บอร์ดหลักของเว็บ > เสียงของสมาชิกและทีมงาน

ใครมีอะไร บ่น ระบาย เผยความในใจ เชิญเลย พี่น้อง

<< < (4/4)

มดเอ๊กซ:


ในวันเหี่ยว แห้ง ๆ เหงา ๆ เศร้า ซึม ๆ ยามสติหาย ใจไหวไปตามกระแสโลก

ฉับพลัน เราค้นพบ ภาพแฟรคตอล ที่เป็น รูปสิงโต นะ

แฟรคตอล สีหนาทบรรลือ
แฟรคตอล สิงโตแห่งพุทธะ คำรามก้อง

และมัน จะยังคงคำราม ต่อ ๆๆๆ กันไป ยันอนาคตเลย

เสียงคำราม จากใจ ใครคนหนึ่ง นั้น

ได้ก่อเกิดเสียงคำราม ในใจ คนมากมาย ไร้จุดจบเลย

คำรามจากใจ ระเบิดจากใจ ดุจภาพแฟรคตอล
เกิด การระเบิด ด้วย มันสมอง สองมือเปล่า และ อีกหนึ่งใจ นี่แหละ

ไม่สิ หนึ่งใจ ก่อ เกิดหลาย ๆ ใจ สื่อสารกับโลกแห่งการกระทำ

การกระทำ ด้วยใจที่เปี่ยมล้ำ ด้วยความรู้สึกที่ยิ่งใหญ่ ยามได้ให้ไป

เหมือนโลกทั้งใบ ในอ้อมกอดแห่งเรา ใจเรากอดโลกแล้ว นะ

ใจคลายแล้ว ล่ะ ผมเขียนอะไรไป อีกที่หนึ่ง แล้วมา เขียนอะไรในที่นี่ ล่ะ

ไม่รู้ สิ





ผมผุด อะไรขึ้นมาในใจเล่า ใน กึ่งกลาง ภาพแฟรคตอล ภาพหนึ่ง

เราเห็น ภาพพระ พุทธะ อยู่ภายใน

แล้ว เส้นสายลายภาพ ก็ ไหล ไหล กระจาย ระเบิด ไปในกาลเวลา

ภาพพระนั้น มิเคยเปลี่ยนแปลง แม้ท่านจะอุบัติ มาจากความว่างเปล่า ก็ตาม

แต่เป็น ความว่างที่ยิ่งใหญ่ ความไพศาล ที่จะ รองรับทุก สรรพสิ่งเลย


จบ ล่ะ

มดเอ๊กซ:


หายไป นานเลย แต่ก็ แว๊บ ๆ มาบ้าง
 แต่มิได้เขียน อะไรนัก นะ

เหมือน ทุกอย่างถูกจัดวางไว้แล้ว บางส่วน
และ อีกส่วน เรา ๆ ท่าน ๆ นั่นแหละ

ช่วงนี้ ให้รุ่นใหญ่ เขาทำงานไปก่อน

ไอ้เรา ขอหลบ อะไรเงียบ ๆ อยู่ ที่ ๆ หนึ่ง ละนะ

ยังไม่ถึง บทของ เราแบบเต็มที่ ๆ ออกมาลุย แบบนั้น


ช่วงนี้ คำพูด มีมากมาย จัง อยากจะบอก ออกไป

ถึงปริศนา บางอย่าง ที่กำลังกวักมาเรียก จนเราเปิดประตูค่อย ๆ แง้มมันออกมา

ถึง เพื่อน ๆ ที่หาย หมดแรง หมดพลัง และ พวกที่กำลังหาอยู่ หาอะไรไม่รู้ แต่ต้องหา

หายไป กระจายไป แต่สายใย ยังอยู่ สายใยทีมิอาจมองเห็น

มันรัดรึง เหนี่ยวรั้ง ถักทอเป็นมิตรภาพ บน เส้นทางคู่ขนาน ที่มิอาจเจอกัน รึเปล่าหนอ

แด่คน ที่หายไป ด้วยใจอันล้นปรี่ ด้วยห้วงคำนึง ห่วงหา

อยาก ถามว่า เพื่อนรัก ไอ้น้องเอ๋ย สบายดีไหม แกอยู่หนใด

อย่าหายไป โดยไม่ร่ำรา อยู่ ๆ ก็ไปเงียบ ๆ  โดยไม่รู้อะไรเลย

พอแกไป ทุกคนก็ กระจาย

สิ่ง ที่เรา เหลือไว้ก็เพียง อักษร

อักษร ถ้อย ๆ คำ ที่ หลั่งจากห้วงอจินไตยแห่งเรา

อักษร ที่ ยังพอจะมีพลัง เหนี่ยว รั้ง ชาวคณะ มิตรสหาย ไว้ได้

เอา ละ นะ

เรา เริ่มอีกครั้ง แต่มิได้ เริ่มไหม่ เป็น ก้าวต่อ ไปของเรียวปีกผีเสื้อแห่งเรา

มิได้ ล้ม มิได้ มลายหายไป ราว ธุลีในสายลม นะ

มันคือ การกระพือปีก แห่ง ผีเสื้อวายุ ครั้งใหม่ นะ

ถึงแม้ เล็ก แต่ งดงาม

ข้าขอ งดงาม จากภายใน ราวกระท่อมน้อยเรียวกัน

เรียบง่าย ว่าง ๆ วาง แต่ สำแดงได้ในทุก ๆ สิ่ง

ทั้งฝัน ทั้งจริง ผสานกันไป




.................จาก เพลงกระบี่ผีเสื้อวายุ และ ฝ่ามือเด็ดบุปผาดาราไหว

แก้วจ๋าหน้าร้อน:
 :13:
พริ้วไหวดั่งสายลมเหมือนต้นหญ้าเล็กๆในชายทุ่ง ผมรู้สึกอย่างนั้นนะวันนี้
วันก่อนยอดหญ้าอาจเหี่ยวเฉา หากแสงแดดร้อนแรงเกินไป
แต่ยังไงเม็ดฝนจากฟากฟ้า พิรุณแห่งรัก หยาดฝนแห่งศรัทธา ในการต่อชีวิต ก็ยังมีต่อไป

บางครั้งโลกของจิต เราต้องพักนะ จิตเราต้องการอย่างนั้น ร่างกายเราก็ต้องการอย่างนั้น
ขอบคุณครับพี่มด ว่าแต่พี่มดเก็บกระบี่ไว้ที่ไหนครับ 55+

Plusz:
ทำไม .. ความรัก ,,, ถึงทำให้เรา มีความสุข ... และมีความทุกข์ปน ๆ กันไป ?? เพราะอะไรกัน !! T^T อาจเป็นเพราะ โลกอยู่ยั้งยืนยงได้ ด้วยความรัก ... ความสามัคคี ... ความดี ... ความเลว ,,, ไม่เข้าใจ : (  :37:

นำร่อง

[0] ดัชนีข้อความ

[*] หน้าที่แล้ว

ตอบ