บล็อก > บทความ (Blog)
ไดอารี่...จิตดวงหนึ่ง
lek:
เพราะเรายังต้องการมีความสุข...
ต้องการมีความพอใจในสิ่งที่เราอยาก
ความอยากมันก็เลยไม่หมดไปสักที
อย่างที่เค้าว่าความอยากไม่มีที่สิ้นสุด
ถ้าสิ้นสุดเมื่อไหร่คงสงบเมื่อนั้น...
แต่พื้นฐานแล้วเราก็ต้องมีความอยากกันทั้งนั้น
ความไม่อยากไม่ทำให้เกิดโทษและเช่นเดียวกัน
ก็ไม่ทำให้เกิดประโยชน์ใดๆไม่มีความหมายใดๆแล้ว
เพราะหยุดความหมายทุกๆอย่างไว้แค่นั้น...
เพราะฉะนั้นคนที่ฉลาดคนที่มีสติปัญญา...
ก็จะเอาความอยากมาทำให้เกิดประโยชน์ทั้งตนเองและผู้อื่นไม่จบสิ้น
ส่วนคนที่โง่ก็ยังเอาความอยากมาทำให้เกิดโทษกับตัวเอง
และผู้อื่นต่อไปอย่างไม่หยุดยั้ง...ไม่จบสิ้นเช่นกัน
ก็อยู่ที่เราแล้ว...ว่าเราจะเลือกเป็นใคร...
เลือกเป็นใคร ก็ได้รับสิ่งที่ทำไปนั่นเอง
lek:
ทะเลแห่งชีวิต...
ลอยเวียนวนอยู่กลางทะเล
คลื่นลมที่พัดพาไปตามกระแส
บางครั้งเงียบสงบนิ่งไม่เคลื่อนไหว
แต่ในความเคลื่อนไหวยังมีความเปลี่ยนแปลง
บางครั้งบ้าคลั่งสาดซัดโหมกระหน่ำรุนแรง
เหมือนจะไม่มีท่าทีจะสงบได้เลย
แต่แล้วทุกอย่างมันก็เปลี่ยนไปอีกเช่นเคย
มันแปรปรวนในความปรวนแปร...
ทะเลแห่งนี้...ไม่มีสงบ...เพราะเราไม่สงบเอง
หากเราสงบได้...แม้ทะเลจะปรวนแปรเพียงใด
เราก็เหมือนไม่ได้ยึดติดอยู่กับทะเลอีกต่อไป
แต่บางครั้งเรายังเหมือนลอยคออยู่กลางทะเล
ไม่รู้วิธีที่จะช่วยตัวเองเข้าฝั่งให้พ้นจากทะเลอย่างไร
บางทีรู้วิธีแต่ก็อดใจไม่ได้ที่จะยังลอยคออยู่กลางทะเลอย่างนั้น
อดใจไม่ได้ที่จะลงไปเล่นน้ำทะเลเหมือนที่เคย...
ฝั่งที่อยู่ใกล้...จึงยังดูเหมือนว่าไกลออกไปทุกที...
lek:
เพราะเราเลือกที่จะทำเอง
เป็นกรรมของเราเอง...
ทำเองเลือกเองเป็นเอง...
ไม่มีอะไรทำอะไรเราได้...
นอกจากเราทำตัวเราเองทั้งนั้น
lek:
ไม่ได้แวะมาเพิ่มตัวหนังสือนานเลย
อดีตต่างๆผ่านพ้นไปแล้ว
มีแต่ปัจจุบันที่จะผ่านพ้นไปอีก
อนาคตเอยอนาคตผ่านๆไป
ชีวิตเกิด แก่ เจ็บ ตาย
เป็นทุกข์ เวียนวน
แค่นี้เอง แต่เราก็โดนหลอกอีกนั่นล่ะ
ว่ามันมีอะไรมากมายก่ายกอง
ท่วมใจจนกระอัก มันทนไม่ไหวแล้ว
แต่สุดท้ายมันก็ต้องทน จนชินชา เคยชิน
lek:
ทุกคนต่างก็ทยอยตายไปจากเรา
ทุกคนต่างก็ทยอยเจ็บป่วยให้รับรับรู้
ทุกคนต่างก็เป็นทุกข์ร้อยแปดพันเก้าอย่างให้เราดู
เราเองก็คงไม่ต่างจากเขานักหรอก...
ผจญ เผชิญ เดินต่อไปตามความเป็นไป
ได้ระบาย ได้อ้วก มันก็ค่อยโล่ง
ไม่งั้นอาการคงเป็นแบบนี้ :30:
นำร่อง
[0] ดัชนีข้อความ
[#] หน้าถัดไป
[*] หน้าที่แล้ว
Go to full version