ขลุ่ยของนาวัง
บทบรรเลง ขลุ่ยดิน ถิ่นทิเบต
ยามพลัดพราก ประเทศ เขตต์ขอบขัณฑ์
ขลุ่ยนาวัง พริ้วดัง กังวาลกรรณ
โดนทั่งจันทร์ ดารา พรากแผ่นดิน
๙๙๙๙๙
นาวัง เคช็อค ( Nawang Khechog ) ศิลปิน นักภาวนา นักศาสนา ฯลฯ ชาวทิเบต
ผู้ซึ่งพลัดพรากบ้านเกิดเมืองนอนในถิ่นทิเบต จากการรุกรานของจีนแผ่นดินใหญ่ ครั้งอดีต
สมัยเหมา เซ ตุง จีนเข้ายึดครองลาซา (เมืองหลวงทิเบต) และเข่นฆ่าผู้คน พระสงฆ์ ทิเบต
เป็นจำนวนมาก และกวาดต้อนผู้คนให้ต้องทิ้งแผ่นดิน ไปถิ่นอื่น ทั้งประเทศใกล้เคียง อินเดีย
พม่า และ ประเทศใกล้เคียง แม้กระทั่งองค์ทะไลลามะเองก็มิเว้น ต้องแอบหลบหนี โดยการ
ปลอมตัวเป็นผู้คนธรรมดา ออกมาจากแผ่นดินซึ่งเป็นที่รักของตนเอง
ทะไลลามะ พยายามเจรจาเพื่อขอดินแดนนี้คืน มาจากจีนหลายครั้งตั้งแต่ท่านยังเป็นหนุ่ม
ครั้งสมัย นายยาวหราหน์ เนรูห์ ผู้นำรัฐบาลอินเดียสมัยนั้น( บิดา นางอินทิรา คานธี)
ปกครองและเพิ่งประกาศอิสระภาพมาจากอังกฤษเจ้าอาณานิคมสมัยนั้น นำโดย มหาตมะ คาธี
แต่การเจรจากับจีนทุกสมัย ไม่เคยประสบความสเร็จเนื่องจากจีนเบี่ยงเบนประเด็นตลอด
จนทำให้รับบาลจีน กับ อินเดียสมัยนั้นเริ่มผิดใจกัน
นาวัง เคช๊อค คือ หนึ่งในผู้หลบหนีออกมาจากดินแดนซึ่งตนคุ้นเคย มายังประเทศอินเดีย
นาวังเริ่มฝึกหัดขลุ่ยไม้ไผ่ และบวชเรียนอยู่ 11 ปี ปลีกวิเวก ถึง 4 ปี และเฝ้าภาวนาต่อมาเรื่อยๆ
เพื่อความสันติสุขแก่แผ่นดินและมนุษย์ ตามคำบัญชาขององค์ทะไลลามะ จวบจนปัจจุบันนาวัง
เป็นทั้งอาจารย์ ศิลปิน และนักศาสนา ในตำแหน่งอาจารย์ นาวัง สอนวิชาภาวนาตามแนวทาง
ทิเบต ที่มหาลัย นาโรปะ สหรัฐฯ ซึ่งเกิดจากแนวความคิดของ เชอเกียม ตรุลปะ รินโปเช
ผู้เขียนหนังสือ Shambhala อันลือลั่น
นาวัง เคช็อค ยังเป็น เซียนขลุ่ย ใช้อุปกณ์ดนตรีประเภทจำพวกเป่า รูปทรงประหลาดๆ
ซึ่งเพลงที่นาวังบรรเลง ล้วนแต่ออกแนววิเวก นิ่ง อุปกรณ์ประกอบในดนตรีของเขาไม่มีอะไร
มากมาย แค่เครื่องเป่า ที่เขาถนัด กลองรูปแบบโบราณ ซึ่งนั่นเป็นเพลงจากดินแดนลี้ลับ
ซึ่งอยู่บนหลังคาโลกอย่างแท้จริง แปลก ฟังยาก เข้าถึงยาก แต่เขาบอกว่านั่นเป็นหนทาง
หนึ่งในการเข้าถึงพุทธะ ของชนชาวทิเบต จอมยุทย์จากดินแดนขุนเขาทะลุเมฆนี้ สามารถ
สร้างความประหลาดใจแก่ชาวตะวันตกเป็นอย่างมาก อันเนื่องมาจากภาวะภายใน การ
ภาวนาอย่างเข้าถึง จนทำให้ชาวตะวันตกสนใจในศาสตร์แห่งทิเบตย่างมากมายในปัจจุบัน
