วาทะ ท่านคุรุนาคารชุน

[ฐิตา]

วาทะ ท่านคุรุนาคารชุน
ปณามคาถา.

“ พระมหาสมณะอันบังเกิดในภัทรกัลป์นี้ พระองค์ใดนามว่า โคตม
ผู้ทรงแสดงธรรมดุจกระทำสิ่งที่คว่ำให้หงาย
แลเป็นผู้ประเสริฐแห่งหมู่ศากยราชด้วยคุณอันเป็นจริงนั้น

ข้าพเจ้านอบน้อมซึ่งพระมหาสมณะพระองค์นั้นด้วยเศียรเกล้า”

“ ธรรมเหล่าใดอันบังเกิดแล้วแต่พระมหาสมณะนั้น
ย่อมยังจิตแห่งชนทั้งหลายเหล่าใดให้เกษม
ด้วยคุณนั้นขอความเป็นผู้มีจิตอันเกษม จงบังเกิดแก่ข้าพเจ้าในบัดดล”

“สงฆ์สาวกแห่งพระมหาสมณะนั้นเหล่าใด
ประพฤติการอันสมควรแก่การดับทุกข์แล้วไซร้
ข้าพเจ้าจักบูชาองค์แห่งคุณนั้นด้วยมโนทวาร”

“คุรุใดบังเกิดในบวรพระพุทธศาสนานี้แล้วไซร้
มีนามว่า นาคารชุน ผู้ถึงพร้อมด้วยองค์คุณมีทาน ศีล เป็นต้น
ด้วยการกล่าวองค์คุณแห่งความเป็นจริงในพระรัตนตรัยนั้น

ขอความสวัสดีจงบังเกิดมี

แลขอข้าพเจ้าปริวรรตคัมภีร์อันมีนามว่า มหายานวีสติศาสตร์
อันคุรุนาคารชุน รจนาไว้ดีแล้วนั้น
จงสำเร็จลุล่วงไปด้วยเพื่อประโยชน์สุขแห่งมหาชนทั้งหลาย”


大乘二十頌論 [ มหายานวีสติคาถาศาสตร์ ]
คุรุนาครชุน รจนา

พระตรีปิฏกธราจารย์ทานปาละ พากษ์จีน
สามเณรศุภโชค ตีรถะ พากษ์ไทย

[ฐิตา]

คุรุนาคารชุน(บรมครูมหายาน)


歸命不可思議性　　諸佛無著真實智
諸法非言非無言　　佛悲愍故善宣說

“อันว่าความเคารพนอบน้อมที่มิได้คำนึงในภาวะ
เหล่าพุทธะผู้ไม่ขัดข้องในปรมัตถ์สัจจะโดยปัญญา
ธรรมทั้งหลายมิใช่มิกล่าวไม่ใช่ไร้การกล่าว
ด้วยความเมตตาแห่งพุทธะจักกล่าวคำอันเป็นกุศล”



第一義無生　　隨轉而無性
佛眾生一相　　如虛空平等

“ปรมัตถ์สัจจะไร้การเกิด
ตามการเปลี่ยนแปลงแลอภาวะ
พุทธะแลสรรพสัตว์เป็นเอกลักษณะ
ประดุจสูญญตาอันสมภาพ”



此彼岸無生　　自性緣所生
彼諸行皆空　　一切智智行

“นั้นแลคือฝั่งแห่งนิพพาน
สวภาวะเป็นปัจจัยแห่งการเกิด
มรรคาทั้งหลายนั้นล้วนเป็นศูนยตา
รวมถึงมรรคาแห่งสัพพัญญู”



無染真如性　　無二等寂靜
諸法性自性　　如影像無異

“ไร้ปรารถนาในภูตตถตาภาวะ
แลที่ไม่เป็นสองนั้นคือนิพพาน
สภาวธรรมทั้งหลายที่มีอยู่ในตัวของมันเอง
ประดุจดังภาพสะท้อนอันไร้แตกต่าง”



凡夫分別心　　無實我計我
故起諸煩性　　及苦樂捨等

“ปุถุชนผู้แบ่งแยกจิต
ไร้ภูตตถตาหาตรรกในตัวตน”
ย่อมยังให้บังเกิดบรรดากุกกุจจะภาวะ
แลทุกขภาวะ สุขภาวะ อุเบกขาภาวะเป็นอาทิ



世間老病死　　為苦不可愛
隨諸業墜墮　　此實無有樂

“โลกนี้ความชราความเจ็บไข้แลมรณา
เป็นทุกข์อันมิน่าปรารถนา
คล้อยตามลงสู่กรรมทั้งหลาย
นั้นคือความจริงอันไร้สุข ”



天趣勝妙樂　　地獄極大苦
皆不實境界　　六趣常輪轉

“สวรรค์คติอันวิจิตรตระการตาแลสุขอันเป็นเลิศ
นรกอันเป็นยอดแห่งทุกข์อันยิ่งใหญ่”
เพราะต่างก็มิเข้าใจในสัจจะ
จึงยังหมุนเวียนในคติทั้งหกนี้เป็นนิจ



眾生妄分別　　煩惱火燒燃
墮地獄等趣　　如野火燒林

“สัตว์ทั้งหลายผู้เห็นผิดย่อมแบ่งแยก
กิเลศคือไฟอันร้อนแรง
เมื่อคล้อยตามย่อมตกสู่นรกคติเป็นอาทิ
อุปมาดังไฟที่แผดเผดป่าไม้ฉันนั้น”



眾生本如幻　　復取幻境界
履幻所成道　　不了從緣生

“มูลเดิมแห่งสรรพสัตว์นั้นดังมายา
ย้อนคืนสู่อุปทานมายาเขต
ประพฤติในมายาสู่สำเร็จมรรค
ย่อมไม่ย้อนกลับเป็นปัจจัยให้บังเกิด”



如世間畫師　　畫作夜叉相
自畫己自怖　　此名無智者

“อุปมาดั่งศิลปาจารย์ในโลกนี้
รังสรรค์ยักษลักษณะ
คือตนแสดงความหวั่นกลัวแห่งตน
จึงได้ซื่อผู้ไร้ปัญญานัก”



眾生自起染　　造彼輪迴因
造已怖墜墮　　無智不解脫

“สรรพสัตว์ใดที่บังเกิดความด่างพร้อยในตน
กล่าวว่านั้นคือเหตุของสังสารวัฏ
แลกล่าวว่าหากน้อมลงสู่ความกลัวแห่งตน
คือไร้ปัญญาหาใช่วิมุตติไม่”



眾生虛妄心　　起疑惑垢染
無性計有性　　受苦中極苦

“สัตว์หมู่ใดลวงหลอกเข้าใจผิดในจิต
ย่อมบังเกิดวิจิกิฉากิเลศเครื่องเศร้าหมองอันเป็นมลทินแลด่างพร้อย
ไร้สภาวะแต่กับคิดหาสภาวะ
ย่อมได้รับทุกข์เวทนาแลมีเวทนานั้นแลเป็นที่สุดรอบ”



佛見彼無救　　乃起悲愍意
故發菩提心　　廣修菩提行

“พุทธทัศนะนั้นไร้การอ้อนวอน
แต่ถึงกระนั้นบังเกิดความเมตตากรุณาด้วยเจตนา
ย่อมกระทำการตั้งโพธิจิต
อันเป็นแบบประพฤติในโพธิมรรค”



得無上智果　　即觀察世間
分別所纏縛　　故為作利益

“ย่อมสำเร็จในอนุตริยะปัญญาผล
จักบังเกิดเจโตปริญญาญาณบนโลก
การแบ่งแยกในกุศลพันธะ
กระทำไซร้นั้นเพื่อการแห่งประโยชน์ ”



從生及生已　　悉示正真義
後觀世間空　　離初中後際

“จากการบังเกิดแลบังเกิดแล้ว
ย่อมแสดงความถูกต้องแห่งปรมัตถสัจจะ
หลังการพิจารณาโลกนี้คือความว่าง
ย่อมละจุดกำเนิดที่เริ่มต้น”



觀生死涅盤　　是二俱無我
無染亦無壞　　本清淨常寂

“หากพิจารณาการเกิดตายแลนิพพาน
ก็แค่สองคำคือไร้ตน
มิด่างพร้อยอีกทั้งมิแปรปรวน
มูลเดิมบริสุทธิ์แลสงบเป็นนิจ”



夢中諸境界　　覺已悉無見
智者寤癡睡　　亦不見生死

“ในขอบเขตกึ่งกลางแห่งความฝันทั้งหลายนั้น
โพธิอันบริบูรณ์แล้วย่อมไร้ทัศนะ
ปัญญานั้นมีลักษณะคลายจากถีนมิทธะ
อีกทั้งมิพานพบการเกิดแลการตาย”



愚癡闇蔽者　　墜墮生死海
無生計有生　　起世間分別

“อันโมหะวิจิกิฉาแลความหลอกลวงปิดบังนั้น
หากคล้อยตามก็ย่อมลงสู่ทะเลแห่งทะเลแห่งความเกิดตาย
ไร้บังเกิดแต่กลับคิดหาความบังเกิด
ย่อมบังเกิดความแบ่งแยกให้โลกนี้”



若分別有生　　眾生不如理
於生死法中　　起常樂我想

“หากแบ่งแยกในภาวะ
สรรพสัตว์นั้นไม่สมดังเหตุผล
ในการเกิดดับในธรรมนั้น
บังเกิดสัญญาในความสุขของตน”



此一切唯心　　安立幻化相
作善不善業　　感善不善生

“สิ่งทั้งหลายนั้นสักแต่ว่าจิต
ความสงบสุขนั้นบังเกิดเป็นมายาแลมีการเปลี่ยนแปลงเป็นลักษณะ
กระทำกุศลมิใช่กุศลกรรม
สัมผัสกุศลกุศลไม่บังเกิด”



若滅於心輪　　即滅一切法
是諸法無我　　諸法悉清淨

“หากนิโรธในจิตอันเปลี่ยนแปลง
ก็บังเกิดนิโรธในธรรมทั้งหลาย
คือสรรพธรรมนั้นเป็นอนัตตา
ธรรมทั้งหลายนั้นย่อมบริสุทธิ์”



佛廣宣說世間法　　當知即是無明緣
若能不起分別心　　一切眾生何所生

“พระพุทธเจ้าผู้ประกาศธรรมธรรมในโลกนี้
ย่อมทราบเหตุปัจจัยในการบังเกิดของอวิชชา
หากสามารถบังเกิดการไม่แบ่งแยกแห่งจิต
สรรพสัตว์จักเกิดได้แต่ที่ไหน”



於彼諸法法性中　　實求少法不可得
如世幻師作幻事　　智者應當如是知

“ในธรรมทั้งหลายนั้นธรรมภาวะอันเป็นกลาง
ด้วยสัจจะนั้น หากจะขอให้ธรรมนั้นมีน้อยย่อมเป็นบ่มิได้
ประดุจดังมายาจารย์ในโลกกระทำมายากิจ
ปัญญานั้นพึงทราบดังเช่นนี้”



生死輪迴大海中　　眾生煩惱水充滿
若不運載以大乘　　畢竟何能到彼岸

“ในสังสารวัฏอันมีเกิดตายที่มากมาย
สรรพสัตว์มีความรำคาญฟุ้งซ่านดังน้ำที่อัดแน่น
หากมิขับเคลื่อนในมหายาน
ท้ายที่สุดนั้นอะไรสามารถถึงฝั่งแห่งนิพพาน”


ขอขอบคุณ ข้อมูลจาก เว็ปไซด์ ลานธรรมเสวนา

[แก้วจ๋าหน้าร้อน]

  อนุโมทนาครับพี่แป๋ม ^^