คลังธรรมปัญญา > พรรณาอักษร
บทกวีเซนของเรียวกัน … “รอยรำลึกที่ผ่านเลย”
มดเอ๊กซ:
22
เมื่อกระหาย
ฉันระงับความกระหายนั้น
ด้วยเหล้าสาเก
บ่ายวันนี้หลังจากดื่มแล้ว
ฉันออกจากกระท่อมมานอนเล่น
ใต้ต้นเชอรี่กลางทุ่ง
ดอกเชอรี่พริ้วระริก
กลางสายลมอ่อน
ช่วยขับกล่อมให้ฉันเคลิ้มหลับ
ครู่หนึ่งผ่านไป
โลกทั้งโลกของฉัน
ก็พลันเรื่อรางกลายเป็นความฝัน
อันงดงามแสนหวาน
มดเอ๊กซ:
23
มวลไม้ป่าข้างกระท่อมฉัน
ชวนกันตกดอกออกช่อ
รอรับแขกผู้มาเยือน
อันได้แก่ฤดูใบไม้ผลิ
ใบไม้แห้ง
ที่หลงเหลือจากฤดูใบไม้ร่วง
ยามนี้ไม่มีให้เห็นแม้ใบเดียว
ป่าทั้งป่าดาดาษด้วยดอกและใบอ่อน
ฉันเองก็รู้สึกสดชื่นบันเทิงใจ
เร่งรีบเข้าไปในหมู่บ้าน
เพื่อพบกับเด็ก ๆ
มดเอ๊กซ:
24
ใต้ต้นหลิวร่มครึ้ม
ฉันกับเพื่อน
นั่งร้องเพลงพลาง
หัวเราะพลาง
วันเวลาที่เคลื่อนคล้อยไป
ช่างเปี่ยมด้วยความสุข
อันเกิดจากมิตรภาพ
แท้จริงเชียว
นำร่อง
[0] ดัชนีข้อความ
[*] หน้าที่แล้ว
Go to full version