คลังธรรมปัญญา > ระบาย พรรณาด้วย ฉันทลักษณ์ กาพย์กลอน (อิสระ)

คิดอัดหัดเขียน

<< < (15/32) > >>

lek:
อันความร้างสงบและโดดเดี่ยว
ไร้ความเกี่ยวข้องติดหมดสงสัย
สิ่งใดเข้ารู้ทันความเป็นไป
เกิดดับได้ธรรมดาเช่นนั้นเอง

lek:
เธอผ่านเข้ามาทำใจฉันหวั่นไหว
แล้วจากไปไม่เคยหวลย้อนคืนกลับ
เธอจากไปแล้วจากไปไกลจนลับ
เกิดเพื่อดับปรับที่ใจตนหลุดพ้นทัน

เธอจากไปตั้งนานแล้วไม่เคยหวล
ใจเราครวญหาให้เธอคืนกลับเย้ยหยัน
รังแกทำร้ายใจตัวเองอยู่ทุกวี่วัน...
กรรมที่ฉันสรรสร้างปั้นแต่งขึ้นมาเอง

lek:
รู้ให้ลึกละเอียดและรอบคอบ
รู้คำตอบจากข้างในไร้สงสัย
รู้ด้วยตนด้วยซื่อสัตย์ละอายใจ
รู้ที่ใครกลับไม่ใช่รู้ที่ตน...

ดอกไม้ในที่ลับตา ~ ღ:
รู้ ?. . :19:


รู้หรือไม่รู้ ..อะไร จะต้องชัด
 
รู้ขจัดอวิชชา อกุศล..
 
รู้เท่าทันกิเลส..ในจิตตน
 
รู้ช่วยคน คือ ช่วยตนพ้นทุกข์เอย..




 :45:   :13: ขออนุญาตอาจเอื้อม ร่วมด้วยช่วยแจม ..  :23: กวีมนัสสัมผัส จากจิต :19: ของความ"สิ้นคิด"ไร้ติดรูปแบบของความคิดทางกายภาพ (ประมาณว่า จู่ๆ ไม่ได้คิดจะแต่งกลอนเล๊ยยสักนิดค่ะ แค่กะเข้ามาอ่านบทกลอนสะท้อนจิตของเฮียตี๋เล็กเค้าเล่นๆรีเเล็กซ์เฉยๆค่ะ  แต่..มิคาด พอได้อ่านกลอนเฮียเค้า.. กลอนนี้ มานก็ ปิ๊งปุ๊บ ไหลปั๊บ ออกมาจากจิต ►► ขยับหายกลายมาเป็นอักษร กลอนข้างบนนี้ แบบออโต้เอง .. โดย ปราศจาก การปรุงแต่ง นั่งคิด คำ คิดเรื่องราวที่ขีดเขียน หรือ แม้แต่ ธรรมะ ที่จะนำมาลงว่าต้องสัมผัส นั่นโน่น นี่ ..อะไรใดๆทั้งสิ้นค่ะ ..   ฟังเหมือนเว่อร์ โน๊ะ แต่ ก็เป็นเรื่องจริง ที่เราเอง ก็ ไม่รู้ /หาเหตุผลไม่ได้เช่นกันค่ะ รู้แค่เพียงว่า.. มันเป็นเช่นนั้น ของมันเอง / มันเป็นเช่นนี้ เพราะ มันเป็น .. ค่ะ ^^ .. :45:

lek:
 :07: :19:

ขอบพระคุณแม่นางคัมภีร์ไร้อักษร ข้าน้อยขอ คา รา วะ :13:

นำร่อง

[0] ดัชนีข้อความ

[#] หน้าถัดไป

[*] หน้าที่แล้ว

ตอบ