คลังธรรมปัญญา > หนังสือธรรมะ
พุทธวจน (ก้าวย่าง อย่างพุทธะ)
lek:
ทิ้งเสียนั่นแหละ กลับจะเป็นประโยชน์
ภิกษุ ท.!
สิ่งใด ไม่ใช่ของเธอ, สิ่งนั้น จงละมันเสีย
สิ่งนั้น อันเธอละเสียแล้ว
จักเป็นไปเพื่อประโยชน์และความสุขแก่เธอ
ภิกษุ ท.! อะไรเล่าที่ไม่ใช่ของเธอ?
ภิกษุ ท.! จักษุ ไม่ใช่ของเธอ เธอจงละมันเสีย,
จักษุนั้น อันเธอละเสียแล้ว จักเป็นไปเพื่อประโยชน์
และความสุขแก่เธอ (ในกรณีแห่ง โสตะ ฆานะ ชิวหา
กายะ และมโน ก็ได้ ตรัสต่อไปด้วยข้อความอย่างเดียวกัน)
ภิกษุ ท.! เปรียบเหมือน อะไรๆในแคว้นนี้ ที่เป็นหญ้า เป็นไม้
เป็นกิ่งไม้ เป็นใบไม้ ที่คนเขาขนไปทิ้ง หรือเผาเสีย
หรือทำตามปัจจัย พวกเธอรู้สึกอย่างนี้บ้างหรือไม่ว่า
คนเขาขนเราไป หรือเผาเรา หรือทำแก่เราตามปัจจัยของเขา?
"ไม่รู้สึกอย่างนั้นเลย พระเจ้าข้า"
เพราะเหตุไรเล่า?
"ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ เพราะเหตุว่าความรู้สึกว่าตัวตน(อตฺตา)
ของตน(อตฺตนิยา) ของข้าพระองค์ไม่มีในสิ่งเหล่านั้นพระเจ้าข้า"
ภิกษุ ท.! ฉันใดก็ฉันนั้น
จักษุ...โสตะ...ฆานะ...ชิวหา...กายะ...มโน ไม่ใช่ของเธอ
เธอจงละมันเสีย
สิ่งเหล่านั้น อันเธอละเสียแล้ว
จักเป็นไปเพื่อประโยชน์และความสุขแก่เธอ แล
แก้วจ๋าหน้าร้อน:
อนุโมทนาครับพี่เล็ก :13:
นำร่อง
[0] ดัชนีข้อความ
[*] หน้าที่แล้ว
Go to full version