เป็นเรื่องธรรมดาของคนเราครับ ยากนะที่เราจะอยู่คนเดียวไปทั้งชีวิต
โดยพื้นฐานแล้ว ทุกคนมีความรัก ทุกคนมีเหมือนกัน แต่ก็มีหลายคนที่ความรักทำให้เกิดทุกข์ ไม่ใช่ว่าจะเกิดความสุขอย่างเดียวครับ
เมื่อเราเกิดทุกข์อย่างเช่นผิดหวัง คนที่เรารักไม่รักเรา เราก็ย่อมสูญเสียกำลังใจในสิ่งที่เราคาดหวังไว้ ว่าจะได้ครอบครองคนที่เรารัก แล้วไม่ได้
มันเป็นเช่นนี้เสมอนะ ไม่มีใครที่จะได้อะไรทุกอย่าง ไม่มีใครจริงๆ
ถ้าเราอยากร้องก็ร้องออกมาเลยครับ อยากตะโกนว่าโลกนี้ช่างใจร้าย หรือทำไมชีวิตต้องเป็นอย่างนี้ ทำซะให้พอครับ
เมื่อพอแล้ว สุดแล้ว ให้เรากลับมาคิดสักนิดว่า.. เราหายใจอยู่นี่ เรามีชีวิตจนโตป่านนี้ เราเกิดมาเพราะใคร อืม คุณพ่อคุณแม่ใช่ไหม
ทำไมเราถึงต้องมาร้องไห้เสียใจเพราะคนที่ทำให้เราผิดหวัง ไม่ใช่คนให้ชีวิตเรา..เค้าเป็นใครกัน..เรารู้จักเค้ามากี่วัน กี่ปีกัน
เราจะไปคาดหวังอะไรกันกับคนที่อยู่กับเราไม่นาน บอกรักเราไม่กี่วัน ไม่กี่ปี แต่คนที่รักเราทุกวันและรักสม่ำเสมอ เรากลับให้ความสำคัญกับเค้าน้อยมาก หรือไม่ก็มองผ่าน..
เราจะอุทิศชีวิตนี้ให้กับคนที่เรารู้จักแค่ไม่กี่วันไม่กี่ปี แต่เรากลับไม่ยอมอุทิศชีวิตให้กับคนที่รักเราคุณพ่อคุณแม่เลยเหรอ
กลับไปกอดคุณคุณพ่อคุณแม่ครับถ้าท่านยังอยู่ที่บ้าน หรือไม่ก็กลับไปหาคนที่ดูแลเรา ญาติ หรือพี่น้อง
พวกเค้าจะปลอบใจเรา พวกเค้าจะรักเรา พวกเค้าจะไม่มีวันทิ้งเรา เหมือนที่คนคนนั้นทำ..
กลับไปทำอะไรดีๆเพื่อพวกเค้าบ้าง เคยไหมที่จะถามท่านว่า ทานข้าวยังคุณพ่อคุณแม่ เหมือนที่ถามคนคนนั้นที่ทำให้เราทุกข์แทบทุกวัน
เคยไหมที่เราจะอ้อนคำหวานกับคุณพ่อคุณแม่ เหมือนที่เคยพูดกับคนคนนั้นที่ทำให้เราทุกข์ทุกวันๆ
กลับไปทำความดีในสิ่งที่ถูกต้องดีกว่าที่จะมาคิดถึงเรื่องที่เรียกว่า ประสบการณ์ความผิดหวังในมุมหนึ่งของชีวิต แล้วมันก็จะผ่านไป
แล้วเราจะกลับมาคิดว่า เราผ่านมันมาได้ ฉันผ่านมันมาได้
ฉันเป็นคนดีของคุณพ่อคุณแม่ ฉันเป็นคนดีของสังคม
เวลาผ่านไป....จนวันหนึ่ง แล้วคุณจะเข้ามาช่วยเหลือสังคมเล็กๆนี้ มารับฟังปัญหาที่คุณเคยผ่านมาแล้ว
แล้วคุณก็จะช่วยให้ เค้าผ่านพ้นช่วงอารมณ์เช่นนี้ไปได้ คุณก็จะดีใจที่ได้เป็นส่วนนึงที่..ได้ช่วยสังคม
แม้ว่ามันจะไม่ยิ่งใหญ่อะไรนัก.. แต่มันก็คือความดีครับ ในชีวิตมีอะไรๆที่ยิ่งใหญ่ให้ทำเรื่อยๆครับ รักษาชีวิตไว้ทำความดี ดีกว่านะ
แค่เล่าให้ฟังครับ
ธรรมะอวยพรความดีคุ้มครองครับ