Ghost 2011

[時々होशདང一རພຊຍ๛]

ถ้าทำดีจะเคราะห์ร้ายหรือ เพราะฉะนั้น เมื่อเคราะห์ร้ายเกิดจากการทำไม่ดี ก็ทำดีเพื่อที่จะได้ไม่ต้องมีเคราะห์ร้ายต่อไป ไม่ดีหรือ ?

พูดถึงเรื่องผี หรือเรื่องลี้ลับที่ทางวิทยาศาสตร์พิสูจน์ไม่ได้นั้นมีทุกชนชาติและทุกภาษาแตกต่างกันออกไป เรื่องทั้งหลายจะมีจริงหรือไม่กำลังรอการพิสูจน์

มีเรื่องจริงที่เกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้กับผู้เขียนเมื่อวันจันทร์ที่ 27 มิถนายน 2011 เวลาประมาณบ่าย 2 โมงกว่า ๆ ผมเจอโอปปาติกะ ตอนกลางวันกล่าวกันว่าถ้าขณะใดจิตเรานิ่งพอแล้วอาจสัมผัสได้ถึงสิ่งลี้ลับวันดังกล่าวผมนั่งโพสกระทู้อยู่คนเดียวในบ้านซึ่งบ้านของผมนั้นเป็นลักษณะคอนโดมิเนียมปิดประตูเรียบร้อยมิดชิดตลอดเวลาและในวันนั้นผมก็ได้ได้ยินเสียงมาคนมารื้อข้าวของใกล้ ๆ กับคอมพิวเตอร์ที่ผมนั่งอยู่ห่างกันไม่ถึง 1 เมตรผมก็สงสัยว่าเสียงอะไรเดินไป

ดูข้าวของก็อยู่เรียบร้อยปกติไม่มีร่องรอยการถูกรื้อค้นแต่ประการใดผมก็เปิดประตูบ้านเจอเลยเป็นเด็กสาววัยรุ่นใส่เสื้อสีเหลืองกางเกงวอร์มเหมือนชุดเล่นกีฬาบอกว่าพี่หนูเอาไม้กวาดมาคืนผมก็นึกว่าคืนผิดห้องก็เลยรับไม้กวาดเอาไว้อย่างงง ๆ แล้วมานึกดูว่าผมมีไม้กวาดใหม่ ๆ อยู่อันหนึ่งยังไม่ได้ใช้เก็บไว้ในซอกที่วางของ พอนึกขึ้นได้ผมก็เดินไปดูว่าไม้กวาดอยู่หรือเปล่า ปรากฏว่าไม้กวาดที่เก็บเอาไว้ไม่อยู่แล้วแสดงว่า ไม้กวาดที่เด็กสาวคนนั้น

เอามาคืนผมก็เป็นไม้กวาดของผมเองไม่ได้คืนผิดห้องหรือคืนผิดคนต่อมาผมจึงจุดธูปบอกว่าน้องเป็นโอปปากิกะหรือเปล่า ? ถ้าเป็นวิญญาณก็ขอให้มาดี มีเรื่องจะคุยด้วยแต่ก็เงียบมีแต่เสียงทุบประตูบ้าง เคาะโน่น เคาะนี่บ้างมากวนใจเล่น ๆ ซ่ะงั้นผมอยู่กับเสียงปริศนามาหลายปีถามคนอื่นเค้าก็บอกว่าได้ยินเหมือนกันแต่ไม่ได้สนใจงั้นก็แสดงว่า

หูของผมฟังไม่ผิดแล้วก็ไม่ได้ตาฝาดเด็กสาวคนนั้นเอาไม้กวาดมาคืนจริง ๆ แล้วเค้ารู้ได้อย่างไรว่าบ้านของผมมีไม้กวาด แล้วไม้กวาดก็เก็บไว้ในซอกอย่างมิดชิดกะว่าอันที่ใช้อยู่เสียจะได้ไม่ต้องซื้อใหม่ไม่ได้นึกว่าจะเจอกับตัวเองเพราะผมไม่ได้ไปสวดมนต์นานแล้วเหมือนกันประมาณ 1 เดือนเห็นจะได้ผมจุดธูปบอกเขาก็ไม่มาหารอตั้งหลายวันแล้วผมคิดว่าถ้ามาก็ขอให้มาดีมีอะไรให้ช่วยก็บอกได้ไม่ต้องเกรงใจหรอกจากวันนั้นเป็นต้นมาก็ไม่เคยเจอเด็กสาวคนนี้อีกเลย

http://khampana2017.blogspot.com/2017/12/ghost-2011.html

[時々होशདང一རພຊຍ๛]

หัวข้อนี้เป็นประสบการณ์ของคนอื่น

เรื่องนี้ส่งมาจากคุณอ้อยครับ คุณอ้อยเล่าว่า สวัสดีค่ะ เราเป็นพยาบาลนะคะ เรื่องนี้เกิดขึ้นเมื่อหลายเดือนก่อน อาจจะไม่น่ากลัว แต่ขอยืนยันว่าเกิดขึ้นจริง ๆ ค่ะ คือเรามีน้องคนหนึ่งที่ทำงานแผนกเดียวกันชื่อ น้องกุ้ง ค่ะ เราพักอยู่ที่หอพักเดียวกัน ห้องติดกันด้วย วันนั้นน้องกุ้งออกเวรบ่าย 3 น้องเค้าก็แวะไปถอนฟันคุดก่อนแล้วก็กลับห้องเลย ส่วนอ้อยออกเวรทุ่มตรง ก่อนออกเวรอ้อยก็คิดไว้อยู่แล้วว่าจะขึ้นไปที่ห้องก่อน ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า และก็แวะหาน้องกุ้งด้วย เผื่อน้องปวดฟันและยังไม่ได้กินอะไร จะได้ถามว่าเอาอะไรไหม ?จะซื้อมาฝากประมาณนี้

ห้องอ้อยอยู่ชั้น 4 ตรงกับบันไดพอดีค่ะ ถัดไปทางซ้ายเป็นห้องน้องกุ้ง แล้วสุดทางเป็นกำแพง ระหว่างที่อ้อยกำลังขึ้นบันไดจะถึงห้อง(อ้อยชอบขึ้นบันได จะได้ออกกำลังไปในตัว)อ้อยก็ได้ยินเสียงผู้หญิงพูดอะไรอยู่ แต่ฟังไม่รู้เรื่องหรอกนะคะเสียงดังมาจากทางห้องของน้องกุ้ง อ้อยเลยคิดว่าน่าจะเป็นเพื่อนน้องเค้า น้องกุ้งคงเรียกเพื่อนมาอยู่เป็นเพื่อนก็ได้ อ้อยเลยไม่อยากไปกวน อ้อยก็เดินเข้าห้องตัวเองไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วก็เดินออกมา ตอนเดินออกมานั้น ไฟชั้น 4 เกิดดับ แต่ตอนนั้นยังไม่ได้คิดอะไร ก็รีบลงบันไดมาเลยเพราะหิว แต่ลงบันไดไปได้แค่ขั้นเดียว อ้อยก็ได้ยินเสียง กึกกัก ๆ ดังอยู่ที่หน้าห้องน้องกุ้ง เลยหันไปดู เห็นเป็นผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ผมยาวเลยบ่ามานิดหน่อย ใส่เสื้อแขนสั้นสีขาว กำลังก้ม ๆ เงย ๆ เหมือนหาของอยู่ที่ตู้รองเท้าหน้าห้องน้องกุ้ง แต่อ้อยไม่เห็นหน้านะ เค้าหันหลังให้บวกกับมันมืดด้วย ตอนนั้นอ้อยคิดว่าก็เป็นเพื่อนน้องกุ้งนั่นล่ะ คงกำลังจะลงไปข้างล่าง อ้อยเลยเดินลงไปก่อน

ตอนที่เดินลงบันได อ้อยก็ได้ยินเสียงเค้าเดินตามลงมานะคะ แต่ไม่อยากหันไปมอง กลัวน้องเค้าคิดว่าอ้อยไปมองหน้าเค้าทำไม แต่จริงๆ อ้อยก็อยากเห็นหน้านะ จะได้รู้จักไว้ก็ยังดี แต่ที่อ้อยรีบเดินลงไปเพราะอยากจะเนียนๆ ไปรอดูข้างล่างดีกว่า ซึ่งเค้าก็เดินลงบันไดตามมาตลอด จนถึงชั้น 1 อ้อยก็มายืนรอ แต่รอไปได้สักพักก็ไม่เห็นออกมาสักที ก็งงใหญ่ เพราะตอนลงมาถึงชั้น 1 ยังได้ยินเสียงเดินตามหลังมาติดๆ อยู่เลย.. อ้อยเลยไม่รอละ ก็ออกไปหาอะไรกิน ก่อนกลับห้องก็แวะเข้าเซเว่น แต่ก็อดเป็นห่วงน้องกุ้งไม่ได้ เลยไลน์ไปถามน้องกุ้งว่าจะเอาไรไหม? เพื่อนซื้ออะไรไปให้หรือยัง? น้องกุ้งก็ตอบกลับมาแบบงงๆ ว่า เพื่อนไหน? อ้อยเลยเล่าให้น้องฟังถึงสิ่งที่อ้อยได้ยินและเห็นมา ว่าเห็นเพื่อนผู้หญิงผมสั้นที่หน้าห้องน้องกุ้ง แล้วกำลังลงมาข้างล่างนี่? แต่คำตอบที่อ้อยได้คือ น้องกุ้งเค้าปฏิเสธค่ะ ไม่มีเพื่อนมาห้อง น้องกุ้งอยู่คนเดียว ไม่ได้คุยกับใครด้วย เพราะปวดฟันมาก อ้าปากยังแทบไม่ได้เลยคือตอนนั้นอ้อยก็งงในงงค่ะว่าเป็นไปได้ยังไง? ก็อ้อยเห็นจริง ๆ

งานเข้าอ้อยเลยค่ะทีนี้ เพราะต้องกลับห้อง ตอนกลับก็กลัวจะเจออีก อ้อยเลยเดินทำใจในเซเว่นอยู่พักนึง ก่อนตัดสินใจกลับ เอาวะ ! ยังไงก็ต้องกลับห้อง เจอก็เจอ ทีนี้พอเดินกลับห้อง ปรากฏว่าไม่เจออะไรแล้วค่ะ โชคดีไป แต่ก็กลัวแทบแย่ คืนนั้นเปิดไฟนอนทั้งคืนเลย แต่อ้อยมีเพื่อนคนหนึ่งค่ะ มันเป็นคนมีเซนส์กับเรื่องแบบนี้ มันเคยมานอนห้องอ้อย พอตอนเช้ามันบอกกับอ้อยว่า‘ที่นี่มีผู้หญิงคนนึงดูแลอยู่ ยังวัยรุ่นอยู่เลย ตัวเล็กๆ ผมยาวประบ่า ซึ่งสิ่งที่มันบอก คือตรงกับที่อ้อยเคยเห็นเลย แต่เพื่อนอ้อยบอกว่า เค้ามาดี คอยดูแลที่นี่อยู่ ไม่ต้องกลัว สบายใจได้