บล็อก > บทความ (Blog)
ไดอารี่...จิตดวงหนึ่ง
lek:
มันผ่านไปแล้ว...ความรู้สึกที่แสนทรมาน
ตอนที่มันรู้สึกเช่นนั้น...เพราะรู้สึกไม่พอใจ
ตัวตนของเรามันถูกกระทบกระแทก....
แม้จะรู้สึกว่าถูกคนอื่นนั้นจ้องเบียดเบียนทำร้ายเรา
แต่ที่แท้จริง...มันคือตัวตนเราเองนั่นแหละ...
ที่ทำร้ายตัวเอง....เบียดเบียนตัวเองอยู่ตลอดเวลา
แต่แล้วเราก็ทำร้ายตัวเองไม่ได้ตลอดเวลา...
กลับมาอยู่ ณ ตรงนี้....ความรู้สึกผ่านไปและก็ผ่านไป
lek:
ความจริง...มันก็คือความจริง
ความจริงมันไม่ได้มีอะไรมากมาย
แต่เพราะไม่จริงมันจึงมีอะไรเยอะแยะ
เราสร้างความไม่จริงออกมา...
ความไม่จริงมันก็เลยกองเบอเลิ่มเทิ่ม
สุมอยู่ในหัวให้เราหนักให้เราแบกมันเล่นซะงั้น
เราก็แบกมันเพราะเคยชินแบกมานานแล้ว
บางทีถึงจะวางมันได้บางครั้งก็ตาม
แต่...เผลอปุ๊บรีบเอามาแบกไว้ทุกที
lek:
เวลา...มันผ่านไปอีกแล้วสินะ
อายุ...ก็มากขึ้นอีกแล้วทุกวัน
ความดีความชั่ว...ก็ผลัดกันไปๆมาๆ
เงิน...ก็ยังต้องการเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
ความคิด...ก็รู้มากขึ้นไปเรื่อยๆ
ความอยาก...บางอย่างก็ลดลง
แต่ความอยาก...บางอย่างก็มีมากขึ้น
ความเสื่อมของสังขาร...ก็เสื่อมลงทุกวินาที
lek:
อดีตของวันนี้...ผู้หญิงคนหนึ่ง
อุ้มท้องเดินไปคลอดเด็กคนหนึ่ง
ขอทหารไปคลอดเอง...
แล้วก็กระเตงอุ้มลูกกลับเอง...
ขอบพระคุณผู้หญิงคนนั้น...
ผู้มีพระคุณล้นเกินพรรณนา...
ยอมเจ็บยอมทนยอมทำทุกอย่าง
เพียงเพื่อเห็นลูกเป็นสุขใจ...
"ความรัก"และ"ความเมตตา"
ทำให้เป็นไปเช่นนี้...
ขอบพระคุณท่านแม่จากใจ
รักแม่...จะทำดีเพื่อแม่....
จนกว่าลมหายใจจะหมดไป :19: :07:
lek:
สายเลือด...ย่อมข้นกว่าน้ำ
ขอบพระคุณพ่อแม่ผู้ให้กำเนิด
ขอบพระคุณพี่น้องร่วมเกิดกันมา
ขอบพระคุณผู้มีพระคุณให้ความกระจ่าง
ขอบพระคุณเพื่อนร่วมเกิดแก่เจ็บตาย
ขอบพระคุณตัวเองที่เป็นมาตั้งแต่เกิดจนกระทั่งบัดนี้
นำร่อง
[0] ดัชนีข้อความ
[#] หน้าถัดไป
[*] หน้าที่แล้ว
Go to full version