บล็อก > บทความ (Blog)

บล็อกนี้มีแต่กลอน

<< < (2/3) > >>

Pure+:
บทนี้ขอนอกกรอบสักหนึ่งบท!


"๐..การเมือง เป็นจุดเรือง เรื่องอำนาจ
ผูกขาด ทุกชนชาติ เผ่าเชื้อ
ไม่มีธาร น้ำใจ จะให้เจือ
ไม่มีเผื่อ แผ่ผลพวง ให้ปวงชน

ไม่ว่าจะ ชาติใด ในโลกหล้า
การเมืองเหมือน หมาบ้า น่าสับสน
พลิกและผัน ปั่นป่วน ชวนวกวน
สัปดน กลิ้งกลอก หลอกและลวง

เศรษฐกิจ รุกฆาต ที่บาดเนื้อ
สุดจะเหลือ หม่นสุข ทุกข์ใหญ่หลวง
นักการเมือง ฉ้อราษฏร์ จนชาติกลวง
ไม่มีห่วง ปวงชน บนแผ่นดิน

ทนไปเถิด เพื่อนพ้อง เหล่าน้องพี่
ชุบชีวี ให้แกร่ง เหมือนแท่งหิน
สักวันหนึ่ง เมื่อฟ้าทอง ส่องผืนดิน
เหล่าเหลือบลิ้น ก็จะสิ้น ชีวาวาย

เกิดเป็นคน ต้องดิ้นรน อดทนสู้
ยืนหยัดอยู่ ท้าชะตา พาที่หมาย
ให้โลกเห็น เด่นเป็นหลัก จักท้าทาย
ใดอย่าหมาย กำหนด มาบดบัง

ใช่ว่าโชค หรือชะตา ฟ้าจะแกล้ง
ใช่ว่าแสง จะสิ้นหมด ถูกกดขัง
ใช่ว่าธรรมฯ จะอำลา ศรัทธาพัง
ใช่ว่ารัง จะเลิกร้าง สร้างทางดี..๐ "

ใช่ว่าใช่ จะใช่ และใช่ว่า...

แก้วจ๋าหน้าร้อน:
 :13: ชอบพี่เพียวก็ตรงนี้นี่แหละครับ อนุโมทนาครับพี่

Plusz:
โดนอย่างแรง >.,<  :19:

Pure+:
บทนี้มอบให้คนที่ยังถูกล่ามเอาไว้..


" .. มีหนทาง ใดบ้าง จะล้างจิต
ให้เพียงพิศ ผ่องผัด ประภัสสร
เป็นจิตดั้ง เดิมแท้ ที่แน่นอน
ไม่ไหลย้อน กลับไปเกิด เปิดทวาร

มีหนทาง บางปัญหา ที่น่าคิด
ให้ชีวิต ว่ายวน บนสังสารฯ
เป็นห่วงโซ่ ผูกไว้มั่น อนันต์กาล
สุดเนิ่นนาน แสนล้านกัปป์ นับทางไกล

โซ่เส้นนี้ มีอะไร ให้ชวนคิด
โซ่ชีวิต แห่งตน แต่หนไหน
ผูกติดอยู่ เป็นคู่ตน ทุกคนไป
มัดเอาไว้ ไม่ให้ออก นอกบ่วงมารฯ

คือต้นทิศ ปฏิจจ-สมุปบาท
โซ่แห่งชาติ-ภพ-ตน-ผลสังสารฯ
ต้องตัดทิ้ง ห่วงข้อ ต่อมานาน
อุปาทาน "กู"จึงหาย คลาย"อัตตา"

ตัดเพียงหนึ่ง ไม่ต้องถึง ซึ่งสิบสอง
ห่วงที่คล้อง อยู่เห็น เช่นตัณหาฯ
ชาติ-แลภพ บรรจบ เวทนา-
อวิชชา-สังขาร-วิญญาณครอง

นามรูป-สฬาย-ตนะหก
ชราตก มรณะ-ผัสสะหมอง
อุปาทาน ว่าตัวกู มาอยู่ครอง
ทั้งสิบสอง คือบ่วงจอง โซ่คล้องนาน

จะตัดทาง ทุกอย่าง ไม่ให้เหลือ
สิ้นเศษเยื่อ ไม่เผื่อใย ให้ประหาร
ต้องตัดขั้ว ตัวสมุปฯ อุปาทาน
อันตรธาน ตัวตนดับ ไม่กลับคืน.. "

(〃ˆ ∇ ˆ〃):
กระทู้นี้ลงกลอนไว้หมดเลย ดีไม่ลงยันต์ไว้ด้วยนะเนี่ย  ... อันสุดท้ายล่ามโซ่อีก จ๊ากกก

นำร่อง

[0] ดัชนีข้อความ

[#] หน้าถัดไป

[*] หน้าที่แล้ว

ตอบ