เรื่อง หมาไล่งับเนื้อ
โดย ปลีกวิเวก เมื่อ 22 ธ.ค. 2010, 13:37
สวัสดีค่ะเพื่อน ๆ สมาชิก
พอดีได้รับเรื่องนี้มาทาง E-mail ก็เลยอยากเอามาลงให้เพื่อน ๆ ได้อ่าน ลองอ่านดูนะคะ
มีเรื่องเล่าว่า...
มีพระองค์หนึ่ง...ชอบทำอะไรแปลกๆ...
วันหนึ่ง...พวกกรุงเทพฯ...เอากฐินไปทอดที่วัด...
จัดงานกันใหญ่โต...มีหนัง...มีลิเก...มีดนตรี...
ผู้คนแห่กันมามืดฟ้ามัวดิน...
ก่อนทอดกฐิน...
ผู้คนมารวมกันเต็มศาลา...
หลวงพ่อเรียกเด็กวัดมา...
บอกให้ไปเอาเนื้อจากโรงครัวมาก้อนหนึ่ง...แล้วเอาเชือกมาด้วย...
หลวงพ่อจัดการ...เอาเนื้อ...ผูกติดกับหลังหมา...
ผูกเสร็จ...ก็ปล่อยหมา ...
หมาเห็นเนื้ออยู่บนหลัง...ก็ไล่งับ...
พอหัวโดดงับ...ตัวก็ขยับหนี...
เพราะหมามันกัดหลังตัวเองไม่ถึง...
ยิ่งโดดงับเร็ว...ก้อนเนื้อก็หนีเร็ว...
โดดไม่หยุด...เนื้อก็หนีไม่หยุด...น่าสงสารหมามาก...
หมาโดดอยู่นาน...งับเท่าไหร่...เนื้อก็ไม่เข้าปากสักที...
ผู้คนบนศาลา...พากันหัวเราะชอบใจ...
หัวเราะเยาะหมา...ว่าทำไมมันถึงโง่ยังงี้...
ไล่งับ...จะกินเนื้อ...ที่ตัวเองไม่มีทางไล่ตามทัน ตลอดชีวิต...
หลวงพ่อ...มองดูด้วยความสนุกสนานจนหนำใจแล้ว...
ก็แก้เชือกออกมากหลังหมา...
แล้วหันมาพูดกับญาติโยมว่า...
มนุษย์เรา...มีความรู้สึกว่า...ตัวเองพร่อง...ตัวเองยังไม่เต็ม...
ต้องเติมตลอดเวลา...เติมไม่หยุด...เพื่อให้ตัวเองเต็ม..
เราอยากสวย...อยากทันสมัย...
ไปหาซื้อเสื้อผ้าที่สวยที่สุด...ทันสมัยที่สุดใส่..
ดีใจได้เดือนเดียว...มีรุ่นใหม่ออกมาอีกแล้ว...สวยกว่า.ทันสมัยกว่า...
อยากได้โทรศัพท์มือถือรุ่นใหม่...
ซื้อเสร็จ ๓ เดือน...รุ่นใหม่ก็โผล่มาอีกแล้ว...
ซื้อคอมพิวเตอร์ทันสมัยที่สุด...
๒ เดือนต่อมา...มีรุ่นใหม่กว่าออกมา...ของเราตกรุ่น...
ซื้อรถเบนซ์...ทันสมัยที่สุด...แพงมาก...
ขับได้ ๖ เดือน...มีรุ่นใหม่ออกมาอีกแล้ว...
ทันสมัยกว่า...แพงกว่า...ของเรากลายเป็นเชย...
เราต้องก้มหน้าก้มตา...ทำงานทั้งวัน ทั้งคืน...หาเงินมา...
เพื่อมาทำให้ตัวเองทันสมัย...
ซื้อเสื้อผ้าใหม่...มือถือใหม่...คอมพิวเตอร์ใหม่...รถยนต์คันใหม่...
เหน็ดเหนื่อยแสนสาหัส...
เพื่อไม่ให้ตัวเองตกรุ่น.
ปัจจุบัน...
เรากำลังไล่งับความทันสมัย...เหมือนหมาที่ไล่งับเนื้อบนหลังของมัน...
ทั้งที่รู้ว่า...ต่อให้ไล่งับทั้งชีวิต...ก็ไม่มีทางตามทัน...
น่าสงสารไหมโยม...
คนเต็มศาลา...เมื่อกี้หัวเราะครึกครื้น...
ด่าว่า...หมามันโง่...
ตอนนี้เงียบสนิท...เหมือนไม่มีคนอยู่...
ไม่รู้ว่า...กำลังสงสารหมา.
หรือ...กำลังทบทวนความโง่...ตัวเอง
ท่านละเล่นเกมไล่งับเนื้อบนหลังอยู่บ่อยๆหรือเปล่า
.....อ่านแล้วน่าคิดนะ....
ธรรมย่อมรักษาผู้ปฏิบัติธรรม ทุกการยึดมั่นถึอมั่น มีค่าเป็นความทุกข์เสมอ
โดย chanachai2010 เมื่อ 22 ธ.ค. 2010, 20:39
ดูก่อนท่านทั้งหลาย................................
ผู้วนเวียนอยู่ในทุกข์ทั้งหลายกว่าจะรู้ กว่าจะตื่น ก็สายไปเสียแล้ว นี่แหละหนอเป็นเหตุให้ผู้คนยังวนเวียน หลงใหลในกิเลสที่ตัวเราเองสร้างขึ้นมา พอเขาเหล่านั้นได้พบเจอทุกข์ ก็พากันเศร้าโศกเสียใจที่ได้กระทำไปในอดีต ท่านเอ๋ย................จงรู้ จงตื่น เทอญ แสวงหาความหลุดพ้น ค้นหาธรรมของพระพุทธเจ้าเทอญฯ...
ขอให้ทุกท่านรู้แจ้งแห่งธรรม..............สาธุ
โดย student เมื่อ เมื่อวานนี้, 15:41
ธรรมทั้งหลาย แม้พระพุทธเจ้าไม่ทรงค้นพบ หรือไม่มีพระพุทธเจ้าบังเกิดขึ้นในโลก ธรรมเหล่านั้นก็มีอยู่แล้ว
การค้นพบตัวเองที่แท้จริง คือการพิจารณาถึงภัยของการอยู่อย่างประมาท
ขอบพระคุณที่มา
http://www.dhammajak.net/forums/viewtopic.php?t=35966
