บล็อก > บทความ (Blog)

ไดอารี่...จิตดวงหนึ่ง

<< < (63/106) > >>

lek:
ในความไม่มี...
บางทีก็รู้สึกโล่งเบาสบายดี
แต่ในบางครั้งความมี...
ก็หลงทำให้รู้สึกสุขสบายใจดี

lek:
ณ โรงพยาบาล...
ผู้ป่วยเกลื่อนกลาดมากมาย
ความเจ็บป่วยทางกาย...
กับความเจ็บป่วยทางใจ...
สิ่งที่ทำมาส่งผลมาถึงปัจจุบัน
สิ่งที่ทำในปัจจุบัน...
ส่งผลต่อไป...
อดทน...
โอดโอย...
เกิดขึ้น...ให้พิสูจน์ใจ...
เลือกดำเนินไป...และเกิดขึ้นอีกหรือดับลง
กายป่วย ใจป่วยด้วย...
หงุดหงิดทุกข์ทรมานใจ...
"โบ่ยอั๊วะ กอโบ่ยซี่" พ่อพูดขึ้นมา...
อืมจริงๆด้วย...ไม่เกิด ก็ไม่ต้องตาย... :13:

ต๊ะติ้งโหน่ง:
 :24: :24: :24:

ไม่ไปผุดไปเกิด ก็ไม่ต้องตาย  น่ากลัวจังอ่า
คิดได้ไงเนี่ย..
จิตดวงเดียวเที่ยวท่องไป ..
เป็นสัมภเวสี น่ากลัวจังอ่า

lek:
 :06: คิดไม่ถึงจริงๆด้วย
คิดได้ไง อืม คิดอีกทีก็จริงๆแหะ
น่ากลัวนะ เป็นจิตเร่รอนล่องลอย
ไม่ผุดไม่เกิด...ไม่ตาย... :13: :45:

lek:
ใช่แล้ว...ฉันกำลังเป็นทุกข์ทรมานใจ
ฉันคิดอะไรมากมายปรุงแต่งทำร้ายใจตัวเอง
ฉันคิดไปถึงอดีต คิดไปถึงอนาคตจนลืมปัจจุบัน
ลืมแม้กระทั่งว่า กำลังหายใจเข้าหรือออกอยู่ ...
มันทุกข์ใจเหลือเกิน...อ่อนแอเหนื่อยล้าซึมเศร้ามากมาย
ก็เราไปตีค่าให้น้ำหนักมันเช่นนั้น...
มันก็เลยหนักซะขนาดนั้น...เราเป็นคนทำให้มันเกิดขึ้น
เราเป็นคนแบกมันไว้ให้มันอยู่เป็นทุกข์เช่นนั้น...
เราทำเป็นทนมันไม่ได้ ทนมันไม่ไหว ...
แต่เราก็ยังจะสร้างมันขึ้นมา เพื่อที่เราจะต้องไปทนกับมันนั่นเอง

นำร่อง

[0] ดัชนีข้อความ

[#] หน้าถัดไป

[*] หน้าที่แล้ว

ตอบ