The true meaning of life.....ความหมายที่แท้จริงของชีวิต

[มดเอ๊กซ]

ในการไปเที่ยวสิกขิมครั้งนี้ มีหัวข้อหนึ่งที่พวกเราพูดคุยกันระหว่างเดินทางไปในที่ต่างๆ ของสิกขิม นั่นคือเรื่องของท่านดาไล  ลามะแห่งธิเบต  อาจจะเป็นเพราะเราต่างพบเห็นว่า ผู้คนที่นี่เคารพนับถือท่านมากมายเหลือเกิน เห็นได้จากรูปภาพที่ติดอยู่ตามบ้าน ตามร้านอาหาร ตามโรงแรม และเมื่อเราไปที่วัดต่างๆ  เกือบทุกวัดจะจัดอาสนะที่นั่งไว้สำหรับท่านโดยเฉพาะเป็นพิเศษ
 
 

 
 
เราต่างมีความเห็นว่า การที่มีเหตุให้ท่านต้องลี้ภัยออกจากธิเบตนั้น  กลับได้เปิดโอกาสอันยิ่งใหญ่ที่เป็นเหตุให้ท่านเป็นที่รู้จักของนานาชาติ และท่านคือผู้นำพาพุทธศาสนา สายมหายาน แบบธิเบตไปสู่ยุโรปและอเมริกา
 
 

 
และทุกวันนี้ท่านก็เป็นที่เคารพนับถือ ของคนเกือบทั่วโลกไม่ว่าคนผู้นั้นจะนับถือศาสนาใด  คำสั่งสอนของท่านก็เข้าไปถึงจิตใจของพวกเขาเหล่านั้น
 
 

 
 
ในวันสุดท้ายที่หมู่บ้าน Lachung  ช่วงเช้าขณะที่เราเก็บของ เตรียมตัวเดินทางออกจากที่พักเพื่อกลับมายังเมือง Gangtok  ตอนที่ยืนรอเพื่อนฝูงกัลยาณมิตรอยู่ด้านล่าง ข้าพเจ้าก็บังเอิญมองเห็นป้ายผ้าอันหนึ่งแขวนไว้ที่ผนังของโรงแรม จึงเดินเข้าไปอ่านดู ข้อความบนป้ายผ้านั้นคือคำสอนของท่านดาไล  ลามะ แห่งธิเบต ข้าพเจ้าจึงได้ชักชวนกัลยาณมิตรอีกท่านที่อยู่ด้วยกันตอนนั้นมาอ่านดู เราต่างชอบใจมาก  จึงขอยืมป้ายผ้านั้นมาถ่ายรูปข้อความคำสอนนั้นไว้ แล้วนำกลับไปแขวนไว้อย่างเดิม
 
 
พอเพื่อนๆ น้องๆ ที่เหลือ เดินลงมาถึงชั้นล่างที่เรายืนอยู่ ข้าพเจ้าจึงพูดทีเล่นทีจริงว่า  ก่อนเดินออกจากโรงแรมนี้ท่านทั้งหลายขอความร่วมมือเดินไปอ่านป้ายผ้าที่ผนังของโรงแรมป้ายนั้นก่อน จากนั้นจึงจะกลับได้  พวกเขาจึงต้องเดินไปอ่านป้ายนั้นอย่างที่ข้าพเจ้าว่า หลายคนต่างชอบใจแล้วบอกว่า ถ่ายรูปคำสอนนี้ไว้หน่อย
 
 
นี่คือคำสอนหนึ่งในอีกหลายๆคำสอนของท่านดาไล  ลามะ แห่งธิเบต และเราบังเอิญได้อ่านพบที่สิกขิม  แถมเป็นคำสอนที่เราประทับใจมาก
 
 

 
มีบุคคลสำคัญอยู่ 4 ท่าน ที่โดยส่วนตัวแล้ว ข้าพเจ้าเคารพนับถือมาก  และถือว่าท่านเหล่านี้เป็นผู้ชี้นำทางจิตวิญญานที่สำคัญ เมื่อใดที่ข้าพเจ้ารู้สึกแย่ๆกับชีวิต มีความทุกข์ ความเศร้า ข้าพเจ้าจะนึกถึงท่านเหล่านี้   ท่านพุทธทาสภิกขุแห่งสวนโมกข์  หลวงปู่ติช นัท ฮันห์  คุณแม่เทเรซา แห่งกัลกัตตา  และ ท่านดาไล  ลามะแห่งธิเบต.
 
 
http://gotoknow.org/blog/sunmoola/170587

[แก้วจ๋าหน้าร้อน]

  อนุโมทนาครับพี่มด