พระพุทธกษิติครรภ์ (พระมาลัยผู้ปกปักษ์ดูแลและโปรดวิญญาณในยมโลก)
พระองค์ทรงประทับทิพยญาณในร่างสามคุณ เมตตาประทานพระโอวาทอันศักดิ์สิทธิ์ กล่อมเกลานักเรียนในชั้นเรียน ชิงโข่วปัน “ศีลเจบริสุทธิ์”
“ความหมายของ ชิงโข่ว ศีลเจบริสุทธิ์”
วันนี้เปิดประชุมธรรมชั้นอะไร อยากรู้ไหม เราพาใครมาด้วยบ้าง ล้วนเป็นเจ้ากรรมนายเวรของเมธีและคนเดิมของชาติกำเนิดสี่ (1.เกิดในครรภ์ 2.เกิดในไข่ 3.เกิดในไคล 4.โอปาติกะ)
เราคือ
ผู้ทำหน้าที่สอนธรรมะในยมโลกพระพุทธกษิติครรภ์ รับบัญชาจาก
พระอนุตตรธรรมมารดา ลงสู่พุทธสถานชั้นประชุมอริยะ กราบคารวะ
องค์มารดาผู้เมตตา ถามเมธีทุกท่านปากสะอาดไหม
เมธีทุกท่านสบายดี ขณะนี้คงรับประทานอิ่มกันแล้วใช่ไหม
ขอให้เมธีร่วมกันออกกำลังกาย เราอยากให้เมธีต่างสัมผัสถึงความทุกข์ยากลำบากของ “นก” ขอให้ทุกท่านกางแขนทั้งสองข้างออก แกว่งแขนขึ้นลง แกว่งต่อเนื่องกันห้านาที อย่าหยุด หากเมื่อย ให้กางแขนไว้อย่าวางลง
เมธีต่างเคยเห็นนกบินกันมาแล้ว ต้องรู้จักว่านกบินกันอย่างไร ปีกของนกเปรียบเหมือนแขนสองข้างของคน แขนเราแกว่งตลอดเวลา บางเวลานกจะอาศัยแรงส่งของลมในการบิน เหมือนกับเมธีทุกท่าน ขณะเมื่อยแขนให้กางแขนไว้ เสมือนนกอาศัยแรงส่งในการร่อนไปตามลม แต่หลังจากร่อนไปตามลมแล้ว ยังต้องกระพือปีกบินต่อ หากไม่ทำการบินต่อ หยุดอยู่ระหว่างทาง อาจถูกศัตรูจับกิน ดังนั้นจึงต้องบินต่อ การบินต่อ หยุดอยู่ระหว่างทาง อาจถูกศัตรูจับกิน ดังนั้นจึงต้องบินต่อ
มีเมธีท่านไหนที่ทนไม่ไหวแล้ว ยังไม่ถึงห้านาทีเลย เมธีต่างก็ทนกันไม่ไหวแล้ว แต่นกถูกตัดสินให้เกิดเป็นนกมาไม่รู้กี่ชาติ ตลอดชีวิตกระพือปีกบินอยู่ตลอดไม่มีหยุด ความทุกข์ทรมานเช่นนี้ ถ้าถูกตัดสินว่าเกิดหนึ่งชาติ ต้องใช้เวลา 30 ปีในการกระพือปีกบิน แต่เมธีทุกท่าน เพียงได้รับความทุกข์ไม่กี่นาทีเท่านั้น วางมือลงได้ หยุดพักสักนิด ที่เรากล่าวว่าหยุดพัก หมายความว่า หยุดการเป็นนกไว้ก่อน
ต่อจากนี้เปลี่ยนมาเป็น “ไก่”
ลักษณะไก่เป็นอย่างไร เอาแขนไขว้ไปข้างหน้า และเอามือจับกันไว้ ไม่ว่าจะอย่างไรก็อย่าปล่อยมือ ไม่ว่าจะคันหน้า คันคอ หรือคันตามร่างกายฯลฯ ให้ใช้ใบหน้าแก้ปัญหาอาการคัน ห้ามใช้มือสองข้าง ขณะนี้เลยเวลา
ทานข้าวกันแล้ว มิเช่นนั้นจะให้เมธี ลองหัดดูว่าไก่กินอาหารอย่างไร
เวลาไก่กินอาหารจะต้องเอาหน้าลงจิก ใช่ไหม ใครเคยเห็นไก่นั่งกินข้าวไหม ไก่ทุกตัวยืนกินใช่หรือไม่ ไก่นั่งอย่างไร… ไก่ใช้สองขาขดตัว สองขางอไปข้างหลัง ลองหัดนั่งอย่างไก่ดู ขณะนี้อยู่ในพุทธสถาน ท่าทางแบบนี้ไม่เจริญตาเลย ดังนั้น จึงไม่อยากให้เมธีลองนั่ง
ดวงญาณที่ได้ร่างเป็นเดรัจฉาน เพราะชาติก่อนทำบาป มีนิสัยความเคยชินที่ไม่ดี นิสัยความเคยชินที่ไม่ดีนำติดไปด้วย ดังนั้นพลังอิน พลังหยางและธาตุทั้งห้าของจิตญาณ จึงเปลี่ยนแปลงไปตามนิสัยความเคยชินที่ไม่ดี ติดตามมาด้วยจากชาติที่แล้ว
ขณะเกิดในชาตินั้น มีนิสัยไม่ดี ถูกตัดสินโทษแล้วจึงรับโทษเป็นเดรัจฉานชนิดนั้น เกิดเป็นเดรัจฉานน่าสงสาร เพราะตกอยู่ในสถานะที่ยากจะกลับตัวได้
เดรัจฉานมีมูลเหตุร่างกายเดรัจฉาน ห่วงโซ่อาหารในโลกนี้ ชาติกำเนิดสี่เป็นเดรัจฉาน สภาพแวดล้อมกรรมสนองกรรมโหดร้ายทารุณที่สุด เมธีน่าจะรู้จักตั๊กแตนตำข้าวจับจักจั่น นกขมิ้นบินตามมาข้างหลัง นี่คือ ห่วงโซ่อาหารที่เห็นได้ชัดเจน
จักจั่นเผชิญศัตรูบนอากาศ ถูกตั๊กแตนตำข้าวจับกิน ดังนั้น ในชีวิตของจักจั่น ต้องคอยระแวดระวัง อกสั่นขวัญผวาอยู่ตลอด ทุกเวลาหวั่นกลัว ตัวสั่นสะท้าน เกรงว่าจะถูกตั๊กแตนจับกิน นี่คือ กรรมสนองกรรมของจักจั่น และก็เป็นกรรมเวรของจักจั่นกับตั๊กแตน
หลังจากตั๊กแตนฆ่าจักจั่นอย่างทารุณแล้วก็กินจักจั่น จักจั่นทุกข์ทรมานจนตาย หลังจากวิญญาณลงสู่ยมโลก ถูกพิพากษา เกิดใหม่ เวียนว่าย สุดท้ายเกิดเป็นนกขมิ้น จักจั่นเกิดใหม่เป็นนกขมิ้น พอเห็นตั๊กแตนที่เคยกินจักจั่นมาก่อน เหมือนเห็นศัตรูในอดีต นกขมิ้นจึงจิกกินตั๊กแตนด้วยความทารุณเช่นกัน
ตั๊กแตนและนกขมิ้นเป็นสัตว์ที่กินสัตว์และพืชด้วยกัน เป็นข้อจำกัดพื้นฐานของสัตว์ด้วยกัน เกิดกายเป็นเดรัจฉาน ธรรมญาณถูกแบ่งแยก ไม่สามารถรวมกันได้ ทิพยญาณไม่บริสุทธิ์
ดังนั้น จักจั่น ตั๊กแตน หรือ นกขมิ้น บางขณะรู้ตัวว่าที่ได้ทำไปเป็นการกระทำที่ผิด แต่จิตเดิมของสัตว์เหล่านั้น
ยังไม่รู้ตื่น เพราะกายร่างเป็นสัตว์ซึ่งเป็นกรอบจำกัดความสำนึก นั่นคือความสามารถในการนึกคิด ความตรึกตรองของสัตว์เหล่านั้นลดน้อยลง ไม่สามารถตัดสินผิดถูก
หากสัตว์เหล่านั้นรู้ว่าการกินเนื้อสัตว์ เป็นการกระทำที่ผิดแต่ยังยากที่จะควบคุมพฤติกรรมตนเอง ดังนั้น หลังจากเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉานแล้ว จะกลับตัวหรือแก้ตัวยากยิ่งกว่ายาก
ขณะที่สัตว์เหล่านั้นอยู่ต่อหน้าคน หากคนมีจิตใจดุร้ายทารุณฆ่าสัตว์เหล่านั้นและนำไปกิน นั่นก็เท่ากับเมธีเริ่มก่อกรรมเวรใหม่ เพราะฟ้าดินได้ลงโทษสัตว์เหล่านั้นอย่างโหดร้ายแล้ว ไม่มีความจำเป็นที่เมธีในโลกมนุษย์จะไปลงโทษเขาอีก
ดีแล้ว เมธีทุกท่านวางมือลง เชิญนั่ง
ในโลกมนุษย์ เวไนยสัตว์เคยชินกับการกินเนื้อสัตว์เป็นเวลาพันปี หมื่นปีมาแล้ว ก่อเกิดการเวียนว่ายไม่รู้จบ หนี้กรรมไม่มีสิ้นสุด ตกสู่ชาติกำเนิดสี่ภูมิวิถีหกเนืองนิตย์ เมธีทุกท่านคงไม่มีใครรู้ว่าตัวเอง เมื่อชาติที่แล้วเป็นเดรัจฉานมาหรือเปล่า เคยถูกสัตว์กินมาแล้วใช่หรือไม่
คนบนโลกนี้ขณะที่ปากกำลังเคี้ยวเนื้อสัตว์อย่างเอร็ดอร่อย หาคิดไม่ว่า ชิ้นเนื้อในปากเรานี้ แลกมาด้วยความตายของหนึ่งชีวิต คนทั่วไปจะคิดไม่ถึง ดังนั้น เดรัจฉานชาติกำเนิดสี่ ต้องตายอย่างน่าอนาถ หรือสัตว์เหล่านั้นได้รับการลงโทษอย่างเข้มงวด แล้วทำไมต้องมีชะตาชีวิตมาถูกฆ่าตายอย่างน่าสงสารเล่า คนในโลกนี้เพิ่มความเจ็บปวดทุกข์ทรมานให้กับสัตว์เหล่านั้น จนกลายเป็นการก่อเหตุต้นผลกรรมของมนุษย์ กรรมสนองกรรม
เวไนยสัตว์พันหมื่นปีมาแล้ว เคยชินกับการกินเนื้อสัตว์ ยากที่จะตัดได้ ในโลกนี้ยังมีคนจำนวนมาก ถือว่าการกินเนื้อสัตว์เป็นความจำเป็น ไม่เชื่อว่าเป็นการประพฤติผิด ถึงได้ฟังหลักธรรมของการกินเจ แต่กลับคิดว่าความอยากของปากท้องสำคัญกว่า
บางคนคิดว่าเนื้อสัตว์ ปลา สัตว์ในชาติกำเนิดสี่ เกิดมาในโลกนี้เพื่อให้มนุษย์ได้ใช้สอย คนกินเนื้อสัตว์ สัตว์กินเนื้อสัตว์ด้วยกัน มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้ เป็นความคิดที่โง่เขลาของคน คนกินเนื้อสัตว์ สัตว์กินสัตว์ด้วยกันเอง ทั้งหมดล้วนก่อให้เกิดเหตุต้นผลกรรมอย่างรุนแรง ก่อหนี้เวรที่ยากจะแก้ตัวได้
ปัจจุบันยุคขาว โชคดีพบการ ปรกดปรดสามภพ พระแม่องค์ธรรมโปรดเมตตา ให้เวไนยมีโอกาสแก้ตัว หากมิเช่นนั้น เป็นพันเป็นหมื่น จำนวนแสน หลายร้อยล้านดวงญาณได้ตกอยู่ในการเวียนว่าย หรือตกลงสู่ภูมิวิถีหก ยากที่จะกลับตัวหรือแก้ตัวได้
เบื้องบนโปรดเมตตา เมธีทุกท่านต้องเข้าใจ จะหยุดการเวียนว่าย ต้องหยุดการสร้างกรรม “การถือศีลเจบริสุทธิ์ คือพื้นฐานของการตัดเหตุต้นผลกรรม” หากในปากยังคงกินเนื้อสัตว์ ยิ่งเพิ่มความเกลียดชัง เคียดแค้น แก่สัตว์ร่ำไป ภัยพิบัติและบรรยากาศแห่งความแค้น ไม่หยุดที่จะเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง แล้วโลกนี้จะเกิดสันติได้อย่างไร ธรรมะจะเก็บงานสมบูรณ์ได้อย่างไร ธรรมญาณของแต่ละคนจะกลับคืนได้อย่างไร
พื้นฐานความอยากของปากท้อง พื้นฐานของเหตุต้นผลกรรมยังไม่มีปัญญาตัดให้ขาด แล้วยังจะพูดถึงการบำเพ็ญอีกทำไมกัน
“ชิงโข่วศีลเจบริสุทธิ์ที่แท้จริง คือการรับประทานต้องสะอาดบริสุทธิ์ วาจาสะอาดบริสุทธิ์ จนกระทั่งร่างกายสะอาดหมดจด จิตใจสะอาด ญาณสะอาด”
คนที่กายใจสะอาดบริสุทธิ์อย่างแท้จริง จะต้องไม่บริโภคซากสัตว์ และไม่พูดสิ่งที่ไม่ควรพูดตามอำเภอใจ ไม่พูดประจบสอพลอ ไม่พูดคำโกหกหลอกลวง
หากปากไม่สะอาดบริสุทธิ์ รับประทานเข้าไปไม่สะอาดบริสุทธิ์ พูดจาไม่สะอาดบริสุทธิ์ ไม่นับว่าเป็นคนที่กายใจสะอาดบริสุทธิ์ และไม่ถือว่าเป็นผู้ที่ถือศีลเจบริสุทธิ์
มีบางคนเข้าใจว่าหากไม่บริโภคเนื้อสัตว์ มือไม่ฆ่าสัตว์ อย่างนี้ก็เท่ากับว่าได้ดำเนินไปตามปณิธานที่ถือศีลเจบริสุทธิ์แล้ว แต่หากว่า ปากยังพูดเลอะเทอะปลิ้นปล้อน ใช้วาจาทำร้ายผู้อื่น ใช้มิจฉาวาจาพูดเท็จ พูดลามกอนาจาร กล่าววาจาแช่งด่า ล้วนไม่นับว่าเป็นคนถือศีลเจบริสุทธิ์ และมิได้เป็นคนที่ถือปฏิบัติ ศีลเจบริสุทธิ์ ตามที่ได้ตั้งปณิธานไว้อย่างแท้จริง
คนทั่วไปหรือคนที่เพิ่งเข้าสู่อาณาจักรธรรม จะตัดขาดจากการบริโภคเนื้อสัตว์เป็นเรื่องที่ยากยิ่ง ด้วยความเคยชินบริโภคเนื้อสัตว์ หลายหมื่นปีมาแล้ว ทำให้ปากมีความเคยชินของการบริโภคเนื้อสัตว์ ดังนั้น ในช่วงเวลาสั้นๆ ยากที่จะตัดขาดได้ แต่ปฎิบัติต่อเนื่องไปเรื่อยๆ มีจิตใจมั่นคง มีความตั้งใจจริง มีความอดทน จะได้รับความช่วยเหลือจากเบื้องบน
หลังจากตั้งปณิธานถือศีลเจบริสุทธิ์แล้ว เมธีผู้มีวุฒิความรู้จำนวนมากที่อยู่ในอาณาจักรธรรม เมธีที่สัมผัสกับอาณาจักรธรรมเป็นเวลานาน คิดที่จะลุถึงวาจาสะอาดหมดจดเป็นเรื่องยากยิ่ง
เรื่องของคนในอาณาจักรธรรมที่อยู่กันมานาน เป็นเหตุสำคัญทำให้วาจาของเมธี ไม่อาจลุถึงความสะอาดหมดจดได้ขณะที่มีความคิดเห็นไม่ตรงกัน วาจาที่ไม่สุภาพเริ่มพรั่งพรูออกจากปาก แม้คำด่าทอก็ออกมาด้วย วาจาไม่น่าฟัง คำพูดออกจากปากไม่สะอาดหมดจด จะนับเป็นคนที่มีศีลเจได้อย่างไร
อาหารที่รับประทานเข้าไปควรจะสะอาดบริสุทธิ์ ดังนั้น สัตว์สามประเภท ผักฉุนห้าชนิดห้ามรับประทาน
1. สัตว์บก
2. สัตว์น้ำ
3. สัตว์อากาศ
ผักฉุนห้าชนิด คือ
1. ต้นหอมรวมถึงหัวหอม
2. ต้นกระเทียมรวมถึงหัวกระเทียม
3. กุยช่ายรวมถึงดอกกุยช่าย
4. กระเทียมโทน
5. ใบยาสูบ
จะตัดขาดจากการรับประทานสัตว์สามประเภท ผักฉุนห้าชนิด เมธีทุกท่านคิดดู แม้แต่คนทั่วไปคงทำได้ไม่ยาก ขึ้นอยู่กับความตั้งใจจริง ที่จะตัดให้ขาดหรือไม่เท่านั้น
ถ้าคิดที่จะตัด หรือคิดที่จะถือศีลเจ ในโลกนี้มีของสะอาดบริสุทธิ์มากมาย ที่จะให้มนุษย์ได้รับประทาน หากไม่คิดที่จะทำ ก็จะมีข้ออ้างต่างๆ มาเป็นเหตุผล เป็นข้ออ้างให้ตัวเองกินเนื้อสัตว์ต่อไป
สภาพเหตุการณ์ความเคียดแค้นของสัตว์ ทำให้เกิดพิบัติภัยในโลก ยิ่งมาก็ยิ่งมาก โรคภัยไข้เจ็บในตัวคน อาการแปลกๆ ยิ่งนานวันก็ยิ่งมาก เพราะว่าสภาพเหตุการณ์ความเคียดแค้น ไม่มีปัญญาที่จะลบล้างได้
คนทั่วไปไม่รู้จักการเกรงกลัวหนี้กรรม ยังสร้างกรรมอย่างต่อเนื่อง ทำกรรมด้วยการฆ่า ถึงแม้การรับประทานเนื้อสัตว์ มิใช่การฆ่าโดยตรง แต่…”คนที่ฆ่าก่อกรรมหนึ่งส่วน คนที่รับประทานในเวลาเดียวกัน ต้องแบกรับผลกรรมอีกส่วนหนึ่ง” นี่คือก่อเกิดกรรมร่วมขึ้นมาแล้ว
ดังนั้น ขณะเจ้ากรรมนายเวรทำการทวงหนี้ แม้จะอยู่ต่างสถานที่กัน ไม่รู้จักกันมาก่อน แต่กลับได้รับผลทุกข์ระทมเหมือนกัน ผลสนองเหมือนกัน นี่คือกรรมร่วมของการทวงหนี้กรรมสนอง
พันหมื่นปีมาแล้ว เวไนยรับประทานเนื้อสัตว์มานาน ทำให้หนี้กรรมทับถมลึกดั่งทะเล แต่ความโกรธแค้นของเดรัจฉานสูงเทียมฟ้า จึงเป็นเหตุให้เกิดกงเกวียนกำเกวียนมิจบสิ้น
เหตุต้นผลกรรม บุญคุณความแค้น ทำให้สภาพเหตุการณ์ความแค้นของเดรัจฉานยากที่จะสงบลงได้ ผลปรากฏชัดให้เห็นในโลกนี้คือ อุทกภัย ภัยแล้ง โรคระบาด โรคติดต่อร้ายแรง อหิวาตกโรค อุบัติเหตุจากยวดยานพาหนะ โรคภัยไข้เจ็บเรื้อรังในร่างกายมนุษย์ ฯลฯ
ในยุคปัจจุบัน มนุษยชาติมีวิธีการรับประทานเนื้อสัตว์พิสดารยิ่งขึ้น ดังนั้น โรคภัยไข้เจ็บยิ่งปรากฏก็ยิ่งแปลกประหลาด โรคแปลกๆที่เกิดขึ้น ทำให้หมอหมดวิธี และไม่มียารักษา ทำให้ร่างกายคนป่วย ยิ่งได้รับทุกขเวทนามากยิ่งขึ้น
นี่ล้วนเพราะมนุษยชาติ ต่างก่อกรรมใหม่ขึ้นมาเอง ดังนั้น จึงเกิดผลกรรมใหม่ขึ้น กงเกวียนกำเกวียนเป็นสิ่งที่น่ากลัวยิ่ง เมธีทุกท่านต้องทำความเข้าใจให้ชัดเจน คนในโลกนี้ไม่เข้าใจสัจธรรมของการเวียนว่าย จึงปล่อยไปตามกระแสของการเวียนว่าย จมลงสู่ร่างแหเวรกรรมของการเวียนว่าย เวียนเกิดเวียนตายไม่รู้ว่าจะหลุดพ้นจากการเวียนว่ายอย่างไร
เช่นนี้คือความโศกเศร้าของเวไนยในหมู่มนุษย์ ไม่เพียงแต่เกิดกับมนุษย์ชาติ เดรัจฉานก็เช่นกัน เวียนเกิดเวียนตาย ไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรให้หลุดพ้นจากร่างเดรัจฉาน
เมธีทุกท่านเหนื่อยกันแล้วหรือยัง เวลานี้อิ่มกันหมดแล้ว ร่างกายของคนจะสำแดง ภาวะเหน็ดเหนื่อยเมื่อยเพลีย จะทำให้ขาดความกระปรี้กระเปร่า นี่เป็นสภาพการณ์ปกติของภาพที่ปรากฏขึ้นแต่ทว่า หากรับประทานอาหารไม่บริสุทธิ์ ความกระปรี้ประเปร่ายิ่งไม่ดี หากรับประทานอาหารสะอาดบริสุทธิ์ ความกระปรี้กระเปร่าจะดีกว่า
เมธีทุกท่านรู้ว่า “สถานฟังธรรม” วิญญาณแต่ละตนมีจิตเช่นไร รู้ไหม อยู่ในสถานฟังธรรม วิญญาณแต่ละตนเหมือนดั่งเมธีทุกท่านที่ฟังเรากำลังพูดธรรมะอยู่ หากวันหนึ่งคนไม่มีกายเนื้อแล้ว จะเห็นคุณค่าของเวลาทุกวินาทีที่ผ่านไป จึงไม่เกียจคร้าน ไม่ปล่อยปละละเลย
ไม่มีกายเนื้อ คิดขอความช่วยเหลือให้ฉุดช่วย คิดที่จะให้หลุดพ้นจากทะเลทุกข์ นอกจากตนเองหาวิธีเองแล้ว เวลาเดียวกันต้องมาในโลกนี้ ขอความช่วยเหลือให้เมธีฉุดช่วย วิธีการต่างๆของเขาเหล่านั้นที่คิดได้ คือ นั่งลงตั้งใจฟังธรรม นอกจากตั้งใจฟังธรรมแล้ว ยังนำไปปฎิบัติด้วย จะเดินจะวิ่ง ทุกวินาที คำพูดการกระทำทั้งหมดต้องสอดคล้องกับหลักธรรม สอดคล้องกับศีลธรรมจรรยา
ดังนั้น เมธีทุกท่านขณะยังมีกายสังขารอยู่ ต้องถนอมรักษาไว้ให้ดี มี อนุตตรธรรม ให้เราบำเพ็ญ ก็ต้องถนอมรักษาให้ดี
ดีแล้ว มีเพลงธรรมหนึ่งเพลง
ความแค้นดั่งทะเล ความเกลียดชังไม่มีขอบเขต
เส้นทางเวียนว่าย ทุกทุกคำกล่าวโทษศัตรู
คนทำร้าย สุดท้ายรับผลร้ายสนอง
ถูกทำร้ายความแค้นพุ่งขึ้นฟ้า
เพลงอยุติธรรมพันหมื่นปีมา
การตัดสินหนี้กรรมในยุคขาว
ตกอยู่ในความทุกข์ทรมานไม่เห็นตะวันจันทรา
ใครมีเมตตา ใครคนนั้นจะรู้แจ้ง
ความหนาวเหน็บจากนรกานต์ติดตามทวง
เร่งรีบสะอาดหมดจดพ้นภูมิวิถีหก
เมธีเอ๋ย โลกโลกีย์วุ่นวายขุ่นหมอง ยึดปณิธาน อย่าถลำสู่นรการต์
ทำนอง : ไฮ่อู๋ตี่เทียนอู๋เปียน
ชื่อเพลง: อย่าตกสู่นรกานต์อีก
เพลงนี้ร้องกันได้ไหม มีใครเคยได้ยินเพลงนี้บ้าง หากไม่เคยได้ยิน ค่อยๆหัดร้องไป ถึงแม้เมธีจะร้องไม่เป็นแต่ค่อยๆ คล้อยตามเสียงเพลง ขอให้เข้าใจความหมายของเพลง สัมผัสให้ซึ้งถึงความหมาย เข้าใจถึงความรู้สึกจากใจของวิญญาณทั้งสามภูมิ สัมผัสรับรู้ถึงความยากลำบากของสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่มาเมตตา ที่ผ่านมาให้เรามีผลได้เก็บเกี่ยวบ้าง
นอกจากตัวเราไม่รับประทานเนื้อสัตว์แล้ว ต้องตักเตือนขอร้อง อย่าให้คนอื่นรับประทานเนื้อสัตว์ ในโลกนี้ยังมีคนอีกมากที่มีอาชีพเกี่ยวกับการฆ่าสัตว์ เช่น
1. อาชีพเลี้ยงสัตว์เพื่อส่งฆ่า
2. อาชีพฆ่าสัตว์
3. อาชีพขายปลา ขายเนื้อสัตว์
4. ค้าส่งค้าปลีกเนื้อสัตว์ในตลาดกลาง หรือ ร่วมลงทุนด้วย
5. เปิดร้านอาหารคาว เปิดภัตตาคารอาหารคาวที่ใช้เนื้อสัตว์ ปรุงอาหาร เป็นเจ้าของร้าน ผู้ร่วมลงทุน พ่อครัว แม่ครัว คนเสิร์ฟอาหาร คนล้างจานชาม คนงานที่รับจ้างทำงานสารพัดในร้านอาหารตามภัตตาคาร
6. ผู้รับผิดชอบการขนส่งปลา ขนส่งเนื้อสัตว์ไปขายที่ตลาด รวมถึงคนขับรถ หรือ เป็นคนขับรถส่งไปโรงฆ่าสัตว์
หน้าที่ดังกล่าวมาข้างต้น เป็นผู้ร่วมก่อกรรมในการฆ่า นอกจากผู้รับหน้าที่ฆ่าสัตว์ที่ใช้เครื่องมือฆ่า หรือใช้แรงคนในการฆ่า หน้าที่นอกจากนี้ มิได้เป็นผู้ลงมือฆ่าโดยตรง แต่ในเวลาเดียวกัน กลับเป็นเหตุให้สัตว์เหล่านั้นตาย นี่ก็เป็นผู้ร่วมก่อกรรมในการฆ่าด้วย
พูดถึงร้านอาหารหรือภัตตาคารขายอาหารคาว ผู้ที่รับผิดชอบร้าน ผู้เป็นเจ้าของ หุ้นส่วนร่วมลงทุน ถึงแม้คนเหล่านั้นเพียงลงทุน หรือ ร่วมหุ้นด้วยเงิน แม้ไม่ถึงกับกระทำการฆ่าโดยตรง หรือมิได้เข้าไปรับประทานเนื้อสัตว์ แต่คนเหล่านั้นต้องรับผิดชอบ ในการมีส่วนร่วมการฆ่าด้วย
ผู้ที่เป็นลูกจ้างในร้านอาหารคาว ในร้านอาหาร ถ้าหากไม่มีลูกจ้างช่วยทำงาน ร้านก็ยากที่จะประกอบการค้าได้ ดังนั้น ลูกจ้างก็จะต้องร่วมรับส่วนในการฆ่าด้วย
ผู้ช่วยล้างจานชาม ก็จะต้องร่วมรับในหนึ่งส่วนด้วย ถึงแม้จะล้างจานชาม เพียงแต่นำจานชามที่คนอื่นรับประทานแล้วมาทำความสะอาด แต่หากร้านอาหารไม่มีคนล้างจานชาม ร้านอาหารก็ประกอบการค้าไม่ได้
คนที่ทำงานจุกจิกสารพัดในร้านอาหาร นักเรียนนักศึกษาทำงานพิเศษในร้านอาหาร หาเงินเรียนหนังสือ ล้วนต้องรับหนึ่งส่วนในการฆ่า นี่คือ “การฆ่าทางอ้อม”
ในร้านอาหารหนึ่งร้าน ผู้ร่วมก่อให้เกิดหนี้กรรม คือกรรมร่วม วันข้างหน้าถึงคราวจังหวะเวลาที่เหมาะสม คนเหล่านี้จะได้รับผลจากการล้างแค้น
คนทั่วไปเปิดร้านขายอาหารคาว หรือขายปลา ขายเนื้อสัตว์ การค้าดี ลูกค้ายิ่งมายิ่งมาก เงินไหลเข้าต่อเนื่อง จึงแยกเปิดสาขามากขึ้น การค้ายิ่งทำยิ่งรุ่งเรือง เงินในธนาคารตัวเลขเพิ่มสูงขึ้น แต่ก่อกรรมจากการฆ่าเพิ่มขึ้นเช่นกัน
คนทั่วไปไม่รู้ เข้าใจว่าค้าขายดี จึงขยายสาขาร้านอาหารคาวมากขึ้น การค้าดี ความร่ำรวยเป็นผลบุญวาสนาสั่งสมมาจากอดีตชาติ การเปิดร้านอาหารคาวนั้น บาปกรรมจากการฆ่า ตัวเองจะต้องรับ
หากไม่ได้เปิดร้านอาหารคาว ไม่ได้ขายเนื้อปลา ขายเนื้อสัตว์ บุญวาสนาจะสนองได้จากการประกอบอาชีพอื่น ยังเป็นคนร่ำรวยได้ตามผลบุญ
เปิดร้านอาหารคาว ก่อหนี้กรรมจากการฆ่าสัตว์ กรรมจากการฆ่า ยากที่จะชดเชยได้ วันข้างหน้าจะต้องรับผลจากกรรมสนอง จึงกล่าวได้ว่า ได้ไม่เท่ากับเสีย แต่คนตายเพราะเงินทอง มีบางคนแสวงหาความร่ำรวย ความทะเยอทะยานอยากร่ำรวย จึงไม่กลัวตาย หนี้กรรมนี้ หากมิได้ปรากฏแก่ตัวเองที่เจ็บไข้ได้ป่วย หรือตกทอดเป็นภัยต่อลูกหลาน ทำให้เกิดมาสติสัมปชัญญะบกพร่อง ร่างกายพิการแต่กำเนิด ขาดขาไปข้างหนึ่ง ขาดแขนไปข้างหนึ่ง หรือไม่มีทั้งแขนและขา เงินทองที่หามาได้จากการขายอาหารคาว ต้องเอามาเลี้ยงดูลูกหลานหนึ่งชีวิต อย่างนี้คุ้มไหม
บางคนยังไม่เคยพบกับกรรมตามสนองมาก่อน จึงคิดว่ากรรมตามสนองไม่มี กรรมตามสนองหากมิได้ปรากฏในรูปความเจ็บป่วยของตนเอง หรือตกทอดให้เป็นภัยกับลูกหลาน ตายไปแล้วยิ่งน่าสงสาร เพราะทัณฑกรรมที่ได้รับ หนี้กรรมตามสนองยิ่งร้ายแรงกว่า
หลังจากเป็นวิญญาณแล้ว
คิดจะให้คนช่วยเหลือ หรือขอความช่วยเหลือจากลูกหลานยากยิ่งขึ้น เพราะว่าตอนนั้นอยู่ในโลกวิญญาณ เสียงร้องขอความช่วยเหลือใครจะได้ยิน ลูกหลานไม่ได้ยิน จะเข้าฝันต้องมีบุญกุศลจึงเข้าฝันได้ บุญสัมพันธ์อย่างนี้มิใช่จะขอมาได้ง่าย ดังนั้น ตายไปเป็นวิญญาณแล้วได้รับกรรมสนอง ยิ่งเป็นทุกข์ ยิ่งน่าสงสาร
วิญญาณในสามภพ ตลอดเวลาตั้งหน้ารอคอย รอคอยว่า
เวลาไหนจะได้กลับตัวใหม่
รอคอยว่าวันไหนจะได้แก้ตัวใหม่
รอคอยคาดหวังว่ามนุษย์จะแบ่งบุญกุศลให้สักส่วนหนึ่ง
เพราะว่าเขาเหล่านั้นยากที่จะช่วยจิตญาณตนเองได้ ตัวเองคิดที่จะได้รับบุญกุศล ยังต้องมีบุญสัมพันธ์ในการช่วยงานธรรมะ
มีบางวิญญาณและเทวดาที่โชคดี ตนเองสร้างบุญกุศลได้ โดยช่วยให้คนทำคุณความดี ช่วยคนรอดพ้นเหตุร้าย
ส่วนนรก เดรัจฉาน เปรต อสูร เหล่านี้คิดที่จะขอบุญกุศลส่วนหนึ่งยากยิ่ง คนในโลกมนุษย์ยากที่จะเข้าใจพวกเขาเหล่านั้น ยากที่จะเข้าใจความทุกข์ลำบากของพวกเขา หากว่าเมธีทุกท่านปฎิบัติบำเพ็ญอยู่ในอาณาจักรธรรมที่มีการโปรดสามโลกมาหลายปี แต่บ่อยครั้งด้วยอนุสัย อุปสรรคจากนิสัยอารมณ์ที่ไม่ดีของตน ทำให้เกิดอวิชชาต่างๆ ลืมความทุกข์ทรมานของชาติกำเนิดสี่ ภูมิวิถีหก
เมธีบางท่านตระหนี่เงิน ตระหนี่แรง ไม่เต็มใจช่วยเหลือกัน หรืออาจรู้สึกว่าตนเองได้ช่วยเหลือมาแล้ว ทำไมต้องช่วยอีก จึงทำให้สละไม่ได้เลย ดังนั้น ชาติกำเนิดสี่ ภูมิวิถีหก ต่างยังทุกข์ทรมานอยู่
เมธีทุกท่านเคยทำการอุทิศส่วนบุญกุศลให้สรรพสัตว์หรือไม่
“ที่ในชาตินี้เราได้รับประทานเนื้อเวไนย”
ได้ทำการอุทิศส่วนบุญกุศลแก่เวไนยบ่อยๆหรือเปล่า หากมีเมธีที่อยู่ในครรภ์มารดาที่ทานเจ หลังคลอดก็ทานเจตลอดมา ถ้าเช่นนี้ ก็ไม่จำเป็นต้องอุทิศส่วนบุญ เพราะไม่ได้ก่อกรรมในชาตินี้
แต่ในอดีตชาติที่ได้รับประทานเนื้อเวไนยมาจะทำอย่างไร หนี้กรรมที่ติดมาในชาตินี้ เมธีต้องคอยระวัง ถ้าเมธีปฎิบัติบำเพ็ญธรรมในอาณาจักรธรรมมาแล้วหลายปี และทำการอุทิศบุญกุศลอยู่ตลอด
ยิ่งถ้าได้อุทิศให้กับหนี้กรรมในอดีตชาติ ที่ได้รับประทานเนื้อเวไนย ก็จะเป็นการลบล้างหนี้กรรม และป้องกันเจ้ากรรมนายเวรตามทวงหนี้อันก่อให้เกิดอุปสรรคในการดำรงชีวิต
หากเจอเจ้ากรรมนายเวรตามทวงหนี้ ขนาดเบา เจ็บป่วย ถ้าหนักก็เสียชีวิต ในชาติหนึ่งมีชีวิตเดียว หากว่าจะชดใช้กรรมในอดีตชาติที่ตกค้างไว้ จะต้องใช้อีกกี่ชาติ จะสักกี่ชาติคงชดใช้ไม่จบสิ้น
ชาตินี้ทำการอุทิศส่วนบุญเพื่อลบล้างหนี้กรรม นี่คือเบื้องบนให้โอกาสครั้งยิ่งใหญ่กับเมธี ให้กับผู้ปฎิบัติบำเพ็ญในอาณาจักรธรรม ในการโปรดสามโลก เมธีทุกท่านจะต้องมีความมั่นใจ
เราพระพุทธกษิติครรภ์ อยู่ในยมโลกได้รับฏีกามากมาย ได้ลบล้างหนี้กรรมของเมธีทั้งหลายไปมากแล้ว แต่เมธีทุกท่านยังต้องระมัดระวังและจดจำไว้ ยังมีหนี้ของพวกท่านอีกจำนวนมาก ยังลบล้างไม่หมดสิ้น ดังนั้น จะต้องอุทิศส่วนบุญส่วนกุศลอย่างต่อเนื่อง เพื่อลบล้างหนี้กรรมไปเรื่อยๆ เพราะอดีตชาติที่ได้ก่อหนี้กรรมไว้ไม่รู้สักเท่าไหร่
นอกจากรับประทานเนื้อเวไนยแล้วยังทำร้ายชีวิตคน ไม่รู้ว่าจะชดใช้ได้อย่างไร ดังนั้น ทุกเวลานาที มีจิตสำนึกขอขมาอยู่ตลอด สำนึกขอขมาที่อดีตชาติได้กระทำความผิดไว้ สำนึกขอขมาที่ในชาตินี้ได้กระทำความผิดไว้
