ธรรมบันเทิงใจ

[時々होशདང一རພຊຍ๛]

ในครั้งพุทธกาล ถ้าคฤหัสถ์ไม่รู้ว่าภิกษุคือใคร ภิกษุจะต้องประพฤติตามสิกขาบทที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงบัญญัติไว้ คฤหัสถ์นั้นก็ไม่สามารถที่จะเพ่งโทษ ติเตียน โพนทะนาเมื่อภิกษุทำสิ่งที่ไม่สมควร แต่ในครั้งพุทธกาลเมื่อมีภิกษุรูปใดกระทำในสิ่งที่ไม่เหมาะควร อุบาสกอุบาสิกาซึ่งเป็น คฤหัสถ์ที่เข้า

ใจ จึงเพ่งโทษคือให้รู้ว่าสิ่งนั้นเป็นโทษ ภิกษุประพฤติในสิ่งที่ผิดไม่ได้ เพราะเหตุว่าพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงบัญญัติไว้ว่าเมื่อเป็นภิกษุก็ต้องขัดเกลากิเลสยิ่งกว่าคฤหัสถ์โดยตั้งแต่ตื่นจนหลับ จะต้องสำนึกว่าเรา ไม่ใช่

คฤหัสถ์ เพราะฉะนั้น ผู้ที่ไม่ใช่คฤหัสถ์ คือใคร ? คือ ผู้ที่อุทิศตน เพราะเห็นคุณของการที่ได้ฟังพระธรรมซึ่งสามารถที่จะทำให้ขัดเกลากิเลสตามอัธยาศัยที่ยิ่งกว่า [คฤหัสถ์]เพราะฉะนั้นไม่มีการบังคับ ไม่มีการชักชวนกันให้ใครไป บวช หรือว่าต้องบวชจึงจะได้เข้าใจธรรม ไม่มีเลย เพราะเหตุว่าไม่ว่าจะเป็นภิกษุหรือเป็นคฤหัสถ์ก็สามารถที่จะฟังธรรมและเข้าใจ ธรรมได้