คลังธรรมปัญญา > ระบาย พรรณาด้วย ฉันทลักษณ์ กาพย์กลอน (อิสระ)
คิดอัดหัดเขียน
lek:
ทำไม่ได้...เพราะไม่ทำ...วุ่นวายใจ
โวยวายไป...มากมายเรื่อง...เฟื่องสับสน
หวังจะแก้...ใครคนอื่น...มิใช่ตน
หวังใครพ้น...ทนให้ได้...ที่ตัวเอง
ทำเพื่อตน...ให้ได้ก่อน...สงบสิ้น
ไม่หลงกลิ่น...ตัวอัตตา...พาข่มเหง
หากยังจม...ความไม่รู้...น่ากลัวเกรง
จงรีบเร่ง...รู้ทันไป...ใจกายตน
แก้วจ๋าหน้าร้อน:
:45: บทกลอนสะท้อนธรรม ขอบคุณครับพี่เล็ก
lek:
ความรู้สึกนึกคิดเกิดที่ใจ
มีอะไรเข้ามาทำหวั่นไหว
ใครเป็นเหตุให้คิดก็เราไง
คิดมากไปวุ่นวายผูกเรื่องราว
คิดอยู่ได้หลอกตนคิดสับสน
มีตัวตนเราเขาร้อนและหนาว
กระทบจิตกระเพื่อมกระแสวาว
คลื่นที่ยาวสักพักสงบลง
ผ่านไปแล้วคิดนั้นไม่คิดอีก
คิดเก่าหลีกใหม่มาพิศวง
หากไม่เห็นไม่ทันไม่รู้ปลง
เป็นเวียนวงกรงจักรหมุนวนไป
lek:
พระจันทร์กลม คล้ายดวงแก้ว แวววาวใส
ส่องแสงไฟ ต้องกระทบ ให้ได้เห็น
อยู่มองดู พิจารณา ใจใสเย็น
ทุกสิ่งเป็น เช่นนั้นเอง เป็นความจริง
เมฆลอยเคลื่อน มาบดบัง แสงจันทร์ใส
เริ่มเข้าใจ ดั่งกิเลส เข้ามาสิง
เพียงผ่านมา แล้วผ่านไป ไวเหมือนลิง
เห็นทุกสิ่ง ไม่แน่นอน มาก็ไป
:07: :07:
ทุกข์มากมาย เพียงเข้ามา แล้วผ่านพ้น
ทุกข์เวียนวน เพียงสังเกต อย่าหวั่นไหว
ทุกข์ที่ผ่าน เพียงชั่วครู่ แล้วผ่านไป
ทุกข์มีไหม เพียงหยั่งรู้ สลายทัน
ทุกข์ที่มี อาจเป็นเพราะ ยอมมีทุกข์
ทุกข์หรือสุข อาจไม่ต่าง เพราะแปรผัน
ทุกข์อะไร อาจให้เหตุ ผลอนันต์
ทุกข์หายพลัน รู้ทันทุกข์ ดับทุกข์เอย
:07: :07:
อาจยังโง่ ไม่เข้าใจ ไม่รู้ทัน
อาจยังสั่น ยังคงกลัว ยังสับสน
อาจยังยาก เพราะลังเล มีตัวตน
อาจยังจน ด้วยปัญญา สะสมไป
เพียงไม่นาน หากตั้งใจ ย่อมรู้แน่
เพียงไม่แพ้ ย่อมเห็นทาง สว่างใส
เพียงไม่หลง เห็นตามจริง หยั่งรู้ไว
เพียงเข้าใจ ให้แจ่มแจ้ง หยุดจบเป็น
:07: :07:
บนโลกนี้ มีมากมาย น่าค้นหา
ม่านมายา ที่กางกั้น ชวนหลงไหล
มองภายนอก ทำให้ลืม มองภายใน
เตือนตนไว้ ให้มองตน เห็นสำคัญ
มองให้ชัด มองให้ลึก มองให้แจ้ง
สิ่งแสดง เป็นเราเขา มีแปรผัน
หากหลงยึด ไม่ยอมปล่อย ไม่รู้ทัน
เราเขานั้น เกิดทุกข์สุข ปั่นป่วนใจ
:07: :07:
อิสระ เสรี ไม่ยึดติด
รู้สิ่งคิด มีเหตุ เนื่องด้วยผล
รู้สิ่งชอบ หมั่นทำ ด้วยอดทน
รู้ด้วยตน ทำไว้ สะสมไป
เบาสบาย รับรู้ ไม่ยึดมั่น
อาจหายพลัน รู้ไว้ ไม่หวั่นไหว
เพียงแค่รู้ ทุกสิ่งนั้น มาก็ไป
สบายใจ รู้ตื่น แบ่งแล้ววาง
lek:
หากโลกเรามีคนเฝ้าดูโดยรอบ
วางด้วยกรอบให้เราเป็นแสดงใส
วางตัวดีคิดพูดทำกายและใจ
แสดงไปให้คนชมสมใจปอง
หากไร้คนคอยจับผิดเขาไม่รู้
เราขี้ตู่ไร้ใครเห็นเป็นไม่หมอง
ที่แท้นั้นรู้แก่ใจทุกข์เนืองนอง
กลับไม่มองแกล้งไม่เห็นเป็นมารไป
สุดท้ายรับผลที่ทำกลับเวียนวน
กรรมแยบยลส่งย้อนกลับอย่าสงสัย
ทำสิ่งใดย่อมได้รับกลับที่ใจ
ทำเอาไว้โทษใครได้ทำไว้เอง
นำร่อง
[0] ดัชนีข้อความ
[#] หน้าถัดไป
[*] หน้าที่แล้ว
Go to full version