บล็อก > บทความ (Blog)

ไดอารี่...จิตดวงหนึ่ง

<< < (34/106) > >>

lek:
ก็แค่ซากหนึ่ง...
ที่เกิดขึ้น ณ เวลาหนึ่ง
แล้วก็หายไปตามเวลาหนึ่ง
เริ่มตั้งแต่...เกิดตัวตน
ตัวตนอาศัยอยู่อย่างมีตัวตน
จนกระทั่งไร้ตัวตน...
วัฎจักรนี้...มันซ้ำซากสิ้นดี

lek:
ตื่นขึ้นมา...
รู้สึกไม่ได้วางแผนอะไร
ทำให้กังวลใจ...
ว่าจะทำอะไรไม่ครบ
แล้วเวลาก็เดินไม่หยุด
ฉันกลับหยุด ณ ตอนนี้
จึงทำให้รู้สึกว่าฉันจะตามไม่ทัน
ทำให้หวาดกลัวกับเวลาที่ไม่ยอมหยุดเดิน
ฉันยังต้องเดินต่อไปตามเวลาที่ยังเดิน
เดินไปพร้อมๆกับเวลา "ติ๊ก ต่อก ติ๊ก ต่อก"
เดินควบขนานไปกับเวลา....

lek:
ในขณะที่ฉันกำลังตักข้าวสีดำๆกิน
ฉันกำลังคิดถึงซากแมวตัวหนึ่ง
ที่ก่อนหน้านี้บังเอิญเดินผ่านไปเห็น
ฉันยืนดูซากมันเป็นเวลาครู่หนึ่ง...
มันอยู่บนถนนสายหนึ่ง...
รถราวิ่งทับมันไป...คันแล้วคันเล่า
ร่างมันเริ่มเละละเอียดไปเรื่อยๆ
จนในที่สุด...ก็ไม่เหลือเค้าโครงว่า
เป็นซากสัตว์อะไร...
ฉันกลับมามองร่างกายตัวเอง...
ถ้าฉันไปนอนบนถนนสายนั้น...
ร่างฉันที่ถูกรถคันแล้วคันเล่าทับไปทับมา
ก็คงไม่ต่างจากซากแมวตัวนั้นเลย...
ไปสู่สุคติเถิด...เจ้าแมวเอ๋ย....

lek:
นี่แหละนะ...บ่วงล่อให้ติดกับ
หากเผลอไปเล่นไปลองแล้วล่ะก็...
มันก็ต้องติดใจกันบ้างไม่มากก็น้อย
ก็ต้องมีทั้งทุกข์และสุขเข้ามาวุ่นวายใจ

lek:
ฉันมารอ...
เธอไม่มา...
ฉันเหว่ว้า...
คิดถึงเธอ...
แต่พอเธอ...
โผล่ขึ้นมา...
กลับเย็นชา...
ไม่ทักทาย...
ช่วงเวลา...
ต่างฝ่ายนิ่ง...
แสนทรมาน...
แล้วความอดทน
ก็สิ้นสุด...
เธอจากไป...
ฉันใจหาย...
เธอไปแล้ว...
ทุกข์ลำพัง...

นำร่อง

[0] ดัชนีข้อความ

[#] หน้าถัดไป

[*] หน้าที่แล้ว

ตอบ