คลังธรรมปัญญา > ระบาย พรรณาด้วย ฉันทลักษณ์ กาพย์กลอน (อิสระ)
คิดอัดหัดเขียน
lek:
เขาทำเรารู้สึกใช่หรือไม่
เราทำใจคิดเองใจสั่นไหว
เราทำตนฟุ้งซ่านคิดอะไร
อย่าโทษใครโทษเราเขลาไปเอง
lek:
มีความรักมักห้ามใจให้กลางยาก
คิดก็มากอยากก็มายหลายสถาน
อดีตย้อนคาดหวังผลคิดจนยาน
คิดจนบานตะไทแล้วรู้ไหมเอย
lek:
แม้เวลาที่เหลืออยู่มีไม่มาก
ไม่ลำบากรู้พอดีทุกข์ให้เห็น
จะอย่างไรแค่ไหนนั้นอยู่ให้เย็น
พ้นทุกข์เข็นด้วยสติและปัญญา
lek:
มันมาหลอกเราอีกแล้วให้หวั่นไหว
ให้เผลอใจปรุงแต่งมันคิดสับสน
เราก็หลงเพลินกับมันติดเล่ห์กล
จึงวกวนหมุนเวียนไปในมายา
เพราะมีเราเขาจึงมีตามมาหลอน
ยังอาวรณ์ไม่รู้จริงยังห่วงหา
ยึดอยู่ได้ไม่ยอมเข็ดห้วงเวลา
จึงนำพาวัฎจักรไม่หยุดเวียน
lek:
ก็ติดใจในความอยากหลอกว่าสุข
กลับฝั่งทุกข์รอซ้ำเติมกลับไม่เห็น
ต้องเจอก่อนจึงเข้าใจในที่เป็น
สิ่งซ่อนเร้นคือไม่รู้หลงใจตน
หลงนั่นนี่เป็นของเราไม่จากกัน
พอนานวันก็เปลี่ยนผันเหตุเป็นผล
รับไม่ได้ก็เป็นทุกข์ใจร้อนรน
ทุกข์ปลอมปนเข้ามาหลอกทำร้ายใจ
ก็อยากเองจะโทษใครได้เล่านั่น
ไปเกี่ยวมันให้เกิดมีคิดหลงไหล
โทษจึงมาหมดประโยชน์ไม่ได้ไป
ทุกข์ที่ใจเพราะประมาทไม่ระวัง
ยับยั้งใจไม่ได้เลยก็ทุกข์ต่อ
วนเวียนรอซ้ำเติมใจเป็นทุกข์ขัง
ไม่มีจบไม่มีสิ้นโดนปิดบัง
ความผิดพลั้งเพราะไม่รู้ความเป็นจริง
นำร่อง
[0] ดัชนีข้อความ
[#] หน้าถัดไป
[*] หน้าที่แล้ว
Go to full version