พุทธภาษิต-

[แปดคิว]

อตฺตานํ ทมยนฺติ ปณฺฑิตา         บัณฑิตย่อมฝึกฝนตนเอง
 
 
 
 
อตฺตานํ นาติวตฺ ตยฺย      บุคคลไม่ควรลืมตน
 
 
 
 
อตฺตา หเว ชิตํ เสยฺโย      ชนะตนเองนั่นแหละเป็นคนดี
 
 
 
 
อตฺตาหิ อตฺตโน นาโถ      ตนแลเป็นที่พึ่งแแห่งตน
 
 
 
 
อปฺปมาทำ ปสํสนฺติ      บัญฑิตย่อมสรรเสริญความไม่ประมาท
 
 
 
 
อกตํ ทุกฺกฎํ เสยฺโย      ความชั่วไม่ทำเสียเลยดีกว่า
 
 
 
 
กมฺ มุนา วตฺตตี โลโก      สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม
 
 
 
 
อติ โลโภ หิ บาปโก      ความโลภจัดเป็นบาปแท้
 
 
 
 
อิจฺฉา หิ อนนฺตโคจรา      ความยากหาที่สุดมิได้
 
 
 
 
นตฺถิ กามา ปรํ ทุกขํ      ทุกข์ที่ยิ่งกว่ากามาหามีไม่
 
 
 
 
นตฺถิ โทสสโม กลิ       กลีเสมอด้วยโมหะไม่มี
 
 
 
 
น หิ สาธุ       โกโท ความโกรธไม่ดีเลย
 
 
 
 
จิตฺตสฺส ทมโถ สาธุ        การฝึกฝนจิตเป็นการดี
 
 
 
 
จิตฺตํ ทนฺติ สุขาวหํ       จิตที่ฝึกแล้วย่อมนำสุขมาให้
 
 
 
 

 
อกฺโกเธน ชิเน โกธํ      พึงชนะความโกรธด้วยความไม่โกรธ
 
 
 
 
อสาธุธํ สาธุนา ชิเน      พึงชนะความไม่ดีด้วยความดี
 
 
 
 
ชิเน กทริยํ ทาเนน       พึงชนะความตระหนี่ด้วยการให้
 
 
 
 
อิณาทานํ ทุกฺขํ  โลเก      การกู้หนี้เป็นทุกข์ในโลก
 
 
 
 
ธมฺโม หเว รกฺ ขติ ธมฺม จารึ      ธรรมย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรม
 
 
 
 
นตฺถิ ปญฺญา สมา อาภา       แสงสว่างเสมอด้วยปัญญาไม่มี
 
 
 
 
ปญฺญา นรนํ รตนํ      ปัญญาเป็นรัตนของนรชน
 
 
 

[แปดคิว]

ปญฺญา   โลกสฺมิ ปชฺโชโต      ปัญญาเป็นแสงสว่างในโลก
 
 
 
 
ปาปํ ปาเปน จินฺติตํ       ความชั่ว คนชั่วคิด
 
 
 
 
โจรา โลกสฺมิมพฺพุทา      โจรทั้งหลายเป็นเสนียดในโลก
 
 
 
 
สจฺจํ เว อมตา วาจา      คำสัจย์แลเป็นวาจาไม่ตาย
 
 
 
 
วิริเยน ทุกฺขมมฺ เจติ      คนล่วงทุกข์ได้เพราะความเพียร
 
 
 
 
เย ปมตฺตา ยถา มตา       คนประมาทก็เหมือนคนตาย
 
 
 
 
ยํ เว เสวติ ตาทิโส      คบคนเช่นไรก็เป็นคนเช่นนั้นแล
 
 
 
 
อโรคฺยา ปรมา ลาภา        ความไม่มีโรคเป็นลาภอันประเสริฐ
 
 
 
 
โกโธ สตฺถมลํ โลเก       ความโกรธเป็นดั่งสนิมศัตราในโลก
 
 
 
 
น สิยา โลก วฑฺฒโน      อย่าพึงเป็นคนรกโลก
 
 
 
 
ขนฺติ หิต สุขา วหา       ขันตินำมาซึ่งประโยชน์สุข
 
 
 
 
สุขา สงฺฆสฺส  สามคฺคี       ความพร้อมเพรียงย่อมให้เกิดสุข
 
 
 
 
อวิชฺชา ปรมํ มลํ      ความเขลาไม่รู้จริงเป็นมลทิน
 
 
 
 
อตฺตา หิ ปรมํ ปิโย       ตนแลเป็นที่รักยิ่ง
 
 
 
 

 
นตฺถิ อตฺตสมํ  เปมํ      ความรักอื่นจะเสมอด้วย รักตัวเองไม่มี
 
 
 
 
อตฺตนา อกตํ ปาปํอตฺตนา ว วิสุ ชฺฌติ       คนไม่ทำบาปเอง ย่อมเป็นผู้หมดจดเอง
 
 
 
 
อตฺตนํ ทมยนฺตึ ปณฺฑิตา        บัณฑิต ย่อมฝึกตน
 
 
 
 
ปฎิมํ เสตมตฺตนา      จงพิจารณาตนเอง ด้วยตนเอง
 
 
 
 
ยทตฺตครหิ   ตทกุพฺพมาโน        ติตนเองเพราะเหตุใด ไม่ควรทำสิ่งนั้น   
 
 
 
 
อปฺปมาเทน   สมฺปาเทถ         ท่านทั้งหลายจงยังความไม่ประมาท
 
 
 
 
ยงฺกิญฺจิ สิถิลํ กมฺมํ น ตํ โหติ มหปฺผลํ      การงานอะไรที่ย่อหย่อน ย่อมไม่มีผลมาก
 
 
 

[แปดคิว]

สานิ กมฺมานิ นยนฺติ ทุคฺคตึ       กรรมของตนย่อมนำไปสู่ทุคติ
 
 
 
 
สุกรํ สาธุนา สาธุ      ความดี อันคนดีย่อมทำได้ไม่ยาก
 
 
 
 
สาธุ ปาเปน ทุกฺกรํ         อันความดี คนชั่วย่อมทำได้ยาก
 
 
 
 
กาลานุรูปํ ว ธุรํ นิยุญฺเช      พึงประกอบธุระให้เหมาะสมแก่กาล
 
 
 
 
อิจฺฉา โลกสฺมิ ทชฺชหา      ความอิจฉา ละออกได้ยากในโลกนี้
 
 
 
 
ฮิจฺฉา นรํ ปริกสฺสติ       ความอิจฉา ย่อมเสือกไสซึ่งนรชน
 
 
 
 
น หิ สาธุ โกโธ         ความโกรธ ไม่มีดีเลย
 
 
 
 
โกโธ จิตฺตปฺปโกปโน           ความเกิบ ทำให้จิตกำเริบขึ้น
 
 
 
 
โกโธ ทุมฺเมธโคจโร       ความโกรธ เป็นอารมณ์ของผู้มีปัญญาทราม
 
 
 
 
โกธํ ฆตฺวา สุขํ เสติ          ฆ่าความโกรธได้ จะเป็นสุข
 
 
 
 
โกธาภิภูโต กุสลํ ชหาติ         ผู้ถูกความโกรธครอบงำ ย่อมละกุศลเสีย
 
 
 
 
โกธโน ทุพฺพณโน โหติ           คนมักโกรธ   ย่อมมีผิวพรรณเศร้าหมอง
 
 
 
 
ทุกฺขํ สยติ โกธโน         ผู้โกรธ ย่อมเป็นทุกข์
 
 
 
 
โกธํ ปญฺญาย อุจฺฉินฺเท           พึงตัดความโกรธ ด้วยปัญญา
 
 
 
 

 
มา โกธสฺส วสํ คมิ    อย่าลุอำนาจ ความโกรธ
 
 
 
 
ขนฺติ สาหสวารณา       ความอดทน ห้ามไว้ได้ซึ่งความผลุนผลัน
 
 
 
 
มนาโม โหติ ขนฺติโก      ผู้มีความอดทน ย่อมเป็นที่ชอบของผู้อื่น
 
 
 
 
สพฺพรสํ ธมฺมรโส ชินาติ      รสแห่งธรรม ย่อมชนะรสทั้งปวง
 
 
 
 
ตญฺหกฺขโย สพฺทุกฺขํ ชินาติ        ความสิ้นตัณหา   ย่อมชนะทุกข์ทั้งปวง
 
 
 
 
ชิฆจฺฉา ปรมา โรคา     ความหิว เป็นโรคอย่างยิ่ง
 
 
 
 
สงฺขารา สสฺสตา นตฺถิ         สังขาร ที่ยั่งยืนไม่มี
 
 
 

[แปดคิว]

นกฺขตฺตํ ปฎิมาเนนฺตํ อตฺโถ พาลํ อุปจฺจคา      ประโยชน์ได้ล่วงเลย คนโง่มัวถือฤกษ์อยู่
 
 
 
 
กิจฺฉา วุตฺติ อิสปฺปสฺส      ความเป็นไปของคนไร้ศิลปะ ย่อมฝืดเคือง
 
 
 
 
หิริโอตฺตปฺ ปิยญฺเญว โลกํ ปาเลติ สาธุกํ      หิริโอตตัปปะ ย่อมรักษาโลกไว้เป็นอันดี
 
 
 
 
หนนฺติ โภคา ทมฺเมธํ     โภคทรัพย์ ย่อมฆ่าคนปัญญาทราม
 
 
 
 
อนุฎฐานมลา ฆรา       เหย้าเรือนมีความไม่หมั่น ย่อมเป็นมลทิน
 
 
 
 
มลิตฺถิลา   ทูจฺจริตํ       ความประพฤติชั่ว เป็นมลทินของหญิง
 
 
 
 
นตฺถิ โลเก รโห นาม ปาปกมฺมํ ปกฺพฺพโต         ชื่อว่า ที่ลับของคนบาป ย่อมไม่มีในโลก
 
 
 
 
ถีนํ ภาโว ทุราชาโน      ภาวะของหญิง รู้ได้ยาก     
 
 
 
 
อาปทาสุ ถาโม เวทิตพฺโพ       กำลังใจพึงรู้ได้ ในคราวมีอันตราย
 
 
 
 
สุสฺสูลํ ลภเต ปญฺญํ        ฟังด้วยดี ย่อมได้ปัญญา
 
 
 
 
สากจฺฉาย ปญฺญา เวทิตพฺพา         ปัญญาพึงรู้ได้ด้วยดารสนทนา
 
 
 
 
ทุกฺโข ปาปสฺส อุจจฺโย         การสั่งสมบาป ย่อมนำทุกข์มาให้
 
 
 
 
ปาปานิ ปริวชฺชเย          พึงละเว้นบาปทั้งหลาย
 
 
 
 
ทุลฺลโภ ปุริสาชญฺโญ      บุรุษอาชาไนย ย่อมหาได้ยากยิ่ง
 
 
 
 

 
ทนุโต เสฎฺโฐ มนุสุเสสุ        ในหมู่มนุษย์ ผู้ฝีกตนแล้วประเสริฐสุด
 
 
 
 
โย พาโล มญฺญติ พาลฺยํ ปณฺฑิโต วาปิเตนโส     
คนโง่รู้ว่าตนโง่ จะเป็นผู้ฉลาดเพราะเหตุนั้น
 
 
 
 
ทุวิชาโน ปราภโว     ผู้รู้ชั่ว เป็นผู้เสื่อม
 
 
 
 
ธมฺมถาโม ภวํ โหติ     ผู้ชอบธรรม เป็นผู้เจริญ
 
 
 
 
สกฺกตวา สกฺกโต โหติ       การสักการะผู้อื่น ย่อมได้รับการสักการะตอบ
 
 
 
 
ปูชโก ลภเต ปูชํ     ผู้ทำการบูชา ย่อมได้รับการบูชา
 
 
 
 
วิสฺสสปรมา ญาติ      ความคุ้นเคย เป็นญาติอย่างยิ่ง
 
 
 

[แปดคิว]

เนกาสี ลภเต สุขํ     ผู้กินคนเดียว ไม่ได้ความสุข
 
 
 
 
ทุฎฺโฐปิ พาหุ ภาสยิ     คนโกรธแล้ว มักพูดมาก
 
 
 
 
ปุพฺพาจริยาติ วุจฺจเร     มารดาบิดา ท่านว่าเป็นบุรพาจารย์ของบุตร
 
 
 
 
อาหุเนยฺยา จ ปุตฺตานํ     มารดาบิดา เป็นผู้ควรคำนับของบุตร
 
 
 
 
ผาตํ อริเหฐยํ ปรํ      ควรทำแต่ความเจริญ อย่าเบียดเบียนเขา
 
 
 
 
รกฺเขยฺยานาคตํ ภยํ     พึงปกป้องภัย ที่ยังมาไม่ถึง
 
 
 
 
น จาปิ วิตฺเตน ชรํ วิหนฺติ       กำจัดความแก่ ด้วยทรัพย์ย่อมไม่ได้
 
 
 
 
นตฺถิ พาเล สหายตา      ความเป็นเพื่อน ย่อมไม่มีในคนพาล
 
 
 
 
น เว ยาจนฺติ สปฺปญฺญา        ผู้มีปัญญา ย่อมไม่ขอเลย
 
 
 
 
ยาจโก อปฺปิโย โหติ     ผู้ขอ ย่อมไม่เป็นที่รักของผู้ถูกขอ
 
 
 
 
ทุฎฺฐสฺส ผรุสา วาจา      คนโกรธย่อมมีวาจาหยาบคาย
 
 
 
 
สนฺตุฎฺฐิ ปรมํ ธนํ         ความสันโดด เป็นทรัพย์อย่างยิ่ง
 
 
 
 
สุขา สทฺธา ปติฎฺฐิตา       ศรัทธาตั้งมั่นแล้ว นำสุขมาให้
 
 
 
 
สติมา สุขเมธติ        คนมีสติ ย่อมได้รับความสุข
 
 
 
 

 
สจฺจํ หเว สเธุตรํ รสานํ      ความสัตย์นั่นแล ดีกว่ารสทั้งหลาย
 
 
 
 
น หิ เวเรน สมฺมนฺตีธ กุทาจนํ         ในกาลใดๆ เวรในโลกนี้ย่อมระงับได้ด้วยเวรไม่ได้เลย
 
 
 
 
เย เวรํ อุปนยฺหนฺติ เวรํ เตสํ น สมฺมติ     เวรของผู้จองเวร ย่อมไม่ระงับ
 
 
 
 
เย เวรํ อุปนยฺหนฺติ เวรํ เตสูปสมฺมติ        เวรของผู้ไม่จองเวร ย่อมระงับได้
 
 
 
 
สลาภํ นาติมญฺเญญฺย         ไม่ควรดูหมิ่นลาภของตน
 
 
 
 
สามญฺเญ สมโณ ติฎฺเฐ        สมณะ   พึงตั้งอยูในภาวะแห่งสมณะ
 
 
 
 
สีลํ โลเก อนุตฺตรํ          ศีลเป็นเยี่ยมในโลก
 
 
 
 http://www.baanjomyut.com/10000sword/thaipoem/buddishpoem/page05.html

 

[แก้วจ๋าหน้าร้อน]

  อนุโมทนาครับ ขอบคุณครับพี่แทน