แสงธรรมนำใจ > หยาดฝนแห่งธรรม

ทางลัดสู่หายนะข้อคิดที่น่าคิดอยากให้อ่านแล้วคิดตาม

<< < (2/2)

時々होशདང一རພຊຍ๛:


ทำไมถึงเป็นเช่นนั้น คำตอบส่วนหนึ่ง คือ ระบบเหล่านี้ไม่โปร่งใส
ปราศจากการตรวจสอบที่มีคุณภาพ
จึงเอื้อให้เจ้าหน้าที่ทุจริตหรือปล่อยปละละเลยได้ง่าย
ถึงนาย ก.จะขับรถไม่เป็น แต่เจ้าหน้าที่ผ่อนผันให้ใบขับขี่ไป
จะเพราะสงสารหรือเพราะรับเงินเขามาก็แล้วแต่
แม้นาย ก. จะขับรถชนคนตายในเวลาต่อมา
เจ้าหน้าที่ผู้นั้นก็ไม่ต้องรับผิดชอบอะไร เพราะไม่มีใครจะมาตามเอาผิดเขาอยู่แล้ว

ความไม่โปร่งใสเมื่อผนวกกับระบบอำนาจนิยม
ซึ่งแพร่กระจายไปทั่วทั้งสังคม
ยังเอื้อให้เกิดการใช้เส้นสายกันในทุกเรื่องทุกระดับจนเป็นเรื่องธรรมดาไปแล้ว
ใครก็ตามที่มีสายสัมพันธ์กับ{ผู้ใหญ่}จึงไม่มีความจำเป็น
ต้องทำให้ถูกต้องตามกฎเกณฑ์
ซึ่งล้วนเป็นเรื่องที่ต้องใช้เวลาและความเพียรทั้งสิ้น
อยากได้อะไรก็เพียงแต่ใช้แรงบีบของผู้ใหญ่เพื่อกดดันให้เจ้าหน้าที่ระดับล่างยินยอม
ใช่ว่าคนไทยจะไม่มีครูหรือเจ้าหน้าที่ที่ซื่อสัตย์
แต่เมื่อระบบนั้นให้อำนาจแก่ผู้บังคับบัญชามาก
สามารถให้คุณให้โทษแก่ครูหรือเจ้าหน้าที่ได้ง่าย
ฝ่ายหลังก็จำต้องยอมตามบัญชาของผู้ใหญ่ ซึ่งหมายถึงทำผิดให้เป็นถูกได้
กฎหมายและกฎเกณฑ์จึงไม่ศักดิ์สิทธิ์ในเมืองไทย
อย่าว่าแต่ขับรถผิดกฎจราจรเลย
แม้แต่ฆ่าคนตายก็ยังสามารถใช้เส้นสายที่มีอยู่ เป่าคดี จนพ้นผิดได้
จึงไม่น่าแปลกใจว่าการลอบฆ่าคนกลางเมืองจึงเกิดขึ้นไม่หยุดหย่อน

時々होशདང一རພຊຍ๛:


ระบบแบบนี้เองที่ทั้งส่งเสริมทั้งผลักดันผู้คนให้ขวนขวายหาเส้นสาย
เพื่อเชื่อมโยงไปถึง ผู้ใหญ่ หรือผู้มีอำนาจ
แต่ก่อนก็มักได้แก่ข้าราชการระดับสูง โดยเฉพาะตำรวจและทหาร
ปัจจุบันก็รวมถึงนักธุรกิจ เศรษฐี และที่ขาดไม่ได้คือนักการเมืองโดยเฉพาะซีกรัฐบาล
ใครที่เป็นพ่อแม่ก็ต้องหาทางส่งลูกไปเรียนในโรงเรียนดังที่อุดมด้วยลูกท่าน หลานเธอ
ใครที่เป็นข้าราชการก็ต้องประจบผู้บังคับบัญชา
ฝากตัวเป็นเครือข่ายของเจ้านาย หาไม่ก็ต้องมีสายสัมพันธ์กับนักการเมืองที่มีอำนาจ
ส่วนนักธุรกิจก็ต้องผูกมิตรกับข้าราชการระดับสูงหรือส.ส.และรัฐมนตรี

ในอดีตการใช้เงินและเส้นสายเป็นทางลัดสู่ความสำเร็จอย่างรวดเร็ว
ดูเหมือนจะเป็นอภิสิทธิของคนชั้นกลางที่มีการศึกษาหรือสถานภาพเท่านั้น
ดังนั้นจึงทำให้คนชั้นกลางสามารถถีบตัวได้รวดเร็ว
เพราะมีโอกาสเข้าถึงทรัพยากรสาธารณะได้มากกว่าชาวบ้าน
ไม่ว่าสถาบันการศึกษาของรัฐ งบประมาณแผ่นดิน ป่า แหล่งน้ำ
รวมทั้งอำนาจในการจัดสรรผลประโยชน์
แต่ในปัจจุบันชาวบ้านก็เริ่มมีช่องทางในการเข้าถึงเส้นสายที่สำคัญได้
จากเดิมที่หวังได้อย่างมากก็แค่ส่งลูกเรียนสูง ๆ จะได้เป็นข้าราชการ
หรือ เจ้าคนนายคน หาไม่ก็เข้าสู่เครือข่ายเจ้าพ่อท้องถิ่น
เพื่อปกป้องมิให้ข้าราชการมาเอาเปรียบ
ปัจจุบันชาวบ้านพบว่าการมีเส้นสายกับ ส.ส. โดยเฉพาะพรรครัฐบาลนั้น
ก็สามารถทำให้ตัวเอง{เบ่ง}กับข้าราชการได้
แค่เป็นหัวคะแนนให้ส.ส.พรรครัฐบาล ก็ทำให้นายอำเภอเกรงใจแล้ว

時々होशདང一རພຊຍ๛:


ดังนั้นจึงไม่ต้องแปลกใจที่ชาวบ้านทุกวันนี้
พร้อมจะเป็นหัวคะแนนให้แก่นักการเมือง
ซึ่งหมายถึงการช่วยแจกเงินซื้อเสียงในหมู่บ้าน
และทำให้เจ้าพ่อท้องถิ่นได้กลายเป็นส.ส. ก่อนจะเป็นรัฐมนตรี
หลายคนส่ายหัวกับพฤติกรรมแบบนี้
แต่เราก็ต้องยอมรับว่านี้คือทางออกของชาวบ้านในยามที่หวังพึ่งข้าราชการไม่ได้
ในเมื่อข้าราชการ พ่อค้านักธุรกิจและชนชั้นกลางใช้เส้นสายกันทั้งนั้น
ทำไมตนจะมีเส้นสายกับเขาไม่ได้บ้าง
เส้นสายที่ว่านอกจากช่วยปกป้องตนเองจากข้าราชการที่ชอบใช้อำนาจแล้ว
ยังช่วยดึงงบประมาณของรัฐตกมาถึงชาวบ้านได้เต็มเม็ดเต็มหน่วย
{นอกเหนือจากผ่าน อ.บ.ต.แล้ว}

มองให้ลึกลงไปการวิ่งเต้นหาเส้นสายกันขวักไขว่
มิใช่เป็นแค่ผลพวงของระบบอำนาจนิยมที่รวมศูนย์อยู่กับตัวบุคคล
และมุ่งสนองผลประโยชน์ส่วนบุคคล
โดยไม่คำนึงถึงกฎเกณฑ์และความถูกต้องเท่านั้น
กล่าวอีกนัยหนึ่งเป็นระบบแบบอัตตาธิปไตย มิใช่ธรรมาธิปไตย
แต่ยังเป็นภาพสะท้อนของสังคมที่มีความเหลื่อมล้ำสูงมาก
ทั้งในทางเศรษฐกิจและความสัมพันธ์ทางอำนาจ
ในด้านหนึ่งประชาชนระดับล่างไม่สามารถตรวจสอบทัดทานผู้ที่มีอำนาจได้
ฝ่ายหลังจึงใช้อำนาจตามอำเภอใจผ่านระบบเส้นสาย
ในอีกด้านหนึ่งความยากไร้ทำให้ประชาชนต้องพึ่งพิงหรือรับใช้ผู้มีอำนาจ
เพื่อความอยู่รอดของตน ผลก็คือผู้มีอำนาจ
เดิมคือเจ้าพ่อ ปัจจุบันคือนักการเมืองระดับชาติ
ใช้ประชาชนเป็นเครื่องมือตักตวงผลประโยชน์เข้าตัว
จนเกิดความขัดแย้งกับกลุ่มอำนาจเดิมกระทั่งทุกวันนี้

時々होशདང一རພຊຍ๛:


การส่งเสริมให้ประชาชนพึ่งความเพียรของตนไม่นิยมทางลัด
ควรเป็นวาระแห่งชาติ แต่มิอาจทำได้ด้วยการรณรงค์ตามสื่อ
หรือเทศนาสั่งสอน และสร้างคำขวัญกินใจเท่านั้น
หากต้องรวมไปถึงการปฏิรูประบบต่าง ๆ ในสังคมมิให้เอื้อต่อการใช้ทางลัด
ไม่ว่า ติดสินบนหรือใช้เส้นสาย
รวมไปถึงการลดความเหลื่อมล้ำในสังคมให้น้อยลงด้วย
หาไม่แล้วทางลัดที่ผู้คนคิดค้นและใช้กันจนขวักไขว่นั้นแหละ
จะกลายเป็นทางลัด พาสังคมไทยสู่ความหายนะในเร็ววัน................................


โดย…...........พระไพศาล วิสาโล
มติชน ฉบับวันที่ 16 สิงหาคม 2552

ความก้าวหน้าที่เราทำในวันนี้

ตัดสินชัยชนะที่เราได้รับในวันพรุ่งนี้

จงให้ความสำคัญกับแต่ละวันๆ

โดยทำอย่างดีที่สุดในสิ่งที่เรากำลังทำให้สำเร็จ

อย่าเหลือความเสียใจไว้ภายหลัง

ในขณะที่เราเขียนประวัติศาสตร์ทองคำ

แก้วจ๋าหน้าร้อน:
 :13: อนุโมทนาครับผม

นำร่อง

[0] ดัชนีข้อความ

[*] หน้าที่แล้ว

ตอบ