บล็อก > บทความ (Blog)
ไดอารี่...จิตดวงหนึ่ง
lek:
การรอคอย...
คุณค่ามันอยู่ที่ใจคนรอ
ว่าจะอดทนกับการรอได้แค่ไหน
หากทนไม่ได้...
การรอคอยนั้น...ก็เป็นทุกข์
แต่ถ้าทนได้...
การรอคอยนั้น...ก็ย่อมเป็นสุข
และแล้วสุดท้าย...
การรอคอยอะไรก็แล้วแต่...
ก็ต้องจบลง...เมื่อถึงที่สุด
การรอคอยที่ยาวนาน...
ก็จะสิ้นสุดลง....
lek:
สบายใจ...ในบางเวลา
เพราะเวลา...แต่ละครั้ง
ต่างกัน...ต่างเพราะใจ
ใจยังมีกาลเวลา...
อดีต อนาคต และปัจจุบัน
มีอะไรมากกว่า...
ก็โอนเอนไปทางนั้น
อยู่กับปัจจุบันน้อยนิด
ยึดติดกับอดีตและอนาคตมากหน่อย
แก้วจ๋าหน้าร้อน:
:45: ขอบคุณครับพี่เล็ก
lek:
หากอยู่ในกฎห้ามซ้ำ...
ฉันจะเป็นทุกอย่างให้เธอได้...
แต่...ฉันเป็นเธอไม่ได้...
เธออยากให้ฉันเป็นอะไร...
พ่อแม่พี่น้องเพื่อนครูลูกศิษย์...
สามีภรรยาลูกหลานแฟนคนพิเศษ...
หรืออะไรต่อมิอะไรที่เธอต้องการ...
แต่สิ่งเดียวที่ฉันเป็นไม่ได้....
คือเธอนั่นเอง...ฉันเป็นไม่ได้
เมื่อยังมีกฎห้ามซ้ำบังคับอยู่...
แต่เราเป็นกันและกันได้...
เธอสลับกับฉัน...ฉันสลับกับเธอ
ผลัดกันทำหน้าที่ต่างๆโดยไม่ซ้ำกัน
ความจริงคือกฎซ้ำๆอยู่นั่นเอง...
ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็แล้วแต่...
เป็นเหมือนกันคือซ้ำๆกันอยู่อย่างนั้น
วนๆเวียนๆอยู่อย่างนั้น...
lek:
สิ่งที่เหลืออยู่....
คือความดีความชั่วที่ได้ทำผ่านมา
หากทำดีไว้...ก็จะเกิดความรู้สึกดีๆเมื่อคิดถึง
หากทำชั่วไว้...ก็จะเกิดความรู้สึกไม่ดีเมื่อคิดถึง
รู้สึกดีๆแม้ไม่อยากให้มันผ่านไปจบไป...แต่ก็ทำไม่ได้
รู้สึกไม่ดีแม้อยากให้มันผ่านไปจบไป...แต่ก็ดันไปคิดถึง
รู้สึกจึงขึ้นอยู่กับใจคน...ที่คอยให้ค่าราคาเรื่องราว...
รู้สึกแค่ไหนอย่างไรระดับไหน...ก็อยู่ที่รู้ในแต่ละคน
ระหว่างรู้สึกดีกับรู้สึกไม่ดี...สลับสับเปลี่ยนหมุนมาบ่อยแค่ไหน
เมื่อรู้สึกมา...อยู่นานแค่ไหน...รู้สึกมั๊ย...ตอนรู้สึกมา...
รู้ยังมีสึก...ร่อยหลอ...เสื่อมไปตามธรรมดา...รู้จึงสึก... :38:
นำร่อง
[0] ดัชนีข้อความ
[#] หน้าถัดไป
[*] หน้าที่แล้ว
Go to full version