แสงธรรมนำใจ > ศิษย์โง่ไปเรียนเซ็น

นิทานเซน ฉบับ เทพยาจก เก็บตกตามทาง 2 ไร้ที่มาไร้ที่ไป

(1/1)

ฐิตา:


ไร้ที่มาไร้ที่ไป
 
ฌานาจารย์ถานหยิ่นบนเขาจินซาน บวชตั้งแต่อายุ ๑๓ ปีที่อารามหลงซิงซื่อ
เมื่ออายุได้ ๑๘ พรรษา ก็ออกภิกขาจาร เดินทางเข้าเมืองหลวง และมีโอกาส
พำนักในคฤหาสน์ ท่านอำมาตย์หลี่ตวนย่วนอยู่ระยะหนึ่ง
 
มาวันหนึ่ง อำมาตย์หลี่ถามท่านว่า " คนตายแล้ว คืนสู่หนใด ? "
ฌานาจารย์ถานหยิ่นตอบว่า " ยังไม่รู้เกิด ฤาจะรู้ตาย ? "
อำมาตย์หลี่พูดว่า " เรื่องเกิด ข้าเข้าใจนานแล้ว "
 
ฌานาจารย์ถานหยิ่นย้อนถามว่า " ลองตอบดูซิว่าเกิดจากที่ใด ? "
ขณะที่อำมาตย์หลี่นิ่งอึ้งใช้ความคิดอยู่นั้น ฌานาจารย์ถานหยิ่นใช้นิ้วจิ้ม
ที่หน้าอกอำมาตย์หลี่ ถามต่อไปว่า " คิดอะไรที่ตรงนี้หรือ ? "
 
อำมาตย์หลี่ตอบว่า " รู้แล้วล่ะ เพียงโลภ เดินทางไกล หารู้ไม่ ผิดวิถี "
ฌานาจารย์ถานหยิ่นจึงพูดว่า " ร้อยปีหนึ่งฝัน " อำมาตย์หลี่ก็เข้าใจแจ่มแจ้งในทันที
 
 
- ( เซ็น : วิถีแห่งความสุขที่แท้ ) -



อกาลิโกโฮม * สุขใจดอทคอม

แก้วจ๋าหน้าร้อน:
 :45: อนุโมทนาครับ ขอบคุณครับพี่แป๋ม

นำร่อง

[0] ดัชนีข้อความ

ตอบ