คลังธรรมปัญญา > ระบาย พรรณาด้วย ฉันทลักษณ์ กาพย์กลอน (อิสระ)
คิดอัดหัดเขียน
lek:
รู้อะไร ไม่สู้ รู้ตนเอง
ตนข่มเหง ตนเอง น่าอดสู
รู้มากมาย ทำไม่ได้ มัวเฝ้าดู
คือไม่รู้ ไม่ทำ น่าเศร้าใจ
เมื่อรู้แล้ว ยังขลาด ใจเขลานัก
ไม่รู้จัก ทำใจ บ่มนิสัย...
เริ่มรู้แล้ว เร่งทำ ทุกวันไป
ได้เมื่อไหร่ ตนรู้ ได้ที่ตน...
รีบทำเถิด ทำไป ค่อยๆทำ
สิ่งใดนำ เกิดดี เร่งเพิ่มผล
สิ่งใดร้าย รู้ไว้ วางให้พ้น
เพื่อรู้ตน รู้แจ้ง ทำได้จริง...
lek:
คำกล่าวขาน สรรเสริญ เกิดมากมาย
คำกล่าวร้าย นินทา อย่าไปสน...
คำแค่อยู่ แล้วดับ ในบัดดล...
คำของคน ไม่มี ความหมายใด
เพียงเรารู้ แล้วจบ อยู่ที่เรา
ไม่โง่เขลา ต่อเติม เพิ่มสงสัย
ทุกสิ่งเกิด ตั้งอยู่ แล้วดับไป
จบที่ใจ ไร้ตน คนไม่มี...
ยังคงเหลือ กายา และดวงจิต
เป็นหมู่มิตร ติดตาม เป็น์ทุกข์ขี...
จะยากจน ขาดแคลน หรือมั่งมี...
สิ้นชีวี ล้วนคืน โลกมายา...
lek:
เพียงรู้ตน รู้ไว้ รู้ไปเถอะ
รู้เลอะเทอะ ปล่อยวาง ทิ้งทิ้งหนอ
อะไรดี ไม่ดี รู้จักพอ...
ไม่ยอมท้อ ทำได้ เท่าที่ทำ...
ใครจะคิด อะไร ช่างเขาเถิด...
เราคิดเกิด รู้ไว้ คิดแล้วหนอ...
คิดอะไร ตามรู้ ทนเฝ้ารอ...
ทุกคิดก่อ สิ่งรู้ ในใจตน...
เมื่อคิดได้ ก็ย่อม เลิกคิดได้...
ใจเย็นไว้ อย่าเครียด พลันสดใส...
ได้แค่ไหน แค่นั้น รู้ทำใจ...
เท่าที่ได้ ทำไป เท่าที่เป็น...
lek:
ระคายเคือง เบียดเบียน เราเขาเข้า
ต้องบรรเทา อภัย ไม่โง่เขลา
สำรวมใจ ระวัง ความมีเรา
ยังมีเก่า อดีต หลอกหลอนใจ
ผ่านไปแล้ว ช่างมัน ให้ผ่านพ้น
สู้อดทน ปัจจุบัน จิตผ่องใส
ความผิดพลาด มีได้ แก้ไขไป
ทำดีได้ ทำไว้ ไม่หวังคืน
lek:
อันความตาย ใกล้เข้ามา ไปตามกาล
จะยาวนาน สักแค่ไหน ย่อมมาหา
ไม่มีใคร หนีได้พ้น เลยสักครา
รีบรักษา ปัจจุบัน ก่อนตายเยือน
ทำให้ดี มีคุณธรรม ทำก่อนตาย
สิ้นสลาย ไม่เสียดาย รู้เสมือน
ทุกข์สุขนั้น มีตัวตน ไว้คอยเตือน
เป็นเหมือนเพื่อน เพื่อสอนให้ ไว้ปล่อยวาง
นำร่อง
[0] ดัชนีข้อความ
[#] หน้าถัดไป
[*] หน้าที่แล้ว
Go to full version