คลังธรรมปัญญา > ระบาย พรรณาด้วย ฉันทลักษณ์ กาพย์กลอน (อิสระ)

คิดอัดหัดเขียน

<< < (18/32) > >>

lek:
อันความรู้มากมายยึดติดมัน
เพื่อสร้างสรรค์จรรโลงหลากความหมาย
มีแบบนั้นเป็นแบบนี้มีมากมาย
ความหลากหลายไม่เป็นหนึ่งจึงวุ่นวาย

ความจริงนั้นมันมีซะที่ไหน
มีมากไปหนักเกินสติหาย
ยึดว่าตนมีปัญญาไม่เสื่อมคลาย
หลงทำร้ายตัวเองไม่รู้ตัว

อันความรู้ความเข้าใจนั้นรู้อยู่
น่าหดหู่ทำไม่ได้ช่างน่าหัว
เพราะหลงตนโดนกิเลสใจเมามัว
ช่างน่ากลัวตนไม่รู้เพราะหลงตน

lek:
เธอพอใจแบบเธอเข้าใจนะ
ฉันก็กะอยู่แล้วเป็นอย่างนี้
เป็นสุขอิสระอย่างเสรี
สิ่งดีดีเกิดขึ้นได้ที่ใจเรา :19:

ขอให้เธอโชคดีมีความสุข
แม้อาจทุกข์ให้ผ่านพ้นไม่โง่เขลา
มีสติปัญญาเพื่อบรรเทา
พ้นความเศร้าทุกครั้งตลอดไป :19:

ส่งความหวังดีอย่างนี้ไปให้
ส่งทางใจไม่คาดหวังคอยแก้ไข
ซ่อมแซมตนหมั่นเรียนรู้ความเข้าใจ
จิตสดใสเบิกบานด้วยสุขอันแท้จริง :19:

ดอกไม้ในที่ลับตา ~ ღ:
ขOข๏บคุณ!ธO..คuนี้..มๅกเล€น: ..  :13:



ขอขอบคุณ..เธอคนนี้..มากเลยนะ ^^

ฉันนั้นจะ .. เก็บทุกช่วงเวลา .. ตรงนี้ไว้..

คงสักวัน .. ฉันหรือเธอ .. คงต้องไป

แต่สัมผัส .. แห่ง :19: หัวใจเรานั้น ..ไม่มีเลือน



ณ.วันนี้ .. รักดี..ดี เหมือน ดั่งเพื่อน..

คอยตักเตือน .. เยือนจิต .. อยู่เสมอ..

ขอบคุณฟ้า .. ที่วันนี้ .. ฉันมีเธอ ..

เหมือนดังเจอ .. สิ่งล้ำค่าหา .. มานาน



รักสองเรา .. บริสุทธิ์ ..ไร้เงื่อนไข

ไม่โยงใย~ .. พันผูก .. ปลูกเหตุ-ผล

อิสระเสรี.. มีเหลือเฟือ .. มากล้น

ดั่งหลุดพ้น .. บ่วงแห่งพัน .. ธนาการ ~


[wma=300,48]http://dc106.4shared.com/img/110642923/220a312c/dlink__2Fdownload_2FxChX3Wsm_3Ftsid_3D20101102-134218-2e82e147/preview.mp3[/wma]


 

lek:
ขอโทษเธอคนนั้น ณ ที่นี้
เธอนั้นดีส่วนฉันมันโง่เขลา
ไม่เข้าใจไม่รู้ปัญญาเบา...
แต่ไม่เศร้าจะสู้พยายาม...

เพื่อเรียนรู้ความไม่รู้ที่ผ่านมา
จะเยียวยาให้ใจพ้นเสี้ยนหนาม
ไม่ติดใจจนเป็นทุกข์เข้าลุกลาม
ไม่ผลีผลามเพื่อระวังปัจจุบัน

ขณะนี้นั้นจะผ่านไปอนาคต
อดีตหดหมดไปแค่ความฝัน
ตื่นขึ้นมาพบความจริงอยู่ทุกวัน
ความแปรผันเป็นเช่นนั้นพลันจบลง

lek:
ณ บัดนี้...ลมหายใจ...ยังเข้าออก
มันบ่งบอก...ให้เข้าใจในความหมาย
ว่าสักวัน...เรานั้นคง...ถึงความตาย
บทสุดท้าย...คือความจริงที่แน่นอน

วันนี้เรา...ยังลุ่มหลง...อะไรอยู่...
ความไม่รู้...ยังรุมเล้า...ตามหลอกหลอน
อยากมากมาย...ปั่นป่วนให้...ใจอาวรณ์
ตัวละคร...ที่ไม่ยอม...หยุดแสดง...

นำร่อง

[0] ดัชนีข้อความ

[#] หน้าถัดไป

[*] หน้าที่แล้ว

ตอบ