แสงธรรมนำใจ > มหายาน

ภาพลวงตา

<< < (2/2)

時々होशདང一རພຊຍ๛:


รูปร่างดี ดีกว่าหน้าตาดี แต่มารยาทดี ดีกว่าทั้งหมด  สุจริต เป็นเกราะกำบัง อ่อนน้อมถ่อมตัว สิ่งใดขึ้นชื่อว่าเป็นยอด ย่อมอ่อนไหว อย่างเช่น ยอดหญ้า ยอดไม้ ถ้าแข็งจะไม่ใช่สิ่งที่สุดยอด แข็งแล้วจะหักทันที ดังเช่นสุภาษิตที่ว่า กล้านักมักม้วย สวยนักมักเศร้า เพราะใคร ๆ ก็มาไล่ล้า ใคร ๆ ก็มาเป็นอุปสรรคขัดขวาง จึงต้องมีเกราะกำบังกาย และเกราะกำบังกายที่ดีที่สุด ก็คือ เมตตาธรรม หมายความว่า อ่อนหวาน แต่ไม่ใช่หวานปานน้ำผึ้ง  อ่อน หวานสมานมิตร ไมตรีจิตคิดเมตตา ให้อภัยเป็นสรณะ โอนอ่อนผ่อนปรน ละมุนละม่อม ถนอมน้ำใจบุคคลรอบข้างรอบกายเรา หรือแม้แต่ตัวเราเอง อย่าเคร่งเครียดหรือเกลียดชังใคร จิตใจเราจะได้ไม่เศร้าหมอง มันเป็นเรื่องยาก การให้อภัยทานในใจ ไม่ใช่เรื่องง่าย ทำบุญทำทานสักแสนสักล้านก็ไม่ได้ประโยชน์ ถ้าจิตใจเรายังผูกโกรธ เราจะไม่โกรธใคร เพราะว่าคนในสังคม ส่วนใหญ่แยกออกมาได้ คือ คนดีและคนชั่ว คนดี จะไม่ทำอะไรให้ใครโกรธ ไม่กลั่นแกล้ง ไม่อิจฉา ไม่ริษยาใคร แต่คนพาลสันดานหยาบทั้งหลาย คนจิตใจคับแคบ มักจะมีจิตใจ

อาฆาต ริษยา พยาบาทถึงแม้ว่าบุคคลที่มีจิตใจคับแคบ อิจฉา ริษยา เขาจะทำอะไร กลั่นแกล้งเราสารพัดสารพันให้เราน่าจะโกรธก็ตาม แม้เราโกรธไป ก็ไม่มีประโยชน์ เพราะบุคคลเหล่านั้น เป็นบุคคลที่แก้ไขไม่ได้เสียแล้ว ยิ่งถ้าเราโกรธไป ไม่ให้อภัยฝ่ายตรงข้าม ยิ่งทำให้วุ่นวาย แล้วใครที่ไม่สงบ ก็คือ ตัวของเราเอง เราไม่ต้องไปโต้เถียงกับใคร เพราะถ้าเราพูดอะไรไปคนเขาตำหนิติว่าเรา ถ้าเหตุผลเขาถูก เราควรจะรับฟัง แต่ถ้าเขาไม่ถูก เราเป็นฝ่ายถูก เขาไม่ฟังเรา เราต้องเป็นฝ่ายให้อภัย เพราะไม่มีประโยชน์อะไรที่จะไปต่อล้อต่อเถียง จึงให้อภัยทั้งขึ้นทั้งล่อง ให้อภัยเป็นสรณะ วิชาความ รู้ความสามารถเป็นสิ่งที่มีค่า ต้องรักษาเอาไว้ให้ดี ประดุจหยกในหินไม่ให้ใครเห็นประกาย ถ้าใครรู้ใครเห็นเขาจะขุดขึ้นมาทันที เหมือนกระบี่ที่คมอยู่ในฝัก ชักออกมาก็ต้องฟัน

時々होशདང一རພຊຍ๛:

อันวิชาความรู้เหมือนอาวุธ

ประเสริฐสุดซ่อนใส่ไว้ในฝัก

สงวนคมสมนึกใครฮึกฮัก

จึงค่อยชักฟาดฟันให้บรรลัย

ความสุขจากภายนอกนั้นชั่วคราว ความสุขที่ยืนยาวต้องเกิดจากใจของตนเอง และในความเป็นจริงแล้ว ให้กันไม่ได้ ไม่ใช่ได้มาจากการแสวงหา มันเกิดจากการ ลดความอยากและปรารถนา ปล่อยวางความยึดมั่น ถือมั่น

สรุป สิ่งใดที่มีคุณประโยชน์ สิ่งนั้นย่อมมีโทษมหันต์ หลวงลุงหวังว่าทุกท่านจะไม่มองโลกเพียงด้านเดียว ขอให้มองทั้ง ๒ ด้าน เผื่อใจเอาไว้จะได้ทำใจให้เป็นกลาง จะได้ไม่ต้องหลงรัก หลงชัง จนสุดโต่ง และก็ไม่ยึดมั่น ถือมั่นอะไรจนเกินไป จิตใจจะได้พบกับอิสระที่แท้จริง อย่าใช้อารมณ์ทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ไปตัดสิน ท่านต้องได้ยินเสียงที่คนเขาไม่ได้พูด และมองเห็นภาพพจน์ที่ไม่ปรากฏแก่สายตาของท่าน นี้คือ สุดยอดของปัญญา เพราะเสียงที่ได้ยิน และภาพที่ได้เห็น ล้วนแต่เป็นภาพลวงตา

ขอพึ่งอำนาจคุณพระศรีรัตนตรัย ดลบันดาลให้นิสิต นักศึกษาทุกท่าน สมความปรารถนาทุกสิ่งทุกอย่างที่หวังเอาไว้ ขอความสุข ความเจริญ จงมีแด่ทุกท่านด้วยเทอญเจริญพร

แสดงธรรมโดย องสรพจนสุนทร{เหยี่ยวคัง}แก่นิสิตจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ณ.วัดกุศลสมาคร

มัชฌิมประภาสปุญสถาน

ขอบุญกุศลที่ข้าพเจ้าได้กระทำนี้จงเป็นปัจจัยเกื้อหนุนสรรพชีวิตทั้งหลายให้ได้บำเพ็ญอนุตรวิถี กลับจิตแปรใจ ได้คืนจิตเดิม มีความสงบเย็นใจกาย ปราศจากเสียซึ่งสรรพกำทุกข์ ปลอดพ้นจากภัยเวร สงครามข้าวยาก ด้วยเดชะบุญนี้ จงช่วยค้ำชูบิดา - มารดา ครูบาอาจารย์ - ผู้มีพระคุณ ญาติสนิท - มิตรรัก ศัตรูหมู่มาร สรรพเจ้ากรรมนายเวร เทวาทุกชั้นฟ้า อารักษ์ทั่วชั้นดิน เหล่าภูติ นาคา - นาคี เหล่าวิญญา - หมู่เปรต - อสูรกายเหล่าสัตว์ใด ๆ จงเป็นผู้ได้รับอานิสงค์เดชะแห่งผลบุญนี้ท่วนทั่วทุกคนเทอญ......................

แก้วจ๋าหน้าร้อน:
 :13: อนุโมทนาสาธุครับ ขอบคุณครับพี่กัลยา

นำร่อง

[0] ดัชนีข้อความ

[*] หน้าที่แล้ว

ตอบ