คลังธรรมปัญญา > พรรณาอักษร

กระโถน ส้วม อยากระบาย เขียน บ่นอะไร เชิญ เอาให้โล่ง โปร่งไปสิบทิศ

<< < (58/137) > >>

มดเอ๊กซ:





เงียบจนได้ยินเสียงใบไม้พลิก
ทุกกระดิกเข็มใจในเวิ้งว่าง
อาบความนิ่งนั่งตรึงอยู่กึ่งกลาง–
ฟาก ระหว่างขวากขวางอำพรางตา

เมฆลอยเหินน้ำไหลอยู่ในอก
ชั่วปีกผกผีเสื้ออาจเปลี่ยนค่า
ตามรอยทางกองเกวียนกาลเวลา
เงียบยิ่งกว่าการมาจันทราทิตย์

กลั่นอารมณ์เคี่ยวกรำ–กำหนดรู้
ระหว่างคู่เขาออกลมปราณ–จิต
เงียบยิ่งกว่าการเกิดแห่งชีวิต
นิ่งยิ่งกว่าการติดในแร้วกาล

กระดิกเข็มนาฬิกาใจกำหนด
ลำคลองคด น้ำไม่คด ไหลผสาน
เสียงขลุ่ยคืนกอไผ่กล่อมวิญญาณ
ปริศนา “โกอาน” ขบคิดธรรม..

http://www.skyd.org/html/sekhi/60/065-Go-an.html

มดเอ๊กซ:


http://larndharma.org/

http://www.larndham.org/


 :25:
แม่น้ำแยกสาย ไผ่แยกกอ ล่ะนะ
เป็นไปตามเหตุปัจจัย วุ่นนัก ก็แยก แตกออกไป ต่างคนต่างทำ ตามวิถี

เหนืออื่นใด ภาพนั้น มันคือ ความขัดแย้ง แต่ เรื่องราวภายใน คนนอก ไม่รู้ได้

กรรมสัมพันธ์ จริตแห่งกลุ่มคน ด้วยยยยยยยย

ทางใคร ทางมัน ต่างทำดีไป ถ้าคิดว่า ใช่ ลองทำดู

จริงนะโว้ยยยยยย ภาพเสนอ ตามสื่อ ตามที่ ฉอด ๆๆๆๆๆ กัน อีกอย่าง

ไอ้ที่ฉอด ๆๆๆๆๆๆๆ นะ เหมือนรู้ดี ไปเถียงไม่ได้หรอก นิ่งดีกว่า เฮ่อ ๆๆๆๆ

จบลงตรงเรานี่แหละ พอแล้ว นอกนั้น กรรมใคร กรรมมัน

ฉาบทา ปรากฏอย่างหนึ่ง เบื้องลึก ซับซ้อนมาก แม้แต่คนวงใน ยังคิดไม่ถึงเลย กรรม หนอ ๆๆๆ

แต่สิ่งที่เราไม่รู้ มีอีกเยอะ นะ

ปล่อยมันเลย ช่างมัน ฮ่า ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไม่สนว้อยยยยย


ผมน่ะ ชอบแม่งทั้งสองฝ่าย ล่ะ มีไรมะ

จะเข็มทิศชีวิต รึ จะดูจิต ช่างมัน

คนน่ะ ดี ชั่ว งดงาม ตำหนิ ปน ๆ กัน ไป เลย

โลกใบนี้ ไม่ดีสุดขั้ว ไม่ชั่วสุดขีด หรอก

ขาว ดำ ไม่ชัดเจน น่ะ

ปุถุชน น่ะ แม้จะอยู่ ในเว็บธรรม ท่านทั้งหลายก็ยัง ปุถุชนอยู่ดี นะ

เลือกเสพ เลือกรับ ใช้ มหาพิจาณา ปัญญาไตร่ตรอง  ทุก ๆ ความเชื่อ สายธรรม พระอาจารย์เลย ล่ะ

มดเอ๊กซ:


ลานธรรมเสวนา โทนสีเบา กว่า เย็นกว่า
อันนี้ กระแสสัมผัส กระแสคำ จะเบา ๆ ใน ท่วงท่า ถ้อยคำ กว้าง ๆ กว่า ออกแนว สบาย ๆ ง่าย ๆ กว่า

http://larndham.org/index.php?/index


โทนสี ที่นี่ จะแน่น หนัก เน้น กว่า
แต่ทาง ลานธรรมเสวนะ  กระแสสัมผัส กระแสคำ จะ บู้ หนัก หน่วง เอาการ ปฏิบัติ เลยล่ะ

http://www.larndharma.org/


เลือกเอา ละกัน ชอบเว็บใหน พอก่อนหิว ๆๆๆๆ

ฐิตา:
 
 
 
ค่ะ  :13: :39:

มดเอ๊กซ:



เมื่อ กี้ นะ ผมเขียน เกียวกับ ภาพแฟรคตอล กับ รัตนมาลาสูตร น่ะ

สุดท้าย ผมเขียน ว่า มี มี มี มี การมีทั้งปวงถึงแม้ จะ สุดพิศดาร สักปานใด สุดท้าย คือ ความว่างเปล่า

ผมเขียน ไว้เยอะ นะ พอผม พิมพ์คำว่า ว่างเปล่า

เฮ่ยยยย มือเจ้ากรรม กดผิด ไป กด อะไรไม่รู้ ข้อมูล ที่พิมพ์ หายเกลี้ยง เลย

เออ  ผมเขียน ว่า ว่าง ศูนยตา ในท่อนสุดท้าย นะ

โห ๆๆๆๆๆๆๆๆ เสียดาย บ้าง แว๊บ ๆๆๆๆ

แต่ กระบี่อยู่ที่ใจ ถ้าผมคุ้นเคยกับมัน อาการแฝงฝัง ต่าง ๆ จะปรากฏเอง

ผม เข้าไกล้มัน เคยฝึกมัน หรือ เป็นหนึ่งเดียวกับมันมาก่อน

ถ้าฟื้นกำลังขึ้นมา กี่หน้า กี่เล่ม ผมไม่หวั่นเลย

ใน หนัง ชัมชาล่า ถามว่า ปริศนาว่า

 ทำอย่างอย่างไร น้ำทะเลหนึ่งหยด จะไม่หดแห้งหาย

ตอบว่า ก็จงกลายเป็นน้ำทะเลสิ

ทำไม ธรรม จึงไม่แห้งหาย
ทำไม เมตตา จึงไม่แห้งหาย
ทำไม ความดีงาม จึงไม่แห้งหาย
ทำไม ปัญญา จึง ไม่แห้งหาย

ก็จงกลายเป็น มันสิ เป็นหนึ่งเดียวกับ มัน กับ ความว่าง ยิ่งว่าง ยิ่ง บรรจุได้ เยอะ

คิดจากความว่าง ไหลจากความลี้ลับภายใน การเดินทางของถ้อยคำ ใน วินาทีต่าง ๆ สุดจะคาดเดา

เกินจะเดาได้ ว่า ต่อไป จะเขียนอะไร อะไรจะผุด จะโยงใยอะไร จะแว๊บ ๆ อะไร

เมื่อ  ตัวตนหาย ชั่วขณะแห่งความว่างบังเกิด ถ้อยคำก็อุบัติ บนห้วงพลัง กระแสเจตสิกธรรม ใน คำต่าง ๆ

1 ภพ 1เจตสิกธรรม 1 ปราณ ไหล เป็น 1 คำ

ภพแห่งจิต สู่ ปราณแห่งคำ ออร่าแห่งอักษร สะท้อนโลกภายใน การเดินทางสุดจะลี้ลับ ในหนึ่งคน

นำร่อง

[0] ดัชนีข้อความ

[#] หน้าถัดไป

[*] หน้าที่แล้ว

ตอบ