ความสุข ความทุกข์ ราคาเสมอกัน

[lek]

= = = = ความสุข ความทุกข์ ราคาเสมอกัน = = = =

บล็อกเรื่องนี้ เขียนโดย ว.วชิรเมธี ผู้อำนวยการสถาบันวิมุตตยาลัย
นำมาจาก เว็บบอร์ด palungjit.com ค่ะ


วันหนึ่งผู้เขียนได้รับหนังสือแจกในงานศพของใครคนหนึ่ง  ซึ่งมีผู้มาบริจาคไว้ที่ห้องสมุดที่วัด พลิกดูผ่านๆ พลันก็ได้พบกับคำคมของหลวงพ่อชา  สุภัทโท พระวิปัสสนาจารย์ผู้มีชื่อเสียงขจรไกลไปทั่วโลก และเพราะคำคมของท่าน  ทำให้ต้องกลับมาพลิกอ่านหนังสือเล่มนั้นต่อไปจนจบ

หลวงพ่อชา  กล่าวว่า

“ทุกอย่างในโลกนี้มันถูกอยู่แล้ว  มีแต่ความเห็นของเราเท่านั้นที่ผิด”

คำของหลวงพ่อ ง่ายๆ ไม่ซับซ้อน  แต่อุดมด้วยเนื้อหาแห่งสัจธรรมที่ไม่อาจปฏิเสธ ด้วยประโยคง่ายๆ นี้เอง  ทำให้นึกถึงพระพักตร์ของพระพุทธองค์ที่มักจะทรงแย้มสรวลด้วยความผ่อนคลายและเปี่ยมด้วยเมตตาอยู่เสมอ  ยามที่มีสัตว์โลกผู้ถูกความทุกข์ท่วมทับจนทุกข์หนักหนาสาหัสแทบล้มประดาตายเข้าไปกราบขอให้พระองค์ทรงเป็นที่พึ่ง  แต่ทุกครั้งที่มีสัตว์ผู้ตกทุกข์ได้ยากเข้าไปเฝ้าขอพึ่งพระบารมี  ไม่มีเลยแม้แต่ครั้งเดียวที่พระองค์จะทรงตกพระทัย  หรือทรงเห็นว่าเป็นเรื่องใหญ่จนทรงสูญเสียปกติภาพ ตรงกันข้าม  พระองค์กลับทรงปฏิสัมพันธ์ต่อความสุข ความทุกข์  ของมนุษยชาติด้วยราคาเดียวกันอย่างเสมอต้นเสมอปลาย

ที่เป็นเช่นนี้  นั่นคงเป็นเพราะทรงตระหนักเป็นอย่างดีว่า

“ทุกอย่างในโลกนี้มันถูกอยู่แล้ว  มีแต่ความเห็นของเราเท่านั้นที่ผิด”

คราวหนึ่งมีสตรีชาวบ้านคนหนึ่งถูกความทุกข์อันเนื่องมาจากการสูญเสียลูกชายครอบงำจนวิกลจริต  เธอไม่อนุญาตให้มีการฌาปนกิจศพลูก เพราะเชื่อมั่นว่า ลูกยังไม่ตาย หรือถึงตายไปแล้ว  แต่ก็ต้องมียาวิเศษที่จะชุบชีวิตลูกให้ฟื้นขึ้นมาจนได้

วันหนึ่ง  เธออุ้มศพลูกน้อยที่เริ่มส่งกลิ่นเน่าเหม็นซมซานไปจนถึงพุทธสำนัก  เมื่ออยู่ต่อพระพักตร์พระพุทธองค์แล้ว เธอจึงได้สติ พลางกราบทูลถามว่า  พระองค์สามารถจะเยียวยาลูกชายของเธอให้ฟื้นคืนชีวิตขึ้นมาดังเดิมได้หรือไม่

ทรงทอดพระเนตรดูเธอผู้กรมเกรียมเพราะถูกไฟแห่งความพลัดพรากแผดเผามายาวนาน  พลางแย้มพระสรวลด้วยเมตตา ตรัสแก่เธอว่า

“น้องหญิง  เราสามารถชุบชีวิตลูกชายของเธอได้ แต่ว่า  เธอต้องไปหาเมล็ดผักกาดจากเรือนที่ยังไม่เคยมีคนตายมาก่อนมาให้เราสักหนึ่งกำมือเถิด  ถ้าได้เมล็ดผักกาดจากเรือนที่ยังไม่เคยมีคนตายมาแล้ว เราตถาคต  จะปรุงยาชุบชีวิตลูกชายของเธอด้วยเมล็ดผักกาดนั้น”

หญิงสาวดีใจจนน้ำตาไหล  เธอออกเดินทางจากพระอาราม มุ่งหน้าเข้าสู่หมู่บ้าน  เพื่อขอเมล็ดผักกาดจากบ้านที่ยังไม่เคยมีคนตาย แต่จนแล้วจนรอด  เธอกลับได้รับแต่คำตอบปฏิเสธ จากทุกหลังคาเรือนที่เธอเอ่ยปากถาม 

เมล็ดผักกาดนั้น จะหาจากเรือนหลังไหนก็ได้  แต่พอเธอเสงอเงื่อนไขที่สองที่ว่า “จากบ้านที่ยังไม่เคยมีคนตาย”  เมล็ดผักกาดก็กลายเป็นของหายากขึ้นมาทันที

คุณแม่ยังสาวผู้สูญเสียลูกชาย  อุ้มศพลูกน้อยเดินขึ้นเดินลงจากเรือนหลังนั้นสู่หลังนี้  แต่ทุกหลังคาเรือนที่เธอไปเยือน ล้วนแต่มีคำตอบปฏิเสธ เรือนหลังไหนๆ บ้านหลังไหนๆ  ก็ล้วนแล้วแต่เคยมีคนตายมาก่อนแล้วทั้งนั้น

ในที่สุด ทุกๆ คำตอบปฏิเสธ  ก็ได้สอนบทเรียนบทหนึ่งให้แก่เธอว่า

“ความตายเป็นของธรรมดา  ใช่แต่เพียงลูกชายของเราเท่านั้น ที่ต้องตาย แท้ที่จริง คนในโลก  ล้วนแต่จะต้องตายเหมือนกันทั้งหมด  โดยไม่มีข้อยกเว้น”

พลันที่จิตตื่นรู้อันเป็นผลจากประสบการณ์ตรงที่เกิดแต่การเที่ยวหาเมล็ดผักกาดจากบ้านที่ยังไม่เคยมีคนตาย  เมฆหมอกแห่งความทุกข์ก็คลี่คลายหายห่างออกไปจากชีวิตของเธอ  หญิงสาวยินยอมให้มีการเผาศพลูกชายโดยดุษฎี จากนี้จึงตรงไปเฝ้าพระพุทธองค์  กราบทูลรายงานสิ่งที่เกิดขึ้นจากประสบการณ์ตรงให้ทรงทราบ

สิ้นเสียงกราบทูลรายงานความคืบหน้าในทางธรรมของเธอแล้ว  พระบรมครูทรงแย้มพระสรวลน้อยๆ พระพักตร์เจือด้วยพระเมตตาเต็มเปี่ยม นาทีนั้น  หญิงสาวเข้าใจทันทีว่า สำหรับพระองค์แล้ว ความทุกข์ ความสุข มีราคาเดียวกันจริงๆ 

นับแต่นั้นเป็นต้นมา อดีตคุณแม่ผู้ถูกความพลัดพรากจู่โจมจนวิกลจริต  จึงหันหน้าเข้าเส้นทางธรรม อุทิศตนบวชเป็นภิกษุณีในพระธรรมวินัย  และกลายเป็นพระอรหันต์ภายในเวลาไม่นานนัก

คำของหลวงพ่อชาที่ว่า

“ทุกอย่างในโลกนี้มันถูกอยู่แล้ว  มีแต่ความเห็นของเราเท่านั้นที่ผิด”

เป็นถ้อยคำสำคัญมาก คำๆ นี้  เปลี่ยนชีวิตคนมาแล้วมากต่อมาก มิน่าเล่า เมื่อแรกที่พระพุทธองค์ทรงแสดงปฐมเทศนา  จึงทรงเริ่มมรรคมีองค์ ๘ ด้วย “สัมมาทิฐิ”

“สัมมาทิฐิ” คือ การเห็นชอบ  การเห็นถูก การเห็นตรง (ตามความเป็นจริง)

การเห็นชอบ = การเห็นถูก  การเห็นถูก = การเห็นตรง การเห็นตรง = การเห็นไม่ผิด ที่ว่าเห็นไม่ผิด คือ  เห็นสอดคล้องกับความจริงที่เป็นจริงของมันอย่างนั้นเอง

“ทุกชีวิตเกิดมาล้วนต้องตาย”

นี่เป็นความจริงอันเป็นสัจธรรมของโลก

หากคนส่วนใหญ่เห็นความตายตามความเป็นจริงอย่างตรงไปตรงมา  ความทุกข์เพราะความตาย คงไม่ใช่ความทุกข์อันยิ่งใหญ่ หรือบางที  อาจไม่เป็นความทุกข์เลยด้วยซ้ำ  ปราชญ์ทางพุทธธรรมท่านหนึ่งกล่าวว่า

“มีแต่ความตาย  ไม่มีผู้ตาย”

นี่เป็นความจริงที่ลึกซึ้งกว่าข้อความข้างต้นอีกชั้นหนึ่ง  หากเราทุกคนมองเห็นความจริงตามความเป็นจริงเช่นนี้ได้  ความตายคงไม่ใช่เรื่องน่ากลัวแม้แต่น้อย แต่ก็นั่นแหละ การเห็นตามความเป็นจริง  ไม่ใช่เรื่องง่าย และเพราะไม่ใช่เรื่องง่ายนั่นเอง  ความตายจึงยังคงเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่สำหรับคนทั่วไปอยู่จนทุกวันนี้

ทว่าสำหรับผู้ฝึกตนจนมีสัมมาปัญญาแล้ว  ท่านเหล่านั้นล้วนปฏิสัมพันธ์ต่อความสุข ความทุกข์ด้วยราคาเดียวกัน 

สุขก็ธรรมดา

ทุกข์ก็ธรรมดา

มีแต่ธรรมดาเท่านั้นเกิดขึ้น

มีแต่ธรรมดาเท่านั้นดำรงอยู่ 

มีแต่ธรรมดาเท่านั้นแตกดับไป

นอกจากธรรมดาแล้ว ไม่มีอะไรเกิด  ไม่มีอะไรดับ

ใครเห็นธรรมดา คนนั้น เห็นธรรม ใครเห็นธรรม คนนั้นเห็นธรรมดา 

ใจที่เห็นธรรมดา เป็นใจที่ไม่หวั่นไหวเพราะสุขและทุกข์อีกต่อไป เนื่องเพราะ  สุขและทุกข์ ไม่ใช่สองด้านของเหรียญอันเดียวกัน  แต่เป็นด้านเดียวกันมาตั้งแต่ต้นอยู่แล้ว  มีแต่ความเห็นของเราเท่านั้นที่ไปสร้างสมมุติซ้อนขึ้นมา  ว่าสุขและทุกข์เป็นด้านทั้งสองของเหรียญแห่งชีวิตอันเดียวกัน.


ธรรมสวัสดี
ร่มไม้เย็น ค่ะ
 
 ............................................................
 

“เงินและอาหารเป็นเสบียงอันประเสริฐในโลกนี้ฉันใด
 
บุญกุศลก็เป็นเสบียงในทางปรโลกฉันนั้น
 
ใช้ชีวิตนี้ให้มีคุณค่า   สะสมเสบียงให้เพียงพอ
 
เรียกว่า  สั่งสมบุญบารมี” 

หลวงปู่จันทร์ศรี

[แก้วจ๋าหน้าร้อน]

  อนุโมทนาครับพี่เล็ก ผมอ่านแล้วประทับใจมาก ก็เลยขออนุญาตจัดเรียงให้พี่เล็กใหม่อีกครั้งครับ

สาธุครับท่านว.
ขอบคุณครับพี่เล็ก

[lek]

ขอบพระคุณมากมาย
สาธุๆๆ

[ฐิตา]

 
 

อนุโมทนาสาธุค่ะน้องๆ