บล็อก > บทความ (Blog)

ไดอารี่...จิตดวงหนึ่ง

<< < (44/106) > >>

lek:
ผลของการกระทำก็คือดีขึ้นกว่าเดิม
เวทนาความเจ็บปวดลดน้อยลง...
ต้องติดตามต่อวันพรุ่งนี้และวันต่อไปเรื่อยๆ
ว่าจะเป็นยังไงต่อไป...
ทางที่ดีให้มันได้พักบ้างคงจะดีไม่น้อย
แต่ในความเป็นจริงมันพักไม่ได้
เพราะยังมีความต้องการบวกกับ
ความจำเป็นที่คิดว่ายังไม่พอ
จึงทำให้ต้องรับผลการกระทำของตัวเองต่อไป

lek:
ตื่นมา...เหตุการณ์ยังปกติ
เป็นห่วงกังวลขุดอดีตขึ้นมาคิด
ว่าสักวันตื่นมา...เหตุการณ์จะไม่ปกติ
เพราะจำได้จึงเกิดความกลัวขึ้นมา
ปัจจุบันมันหายไปตั้งแต่ตอนที่เผลอ
ไปห่วงกังวลกับสิ่งที่ยังมาไม่ถึง
แล้วก็ไปกลัวกับสิ่งที่มันผ่านไปแล้ว
ปัจจุบันที่เรากำลังหายใจจึงหายไปทันใด

lek:
วิธีแก้ไขใช้ได้ผลเกินคาด
อาการเจ็บปวดลดน้อยทุเลาลง
วันนี้เลยใช้งานให้หนักทดสอบ
ปรากฎว่าได้ผลดีทีเดียว...
เอาล่ะ วิธีนี้ได้ผล ก็ใช้มันต่อไป
จนกว่ามันจะดีขึ้นจนเป็นปกติ...

lek:
ไม่ว่าอนาคตจะเป็นยังไง...ช่างมัน
ไม่ว่าอดีตจะเป็นยังไง...ปล่อยมัน
ไม่ว่าปัจจุบันจะผันผวนยังไง...ดูมัน
อะไรจะเกิด...ปล่อยให้มันเกิด...
ดูไปเถิด...ทำสิ่งที่ควรทำเถิด...
สิ่งใดไม่ควรทำ...ทำแล้ว...รับแล้วไป
สิ่งใดควรทำ...ทำแล้ว...ให้แล้วไป

lek:
ฝนตกลงมา...หลังคารั่ว
น้ำหยดติ๋งๆ...ลงมาโดนตัว
ไม่พอใจ...หลบหลีกด้วยความรำคาญ
พอใจ...ได้เพลิดเพลินกับหยดเย็นกระทบแต่ละที่
เฉยๆ...แค่แหมะๆกระทบแล้วก็ลาหายจากไป
เดินๆไปตามทาง...
บนถนนที่มีแอ่งน้ำขังหลายแอ่ง
ใจหนึ่งไม่อยากหลบเลี่ยง
แค่เดินผ่านแอ่งน้ำนั้นไป
แต่ความจำได้ทำให้รู้สึกฉลาดรู้
หลบเลี่ยงเส้นทางน้ำขังไปตามความเคยชิน
ขณะเลี่ยงเดินหลบน้ำขังก็คิดพิจารณา
หากเราไม่เดินหลบเลี่ยงแอ่งน้ำนั้น
เท้าเราคงเปียกน้ำและสกปรก
เราฉลาดหรือว่าเราเลือกทำในสิ่งที่พอใจตัวเอง
อะไรคือสิ่งที่สมควร...จู่ๆก็สงสัยขึ้นมาทันใด
เหมือนหยดน้ำที่หยดลงมาหา...
เราจะหลบหยดน้ำนั้นไปเสีย...
หรือแม้ว่าเลี่ยงหยดน้ำนั้นไม่ได้...
ก็ไม่ได้รู้สึกอะไรเมื่อน้ำมันหยดลงมาโดนเป็นระยะๆ
เพราะรู้ว่าน้ำที่มันหยดลงมาเปียกแล้วก็จะแห้งเอง

นำร่อง

[0] ดัชนีข้อความ

[#] หน้าถัดไป

[*] หน้าที่แล้ว

ตอบ