นึกขึ้นได้ว่า.. แม่อยากกิน...

[ฐิตา]

ผู้หญิงคนเดียวที่อยากกอดตลอดชีวิต ก็คือ ‘แม่’
และได้บอกท่านบ่อยๆ
ว่าภูมิใจที่สุดในชีวิตนี้ที่ได้เกิดมาเป็นลูกพ่อและแม่
ผมมีเรื่องเล่ามาฝาก

นึกขึ้นได้ว่า.. แม่อยากกิน...

เป็นเรื่องราวของแม่แก่ๆ ที่อยากจะกินแอปเปิ้ล
เนื่องจากสมัยก่อนแอปเปิ้ลมีราคาแพงมาก คนรวยเท่านั้น
จึงจะมีสิทธิ์ซื้อกินได้

แม่อยากจะกินแอปเปิ้ลกับเขาดูบ้าง
ว่าจะอร่อยลิ้นเพียงใด
จึงให้เงินที่บรรจงเก็บออมมานาน
ให้ลูกสาวไปสิบบาท
วานให้เข้าไปตลาดซื้อหามาให้กินสักลูก
ลูกสาวก็ไปที่ร้านค้า
เห็นราคาแอปเปิ้ลเข้าก็ซื้อไม่ลง
เหลือบไปเห็นฝรั่งที่มีราคาถูกกว่า ซื้อสิบบาทได้ตั้งห้าลูก
คิดว่าซื้อไปแม่น่าจะชอบใจเป็นแน่



เสร็จสรรพ แม่ค้าก็บรรจงห่อฝรั่งห้าลูก
ให้ลูกสาวนำไปฝากแม่
เมื่อกลับถึงบ้านด้วยความดีใจที่จะได้กินแอปเปิ้ล
ผู้เป็นแม่เปิดห่อกระดาษออกถึงกับผงะ
อ้าว ไม่ใช่แอปเปิ้ลนี่นา
ลูกสาวจึงบอกออกไปว่า อย่ากินเลยแม่แอปเปิ้ลมันของแพง
ลูกซื้อไม่ลง กินฝรั่งดีกว่า ห้าลูกสิบบาทกินกันได้ทั้งบ้าน
 
ถึงจะผิดหวังเสียใจที่ไม่ได้กินแอปเปิ้ล แต่แม่
ก็ไม่ได้ว่าอะไรลูกสาว
ได้แต่เก็บความน้อยใจเอาไว้ในใจ
จนวันหนึ่ง เมื่อถึงวันสิ้นลมของแม่
ลูกสาวจัดงานศพให้แม่ใหญ่โต
ก็นึกขึ้นได้ว่า.. แม่อยากกิน... แอปเปิ้ล
จึงจัดแจงซื้อหามาจัดใส่สำรับ
อุทิศส่วนกุศลไปให้แม่

ลูกสาวสำนึกได้ก็ร้องไห้ฟูมฟาย เคาะฝาโลง
เรียกแม่จ๋าๆ แม่ลุกขึ้นมา
กินแอปเปิ้ลสิจ๊ะ ลูกซื้อหามาให้แล้ว
มากมายก่ายกอง
กินกันได้ทั้งบ้าน อนิจจา แม่จะลุกขึ้นมาก็หาไม่ …

นิทานเรื่องนี้ก็จบเพียงเท่านี้ครับ
อ่านแล้วได้ข้อคิดอย่างไรกันบ้างครับ
อย่าลืมนะครับ
วันแม่ไม่ได้มีแค่วันเดียว ขอให้รักแม่ ตอบแทนบุญคุณท่าน
ทุกวันนะครับ


-http://dc-danai.com/archives/2258

[สายลมที่หวังดี]

[skateboard outdoor]

กว่าจะคิดได้ก็สายไปเสียแล้ว