คลังธรรมปัญญา > พรรณาอักษร
กระโถน ส้วม อยากระบาย เขียน บ่นอะไร เชิญ เอาให้โล่ง โปร่งไปสิบทิศ
แก้วจ๋าหน้าร้อน:
:24: แง้ โมเด็ม รันแทบไม่ถึง 1 เมคงับ เข้าบอร์ดไม่ได้ แต่ไม่ได้ตกใจอะไรมาก แค่นึกว่าโฮสต์เสีย :30: ที่แท้โมเด็มเสีย
ไปโวยกับองค์การโทรศัพท์แบบสุภาพ แล้วเค้าก็รีเซ็ตพอทที่ต้นสายให้ให้อีกที ตอนนี้ผมก็อาจจะมาไม่สม่ำเสมอนะ ครับอาจมีหลุดมั้ง
^^ เดี๋ยวจะแก้ไขโดยไวครับ ให้มาดูคล่องๆกว่านี้ (เครื่องบ้านผม)
ระหว่างนี้ มีอะไรก็บอกพี่มดก่อนก็ได้นะครับ เน็ตผมอืด ทำไรไม่ได้มากเหมือนแต่ก่อน
แต่คิดว่า ไม่เกิน สองสามวัน ^^
ธรรมะอวยพรครับพี่ๆ
rain....:
--- อ้างจาก: lek ที่ กันยายน 22, 2010, 08:16:33 pm --- :30: มันคืออะไร...มันก็คือเราไง
มันคือเรา มันคือความคิดของเรา...
เขาคือเขา...เราคือเรา...
เราคิดถึงเขา...เขาไม่รู้
เขาคิดถึงเรา...เราก็ไม่รู้
เราคิดถึงเขา...บางทีเราก็ไม่รู้ตัวว่ากำลังคิดถึงเขาอยู่
เราคิดถึงเขา...บางทีก็คิดถึงแต่สิ่งที่เขาทำให้เรามีแต่ความสุข
แต่บางที...เราก็คิดถึงเขาตอนที่เขาทำให้เรามีแต่ความทุกข์
แต่ก็อดไม่ได้...ที่จะคิดถึงสิ่งดีๆที่เขามีให้มา...
แต่สุดท้าย...สิ่งไม่ดีมันก็ทำให้เราคิดถึงเขาอีกเช่นเคย
รู้มั๊ย...ว่ากำลังคิดอะไร...มีเราแล้วก็มีเขา....
ในช่วงเวลาช่วงหนึ่งเท่านั้น...
สุดท้าย...ก็ไม่มีเขา..และก็..ไม่มีเรา...นั่นเอง...จบ :10:
--- End quote ---
:46: :46: :46: :46:
lek:
อยากที่จะคิดและพบกับสิ่งดีๆให้ได้ตลอดเวลา...
แต่...ก็ทำไม่ได้ซักที...
อยากจะมีแต่ความสุขตลอดเวลา...
แต่...มันก็ไม่เป็นสุขได้ตลอดอย่างที่อยาก...
เพราะอยากหรือยังไงนะ...
ทำให้ความไม่แน่นอนเกิดขึ้น...
ต้องใช่แน่ๆ...อยากนี่แหละ...
ทำให้มีความเปลี่ยนแปลงไปอย่างนี้...
อืม...แต่บางที...ถึงเราไม่อยาก...
มันก็ยังเปลี่ยนแปลงไปเลยนี่นา...
อ่าว...ในความไม่อยาก...
มันซ้อนความอยากอยู่นี่เอง... :30:
มดเอ๊กซ:
:yoyo105:
1 นิ้ว ชี้ออกนอก นอกกระดาษ 1 โกอาน สำแดง หมื่นธรรม สาธุ
จะลอง ลงพรุ่งนี้ สั้น ๆ แต่ ฮ่า ๆๆๆๆๆๆๆๆ
วันนี้ จะ บ่น ถึง ธรรมมะรอบทิศ มุมตัดผ่าน กับ มุมสำแดง อ๊ากกกกก
เซน แตก 2 อิงกัน อย่ามุ่งขั้วใด สุด ๆๆๆๆๆๆ
สุดท้าย ทิ้ง 2 ขั้วไปเลย
ขณะ ใช้ ภาษา ระ วัง 2 ชั้วให้ดี ๆๆๆ
ไปล่ะ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
lek:
กำลังพิจารณาผู้สูงอายุ...
รำลึกย้อนกลับไปตอนที่เขาเหล่านั้นตอนอายุยังไม่สูง
แล้วก็มองตัวเราว่าต่อไปก็จะมีอายุสูงขึ้นอย่างเช่นนี้
ถ้าไม่ตายเสียก่อนนะ...ก็ต้องมีอายุสูงๆอย่างนี้นี่เอง
รู้สึกว่าผู้สูงอายุจะผ่านอะไรมาเยอะแยะ...ความรู้เยอะแยะ
รู้สึกว่าเค้ารู้อะไรทุกอย่างมาเยอะกว่าเรามากมายจริงๆ
รู้สึกว่าเค้าเหมือนจะจำเป็นต้องวางอะไรไปบ้าง...
เพราะสังขารที่เปลี่ยนแปลงไปตามความสูงของอายุ
แต่ก็รู้สึกว่า..ใจของเขาเหล่านั้นยังไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปเลย
แต่ก็รู้สึกว่า...เขาเหล่านั้นต้องพยายามปรับเปลี่ยนตัวเอง
ให้เหมาะกับสังขารร่างกายของตัวเองอยู่พอสมควร...
นำร่อง
[0] ดัชนีข้อความ
[#] หน้าถัดไป
[*] หน้าที่แล้ว
Go to full version