รอดพ้นจากขีดอันตรายเท่านั้นอีกหน่อยมันจะมองเห็นได้อีกด้วย ช่างโชคดีจริงๆเอาละในเมื่อแม่แมวไม่ตายอุตส่าห์รอดมาได้ก็ต้องตั้งชื่อกันเสียหน่อยเจ้าหน้าที่คนหนึ่งตั้งชื่อว่า "สการ์เล็ต"แปลว่าแดงก่ำเพราะผิวที่แดงเถือกของมันผมสะเทือนใจที่ได้เห็นแม่แมวเจอหน้าลูกๆอีกครั้งเพราะรู้ดีว่ามันต้องกัดฟันต่อสู้ขนาดไหนกว่าจะรอดมาได้

แล้วทายซิว่าสิ่งแรกที่แม่แมวทำคืออะไร  มันนับลูกอีกครั้งโดยเอาจมูกแตะลูกทีละตัวๆ  เพื่อให้มั่นใจว่าลูกๆอยู่กันปลอดภัยโดยครบถ้วน มันยอมเสี่ยงภัยเพื่อลูก    ไม่ใช่ครั้งเดียวแต่ถึงห้าครั้งและได้ผลด้วย ลูกๆของมันจึงรอดชีวิตทั้งหมด

 ที่แม่แมวพิสูจน์ให้เห็นในวันนั้นเป็นสุดยอดวีรกรรมเป็นวีรกรรมที่มาจากความรักของแม่โดยแท้!   สายตา(แม้ว่าจะเกือบบอด)และจมูกของแม่แมวที่พยายามมองและสัมผัสไปยังลูกๆ พยายามช่วยเหลือลูกจนสำเร็จ

           

ความรักมีอยู่ในโลกใบนี้เสมอ
สิ่งต่างๆยังคงกำเนิดมาจากความรักทั้งสิ้น

แม้โลกนี้ที่เป็นไปอยู่นี้จะไม่สวยงามอย่างที่คิด

แต่โลกก็อยู่ได้ด้วยคนที่มีน้ำใจเมตตา
ทำให้โลกใบนี้ยังคงเป็นโลกอยู่เสมอ...........

           

   http://www.okkid.net/blog_journal_detail.php?journal_id=3103

[แก้วจ๋าหน้าร้อน]

  เรื่องนี้น่าสงสารจังครับพี่แป๋ม

ขอบคุณครับพี่แป๋ม

[ดอกโศก]

ขอบคุณที่นำเรื่องดีๆมาปันให้อ่านค่ะ

อ่านแล้วรู้สึกอิ่มใจมากๆค่ะ 

[(〃ˆ ∇ ˆ〃)]

ขอบคุณค่ะ ซึ้งจังค่ะพี่แป๋ม   
  ความรักมีอยู่ในโลกใบนี้เสมอ   
สิ่งต่างๆยังคงกำเนิดมาจากความรักทั้งสิ้น
 
 

 

 

 

 
 
 
 
 
 

[ฐิตา]

ภาพที่น้องลิลานำมาฝากน่ารักมากมาย ชอบๆๆๆ
   ขอบคุณเช่นกันน่ะค่ะ...

[กระตุกหางแมว]

ซึ้งครับ โดนใจเหมียวอย่างแรง

[ฐิตา]

http://www.talking-cats.com/all-talking-cats-26.htm

[สายลมที่หวังดี]

  :27:ซึ้งจริงๆเลยค่ะ นั่งดูอยู่นานเลย ชอบค่ะ