บอร์ดหลักของเว็บ > เสียงของสมาชิกและทีมงาน
บันทึกลับของนายต๊ะติ้งโหน่ง
ต๊ะติ้งโหน่ง:
หลวงลุง ได้เล่าเรื่องราวเมื่อครั้งวัยหนุ่มให้ฟังเสมอๆ
เมื่อตอนอยุ่กับพระอาจารย์สิงห์
พระอาจารย์วัน พระอาจาย์เทสก์
และพระอาจารย์หลายๆองค์
เมื่อเรื่มเล่าแหละก็ เป็นอันว่า เหมือนได้ลงไปลุยกับเหตุการณ์เล่านั้น
ด้วยเลย
ซึ่งท่านก็บอกว่า นั่นแหละไหลตามซะแล้ว
แหม่
ก็ท่านเล่าอย่างน่าสนุก น่าติดตาม
ด้วยความเป็นนักเทสน์
ก็ไหลตามน่ะสิครับ
บันทีกลับ สหายต่างวัย เมื่อ 19 ธันวา 53
ต๊ะติ้งโหน่ง:
บันทึกลับ จงกรมบนหลังคา
ด้วยกุฎิหลวงลุง ด้านข้าง จะเป็นซอยเล็กๆ เพื่อเดินไปยังกุฎิแม่ชี
รอบๆ ก็มีทางเล็กๆ พอจะเดินได้รอบกุฎิ
แต่เส้นทาง ไม่ค่อยเหมะด้วยการลุกมาเดินจงกมยามวิกาล
ท่านก็เลย อาศัยกะไดลิง ปีนขี้นไปเดินจงกรม บนหลังคาที่เป็นดาดฟ้าที่ เทปูน
และแทนที่จะเดินด้านในๆ ท่านกลับเดินให้เป็นที่หวาดเสียว
ก็คือเดินอยู่ริมขอบดาดฟ้า
ท่านก็บอกว่า สติหลุด ใจลอยเมื่อไหร ก้อตกลงไปให้ตายเลย
แหม่ หวาดเสียว
ก็เพราะดาดฟ้า ตึกโบราณนั่นสูงไม่หยอก สูงยังตึกสองชั้น ทั้งๆที่เป็นชั้นเดียว
ถ้าตกมาก็คงงานเข้าแหละครับ
เรืองเสียวๆแบบนี้ เราเองก็ไม่เคยได้ลอง
ก็อยากลองดูล่ะครับ ว่ามันจะจี๊ดจ๊าด ขนาดไหน
ท่านเดินได้ แล้วทำไม เราจะเดินไม่ได้
มือเท้าก็เท่ากัน แต่เรื่องสติ และปัญญานี่ ยังไม่รู้
ก็ต้องขอลองฝึกวิทยายุทธ ดูบ้างแหละครับ
บันทึกลับบนหลังคา
เมื่อ 19 ธันวา 53
มดเอ๊กซ:
จิบน้ำชา ยามเย็น ฟัง อยู่
ฟังความลี้ลับภายใน เสียงภายใน
ในถ้อยคำ
ขอบคุณ งับ
:yoyo048:
ต๊ะติ้งโหน่ง:
--- อ้างจาก: มดเอ๊กซ ที่ ธันวาคม 19, 2010, 05:19:17 pm ---
จิบน้ำชา ยามเย็น ฟัง อยู่
ฟังความลี้ลับภายใน เสียงภายใน
ในถ้อยคำ
ขอบคุณ งับ
:yoyo048:
--- End quote ---
แว๊ก.. มาแอบดูของลับผมได้ไงงับ
ต๊ะติ้งโหน่ง:
บันทึกลับตอนหัดเดินจงกรมบนดาดฟ้า
ถึงคราวจะตัดสินใจทดลองมั่ง
ก้อไปถามเคล็ดลับหละทีนี้
หลวงลุงครับ... มีเคล็ดวิชายังไงบ้างในการเดิน
ก็เดินธรรมดาๆ เหมือนคนน่ะ ..ช้าๆ ให้ความรู้สึกอยู่ที่ตัว
จะก้าวย่างก็ให้รู้สึกที่ตัว
อ่า แล้วในใจทำยังไง
ก็ภาวนาไปก็ได้ อย่าให้ขาด
แหม... ง่ายนิดเดียว
ว่าแล้วก็ปีนขี้นไป ภาวนาใน พุทโธ....พุทโธ...ไปทีละขั้นบันได
พอขึ้นไปสูงขึ้น ๆ อ้าว ภาวนาหาย
หายไปตั้งแต่ขั้นบันใดไหนหล่ะนี่
ก็ถอยลงมาตั้งหลักใหม่
แล้วก็ปีนขี้นไปใหม่ สบายมาก ทีละขั้น ทีละขั้น
โอว...สูงแล้ว ... เสียววุ๊ย
อ่าว.... ภาวนาขาด
ถอยลงใหม่ สูดหายใจลึกๆ
เอาหละว๊ะ ทำใหม่
ก็ปีนขี้นไปทีละขั้น ทีละขั้น
ภาวนาไปเรื่อยๆ ขึ้นไปจนจะสุดแล้ว
โอว... วิวดีว่ะ มองเห็นอะไรจากที่สูงๆชัดดี
ก็จะปีนต่อไป สติระลึกได้ อ่าว... ภาวนาหายไปไหนหายไปตั้งแต่เมื่อไรหว่า
ลืมซะแล้ว
ก็ถอยหลังลงไปเก็บภาวนามาใหม่
แหะๆ เป็นอันว่า วันแรก ขึ้นไม่ถึงดาดฟ้า
ความขี้เกียจก็เข้ามาแทรก มาแเทนภาวนาหายหมด
บันทึก ณ.วันที่ 19 ธันวา 53
นำร่อง
[0] ดัชนีข้อความ
[#] หน้าถัดไป
[*] หน้าที่แล้ว
Go to full version