คือทุกข์ตอนที่คุยกับเพื่อนคนนี้แป๊บนึงนะ
ตอนที่บอกเพื่อนไปว่า...
ก็ตามใจ...อยากจะทำอะไรก็ทำไป
ไปต่อความยาวสาวความยืด
กับคนที่ไม่ยอมจบง่ายๆไม่เข้าใจอะไรง่ายๆ
สุดท้ายจากเรื่องไม่เป็นเรื่อง...
มันก็จะกลายเป็นเรื่องขึ้นมานั่นเอง...
บ่อยครั้งจากเรื่องเล็กๆสร้างจนมันเป็นเรื่องราวใหญ่โต
ก็เพราะเราห้ามใจอดใจไม่ไหวนี่แหละนะ...
ไม่ได้ติดตามต่อว่าเพื่อนไปเคลียร์ยังไงกับเพื่อนอีกคนนะ
ตัวใครตัวเผือกหน่ะ...กรรมใครกรรมมัน...
เมื่อวานยังเห็นกันอยู่หลัดๆ
วันนี้ทำไมรีบจากกันเร็วเกินไป
เกิดทุกข์ได้ก็ดับทุกข์ได้...
หากเอามาคิดให้มันหนักมันทุกข์
มันก็ทุกข์มันก็หนัก...
ก็เลยวางมันจนกลายเป็นลืมมันไป
คราวนี้ไปจับเรื่องเพื่อนอีกคนมาคิดต่อ
เพื่อนคนนี้ติดการพนัน...
พอมีหนี้ก้อนนึง...คิดจะเล่นพนันเพื่อลบหนี้
ยิ่งเล่นยิ่งจม....หนี้ยิ่งก้อนใหญ่ขึ้นๆ...
คือคิดจะลบหนี้ทางลัด...
คิดว่าถ้าทำงานจะได้เงินน้อยกว่าเล่นพนัน
เพราะเคยได้เงินจากการเล่นพนันมันล่อใจ
เพราะเคยได้เงินจากการทำงานน้อยกว่าเหนื่อยกว่า
จึงคิดผิดคบเพื่อนผิดเข้าใจผิดๆ...
สุดท้ายเพื่อนคนนี้ก็ต้องหนีหนี้....
แล้วก็ทำให้แม่ต้องเดือดร้อนใจ...
เพราะเจ้าหนี้ไปตามทวงที่บ้าน...ทวงกับแม่
ก็ต้องหนีหัวซุกหัวซุนไปที่อื่น...
แม่เองก็ทุกข์บอกกับเจ้าหนี้ว่าไม่มีปัญญาใช้หนี้ให้
ที่มีอยู่ก็คงเอาไว้จัดงานศพตัวเอง...
ทำให้ย้อนกลับไปคิดถึงคนที่ติดการพนันหลายๆคน
ล่มจมเพราะการพนันหลายๆราย...เล่นอย่างไม่มีสติ
จึงต้องโดนผีพนันหลอกให้หลงจนหน้ามืดตามัว
อืม...ครั้งนึง...เราเองก็เคยประชดเล่นการพนัน...
ตอนที่เล่นมันสนุกได้ลุ้นแล้วก็ทำให้โลภอยากได้(ไม่อยากเสีย)
ผีข้างในมันหลอน...โดนกิเลสมันใช้ลากไปลากมา...
ไม่รู้ตัวว่ากำลังตกเป็นทาสของการเล่นพนัน...
มีแต่คิดว่าจะได้จะมีลืมคิดไปว่ามันก็มีเสียและสร้างหนี้ทำลายเราแค่ไหน
เอาล่ะมันผ่านมาแล้ว...รู้แล้วอย่าเผลอไปเล่นอีกล่ะ...
บางครั้งรู้แล้ว...ถ้าอดใจไม่ไหว...มันก็ต้องตกเป็นทาสอีกนั่นล่ะ
