แสงธรรมนำใจ > วัชรยาน
ประทีปแห่งมหามุทรา : ภาคสอง มรรคมหามุทรา ประสบการณ์และการรู้แจ้ง
มดเอ๊กซ:
หนึ่งรส
หลังจากสิ้นสุดการรู้แจ้งความเรียบง่าย เธอเข้าใจความหมายและความแตกต่าง ของความเป็นคู่ เช่น สังสาระและนิพพาน ปรากฏการณ์ความว่าง การริเริ่มและความสิ้นสุด สัมพันธ์และสมบูรณ์และอื่น ๆ ว่าล้วนเป็น หนึ่งรสในมหามุทรา แม้ว่าเธอจะสามารถใช้ทุกสิ่งในการปฏิบัติสู่การรู้แจ้ง ได้ แต่หากยังคงยึดมั่นกับประสบการณ์เหล่านี้หรือกับความรู้แจ้งเอง นี่ เป็นหนึ่งรสขั้นต้น
เมื่อได้ชำระความยึดมั่นในสิ่งเหล่านี้แล้วเธอรู้แจ้งประสบการณ์และจิต ว่าเป็นสิ่งแยกกันไม่ได้ ไม่มีแม้ความยึดมั่นในประสบการณ์และความรู้ แจ้ง ( (จิตรู้) ที่ไปรู้แจ้งประสบการณ์ ) นี้เป็นหนึ่งรสชั้นกลาง คือ เป็น อิสระจากผู้รู้และสิ่งที่ถูกรู้
โดยกำลังทวีคูณที่เห็นประสบการณ์มากมายมีหนึ่งรส แสดงออกซึ่ง ปัญญาอย่างทวีคูณ นี้คือหนึ่งรสขั้นสูง
บูรพาจารย์ในสายปฏิบัติ ได้สอนกันว่า " ภาวนา " และ " หลังภาวนา " จะผสมปนเปกันที่จุดนี้ กล่าวอีกอย่างหนึ่ง ปรากฏการณ์หรือความคิด ใด ๆ ที่ปรากฏขึ้นเมื่อมองในแง่มุมของแก่นแท้แล้ว มันคือธรรมกายหรือ ธรรมภูตแต่ดั้งเดิมนั่นเอง แต่ในแง่มุมที่มันแสดงออกหรือปรากฏต่อคน ที่ยังหลงอยู่ มันก็ยังคงรักษาภาวะ เช่น ความดำรงอยู่อย่างเป็นตัวตน และความยึดมั่นมั่นในภาววิสัย จิตวิสัย ชั่วขณะที่หลุดพ้นคือชั่วขณะที่มี สติตื่นรู้ด้วยตนเอง ซึ่งไม่พบในโยคะชั้นต่ำ
ขณะดูแลรักษาความคิดด้วยสติในกรณีนี้ หมายความว่า ยอมให้สิ่งใด ๆ เกิดขึ้นโดยไม่ต้องเจริญสติหรือไประลึกรู้แก่นสารอะไรจากที่อื่น ๆ อีก สิ่งนี้ขึ้นกับว่าได้รู้จักแก่นสารของหนึ่งรสหรือยัง การปฏิบัติจะสมบูรณ์ หรือไม่ขึ้นกับว่าความยึดมั่นถือมั่นในวิธีการ " แก้อารมณ์ " ยังคงอยู่ หรือหนึ่งรสเกิดขึ้นเป็นทวีคูณหรือไม่ " ความคิดเกิดขึ้นในฐานะที่เป็น การภาวนา " ขึ้นอยู่กับว่าสัญญาทั้งหกซึ่งเกิดขึ้นแล้วอยู่เหนือความผูกมัด และความหลุดพ้นหรือไม่ คุณภาพของการภาวนาขึ้นอยู่กับว่าปัญญา เป็นนายต่อเหตุการณ์ทั้งภายในและภายนอกและอิทธิปาฏิหาริย์หรือไม่ ความเป็นนายต่อสิ่งแวดล้อมขึ้นอยู่กับว่า หนึ่ง มีการเกิดแห่งหนึ่งรส อย่างทวีคูณ โดยการรวมตัวกันของจิตและปรากฏการณ์หรือไม่ สอง เหตุและผลของการเป็นนายต่อปรากฏการณ์ได้นำมาสู่มรรควิถีหรือไม่ ความแพร่หลายของพีชะแห่งรูปกายขึ้นอยู่กับว่าทรัพย์ คือการทำประโยชน์แก่ผู้อื่น สามารถเกิดขึ้นโดยพลังแห่งความกรุณาชนิดที่ปราศจาก ความพยายามและความแบ่งแยกหรือไม่ มีผู้กล่าวถึงสิ่งเหล่านี้มากมาย
มดเอ๊กซ:
ไม่ภาวนา
เมื่อผ่านพ้นสิ่งเหล่านี้ เธอก็ได้ปฏิบัติหนึ่งรสอย่างสมบูรณ์แล้ว ปรากฏการณ์ทวิลักษณ์เช่นภาวนาหรือไม่ภาวนา ฟุ้งซ่านหรือไม่ฟุ้งซ่าน ได้ถูก ชำระให้บริสุทธิ์ และเธอก็ได้หลุดพ้นสู่รากเหง้าดั้งเดิมซึ่งประสบการณ์ ทั้งหลายคือการภาวนา " ไม่ภาวนาชั้นต้น " คือ การเกิดขึ้นแห่งความยึดมั่นถือมั่นซึ่งเป็นความหลงและละเอียดอ่อนระหว่างหลับเช่นเดียวกับ ระหว่าง " ประสบการณ์ผลลัพธ์ "
" ไม่ภาวนาชั้นกลาง " คือเมื่อความยึดมั่นถือมั่นซึ่งเป็นความหลงเหล่านี้ ได้รับการชำระให้บริสุทธิ์อย่างสิ้นเชิง ซึ่งเวลากลางวันและกลางคืนกลาย เป็นการภาวนาที่ต่อเนื่องและยิ่งใหญ่ และจึงหยั่งรู้ถึงแก่นแท้แต่ดั้งเดิม แต่เพราะความคงอยู่ของวิญญาณห้า ซึ่งปกปิดปัญญาไว้ คือความเศร้า หมองของปัญญาชนิดทวินิยม ดังนั้น เมื่อยังไม่เป็นอิสระจากสิ่งนี้จึงเรียก ว่า ไม่ภาวนาชั้นกลาง
เมื่อความไม่รู้ทางด้านภาวะไร้คิด ซึ่งคือความมัวซัวจากความรู้แบบทวินิยม ซึ่งคล้ายเศษของอาลยวิญญาณได้รับการชำระจนบริสุทธิ์ ความสว่างไสว แห่งแม่และลูกหลอมรวมกัน และทุกสิ่งสุกงอมสู่ปัญญาและความกรุณา ที่แผ่ขจรขจายไปทั่วทุกทิศทาง คือธรรมกายอันเป็นธรรมชั้นเอก นี้คือ " ไม่ภาวนาชั้นสูงสุด " ซึ่งเรียกว่า พุทธภาวะที่สมบูรณ์สุด เป็นการได้รับ ผลชั้นสูงสุด
การเห็นสาระของการไม่ภาวนาไม่ใช่สิ่งอื่นใดนอกเหนือจากการเห็นแจ้ง สิ่งที่เคยเห็นในขั้นหนึ่งรส และดังนั้นจึงขึ้นกับว่า จิตซึ่งเป็นผู้มีประสบการณ์ต่ออารมณ์ภาวนาหรือความเคยชินต่าง ๆ ถูกชำระให้บริสุทธิ์หรือไม่ ความสิ้นสุดแห่งการไม่ภาวนาขึ้นอยู่กับว่า ความเศร้าหมองของอวิชชา แนวโน้มแห่งปัญญาแบบทวินิยมหมดสิ้นกำลังด้วยปัญญารู้แจ้งหรือไม่ ความคิดเกิดในฐานะที่เป็นภาวนาหรือไม่ ขึ้นกับว่าแนวโน้มของอาลยะ ละลายกลายเป็นปัญญาแห่งธรรมธาตุหรือไม่ การเกิดขึ้นของคุณภาพขึ้นกับว่ากาย ( วัตถุ ) แสดงเป็นหรือหลุดพ้นสู่กายรุ้ง จิตสู่ธรรมกาย และ ภพสู่ความบริสุทธิ์สิ้นเชิง หรือไม่ พีชะแห่งรูปกายจะเกิดขึ้นจริง ขึ้นกับ ว่าธรรมจักรอันประดับด้วยกาย วาจา ใจ บรรลุสวัสดิภาพของสรรพสัตว์ ทั่วสากลจักรวาลหรือไม่ การชำระล้างปรากฏการณ์สัมพัทธ์ทั้งหลายสู่ ธรรมธาตุ ขึ้นกับว่าได้ทำความสมบูรณ์แห่งพุทธภาวะอันสูงสุดหรือไม่ บุรพาจารย์สายกาจูได้บรรยายเรื่องเหล่านี้และแยกแยะไว้อย่างเด่นชัด
มดเอ๊กซ:
สรุป
เพื่อสรุปให้รวบรัด เอกัคคตาหมายถึง สามารถดำรงการภาวนาได้นาน เท่าที่ต้องการ เรียบง่ายหมายถึงรู้ว่าธรรมชาติที่แท้คือจิตธรรมดา และ รู้ว่ามันปราศจากฐานที่ตั้งหรือที่อิงอาศัย หนึ่งรสหมายถึง หลุดพ้นจาก ความยึดมั่นถือมั่นด้วยทวินิยมในสังสาระ และนิพพานด้วยความตื่นรู้ ไม่ภาวนาหมายถึง ความเศร้าหมองทั้งหลาย เพราะอกุศลกรรมและ ความเคยชิน ถูกชำระให้บริสุทธิ์ สาระสำคัญของโยคะสี่เป็นอย่างนี้
กล่าวอย่างเฉพาะเจาะจง ความแตกต่างระหว่างภาวนาและไม่ภาวนา ของเอกัคคตาคือเป็นภพหรือไม่ ความแตกต่างระหว่างภาวนาและ หลังภาวนาของเรียบง่าย คือมีสติหรือไม่ ระดับเหนือหนึ่งรส ภาวนา และหลังภาวนา ผสมกัน จึงแยกความแตกต่างไม่ได้
และยังมีอีกคือ ธรรมชาติของความคิดที่เกิดขึ้นอย่างไร้คิดคือ เอกัคคตา เกิดขึ้นอย่างความว่างคือ เรียบง่าย เกิดขึ้นเป็นความเท่าหรือเสมอกัน คือ หนึ่งรส ความสับสนสว่างไสวเป็นสติปัญญา ไม่ภาวนาอยู่เหนือกว่า คำพูด เช่น สับสน หรือไม่สับสน
และยังมีคำสอนอีกว่า การประสบผลสูงสุดเมื่อบรรลุเอกัคคตาคือ การ เข้าใจความแบ่งแยกไม่ได้ระหว่างความหยุดนิ่งและการเกิดความคิด สำหรับ " เรียบง่าย " การประสบผลสูงสุด คือ การเข้าใจความแบ่งแยก ไม่ได้ระหว่างความสับสนและความหลุดพ้น สำหรับหนึ่งรส คือ การ เข้าใจความแบ่งแยกไม่ได้ระหว่างปรากฏการณ์และจิต สำหรับไม่ภาวนา คือ การเข้าใจความแบ่งแยกไม่ได้ระหว่าง " ภาวนา " และหลังภาวนา
นอกจากนี้ ยังมีคำสอนว่าเอกัคคตาคือระหว่างที่จิตมีความยึดมั่นถือมั่น ในตัวตน ภาวะความเรียบง่ายคือภาวนาและหลังภาวนา ภาวะหนึ่งรส คือเอกภาพ ไม่ภาวนาคือจิตรู้แจ้ง
ท้ายสุด เมื่อถึงเอกัคคตา ความคิดสงบระงับลง เมื่อถึงความเรียบง่าย รากเหง้าของความคิดถูกตัดขาด เมื่อถึงหนึ่งรส ปัญญาที่มีอยู่เองส่อง สว่างจากภายใน และไม่ภาวนาคือ การบรรลุถึงความตั้งมั่น กล่าวย่อ ๆ การแยกแยะและจำแนกชนิดต่าง ๆ มีมากมายแสดงได้ไม่มีสิ้นสุด แต่ หลักสำคัญมีดังนี้คือ การตระหนักรู้ภาวะดั้งเดิมแห่งจิต ภาวะที่แท้ตาม ธรรมชาติ การรู้วิธีดำรงจิตตามธรรมชาติตามสามัญธรรมดาไม่ถูกทำลาย โดยความปรุงแต่งเป็นสิ่งสำคัญเพียงประการเดียว ฑากินี นิกุมา ผู้ทรง ไว้ซึ่งปัญญากล่าวว่า
ถ้าคนไม่เข้าใจว่า อะไรที่เกิด คือการภาวนา
เธอจะบรรลุสิ่งใดโดยใช้ศาสตร์ที่ดีสุด
สัญญา ( วิปลาส ) ไม่สามารถละทิ้งได้
แต่เป็นอิสระทันทีเมื่อรู้ว่านั่นเป็นมายา
แก้วจ๋าหน้าร้อน:
:13: อนุโมทนาครับพี่มด
นำร่อง
[0] ดัชนีข้อความ
[*] หน้าที่แล้ว
Go to full version