คลังธรรมปัญญา > ระบาย พรรณาด้วย ฉันทลักษณ์ กาพย์กลอน (อิสระ)
คิดอัดหัดเขียน
lek:
ใต้สำนึกตรึกออกมาให้ได้เห็น
สิ่งซ่อนเร้นจึงเปิดเผยเข้าทวงถาม
เป็นเช่นนี้ด้วยเหตุใดหลงไหลตาม
เป็นนิยามเกิดเป็นคนทนทุกข์ใจ
เหตุแห่งทุกข์นับไม่ถ้วนตลอดทาง
คอยอำพรางให้สับสนและหลงไหล
หากเพียงเผลอโดนฉุดเข้าวังวนไป
ติดอยู่ในกรงขังทุกข์นานแสนนาน
รู้สึกทุกข์ยังแบกไว้ให้หนักใจ
หลงเข้าไปให้ท้อแท้กิเลสหวาน
อีกซักพักความเลี่ยนเกิดหนีลนลาน
ทุกสิ่งผ่านหากยึดไว้ก็ทุกข์เอง
lek:
เป็นเพียงฝัน...สร้างบทให้...แสดง
คอยเติมแต่ง...เป็นเรื่องราว...กล่าวขาน
ตั้งแต่เกิด...ใช้ชีวิต...ยาวนาน
อยู่กับกาล...ผ่านพ้นไป...เวียนวน
มีปัญหา...ทุกข์และสุข...เข้าหา
คอยกังขา...ด้วยไม่รู้...สับสน
มีปัญญา...และสติ...อดทน
หากกังวล...ต่อเนื่องไป...มายา
lek:
เกิดขึ้นมาเพื่อเรียนรู้กับปัญหา
มีปัญญาเหตุปัจจัยย่อมส่งผล
ใช้ไม่เป็นย่อมเป็นทุกข์ที่ใจตน
ใช้เป็นล้นก็เป็นสุขสำราญใจ
สิ่งที่เกิดย่อมดับไปเป็นเช่นนั้น
หากรู้ทันความเป็นไปไม่หลงไหล
ผ่านมาแล้วก็ผ่านไปเช่นนั้นไง
สติใช้เข้าใจได้ทันท่วงที...
หากไม่ทันก็ส่งผลเป็นสุขทุกข์
บ้างก็รุกบ้างก็รับบ่วงวิถี...
ทางสายกลางบ่มเพาะต่อให้พอดี
พออย่างนี้จึงยอมรับกับความจริง
lek:
ไปยึดเอา...ว่าเป็นเรา...เฝ้าเพ้อฝัน
ไม่รู้ทัน...จึงหลงไหล...ใฝ่ฝันหา
หลงเพลิดเพลิน...ในวังวน...เมืองมายา
ตั้งคุณค่า...ติดในใจ...ให้ยังมี...
สิ่งที่มี...ที่ยังเหลือ...ให้ยอมรับ
อย่ากดทับ...จับหมักหมม...ไม่วิ่งหนี
ให้แก้ไข...ที่ยังมี...ให้จนดี...
ทำอย่างนี้...ทำจนตาย...สบายเอง
lek:
อันร่างกาย...เสื่อมตามกาล...สร้างทุกข์ให้
ทุกข์ที่ใด...ก็ที่ใจ...ทุกข์เข้าหา...
รู้ให้ทัน...ทำให้รอด...รู้เยียวยา...
รู้รักษา...ใจและกาย...ไปตามกาล
นำร่อง
[0] ดัชนีข้อความ
[#] หน้าถัดไป
[*] หน้าที่แล้ว
Go to full version