คลังธรรมปัญญา > พรรณาอักษร

กระโถน ส้วม อยากระบาย เขียน บ่นอะไร เชิญ เอาให้โล่ง โปร่งไปสิบทิศ

<< < (82/137) > >>

แก้วจ๋าหน้าร้อน:

--- อ้างจาก: ♥ MusicZ ™ ที่ กันยายน 19, 2011, 09:56:50 pm ---สอบพรุ่งนี้แล้ววววววววววววววววววว >< :13: :13: :13:

--- End quote ---

ขอให้ได้คะแนนเต็มนะครับ เอ๊าอย่างน้อยๆก็ผ่านฉลุยไปเลยนะ สู้ๆครับน้องอุ๋ม

กระตุกหางแมว:

--- อ้างจาก: ♥ MusicZ ™ ที่ กันยายน 19, 2011, 09:56:50 pm ---สอบพรุ่งนี้แล้ววววววววววววววววววว >< :13: :13: :13:

--- End quote ---
แสดงว่าไม่ใช่วันนี้ และไม่ใช่วันมะรืน  :45:

บัวผ่อง:

--- อ้างจาก: มดเอ๊กซ ที่ กันยายน 04, 2011, 11:09:07 am ---

ฉากเล็ก ๆ ที่สะดุดใจ มาก
คิดว่า คนกำกับ แกแทรกไว้

เป็น ภาพ พระเซนแก่ ๆ ใช้
ปลายพู่กัน
แตะน้ำเปล่า
แล้ว เขียนอักษร ไว้บนหินสลัก
เขียนไป อักษรน้ำ ก็ หาย
แก ก็กลับมา เขียนไหม่

วนไปมา น่าฉงน

เขียน หาย
เขียน หาย
เขียน หาย
เขียน หาย

อักษร หาย

จบ

--- End quote ---



อ่ะซิก ๆ  อันนี้ อ่านแร้ว
นึกถึงชะตากรรมของ ตัวหนังสือของอิป้า
เมื่อม่ะนานมานี้จังเรยว่ะ คุงหลานเอ๊ยยยย 


เขียน หาย
เขียน หาย
เขียน หาย
เขียน หาย


อักษร หาย


เอ๊ะ หรือ ป้าอายุเยอะขึ้น
เรยชักจะ เลอะเลือน เหมือน หลวงจีนแก่ ๆ
ที่ใช้ น้ำเปล่า เขียนตัวหนังสือว้าาาาาา
อักษรา จึงได้ ดับสูญ ไปได้ง่าย ๆ เยี่ยงนี้


แต่ไม่เป็นไรหรอกนะ ลิ้นชักฟามจำ
และ ระบบจัดเก็บเมมโมรี่ ของป้านั้นมันขั้นเทพว่ะ
ครึ้ม ๆ เมื่อไร ค่อยงัดน้ำลายมาโคลนนิ่ง
กวนซ่งติง ชาวบ้าน ใหม่ก็ได้นิ เรื่องจิ๊บ ๆ จร้าาาา เหอ..เหอ..




อืม....จิงสิ หลานป้าก็เคยดู เรื่องเจ้าหญิงอัตสึ นี่นะ
จำตอนที่ ท่านอิเอซาดะ มาบอกท่านเทนโชอิน
เรื่อง ต้องสูญเสีย ปราสาทเอโดะ ได้ป่ะ


" สิ่งที่อยากจะเหลือไว้ไม่ใช่ปราสาทและไม่ใช่บ้าน
แต่เป็น หัวใจของโทกุกาวะ ต่างหาก "


เรื่องนี้ มันก็คล้าย ๆ กับ การที่ พระเซนแก่ ๆ
ใช้ ปลายพู่กันจุ่มน้ำเปล่า แล้วเขียนอักษร ไว้บนหินสลัก ล่ะมั้ง
ถึง เขียนไป อักษรน้ำ ก็ หาย แก ก็กลับมา เขียนไหม่

" เพราะสิ่งที่อยากจะเหลือไว้ไม่ใช่ตัวอักษรและไม่ใช่ข้อความ
แต่เป็น หัวใจของเซน ต่างหาก "




.

บัวผ่อง:
ปอลิง 1
ไว้ครึ้ม ๆ แร้วป้าจะเม้าส์ เรื่องน่าขำ
"เมื่อ ข้าพเจ้า เข้าถึง คำว่า ตถตา ตอนนั่งขรี้ "
ให้คุงหลานฟังนะจ๊ะ อิอิ

แต่ตอนนี้ อ่าน เจ้าหญิง อัตสึในลิงค์นี้ แก้หง่อมก่อนดีป่ะ อิอิ

ข้าจะบอกเจ้าไว้อย่างหนึ่งนะมิได
สิ่งที่ข้าอยากจะเหลือไว้ไม่ใช่ปราสาทหรือบ้านหรอก
แต่เป็นหัวใจของโทกุกาวะ

..หัวใจของโทกุกาวะ..

แม้ร่างกายจะอยู่นอกปราสาทรึไม่ก็ตาม
ถ้าใจเป็นของคนโทกุกาวะ ไปอยู่ที่ไหนที่นั่นก็คือปราสาทของโทกุกาวะ
เจ้าคงเข้าใจเรื่องนี้นะ

..เจ้าค่ะ..

เจ้าต้องสรุปให้ได้ว่าตัวเองรู้สึกอย่างไร
ถ้าชอบมันจริงๆก็ทำไปตามนั้นก็พอแล้ว
มิไดที่ข้ารู้จักเป็นผู้หญิงแบบนั้นไม่ใช่เหรอ


..ท่านพี่..

ขอให้เจ้าดำเนินชีวิตตามใจชอบ เพราะข้า..จะคอยมองดูเจ้าตลอดไป




ที่มา :
http://topicstock.pantip.com/chalermthai/topicstock/2009/12/A8614366/A8614366.html

บัวผ่อง:
ปอลิง 2
เออ จิงสิ ถ้า ตอนนู้น เอ็ง ติดอกติดใจ
ซีรี่ซ์ญี่ปุ่นเรื่อง เจ้าญิงอัตสึ
ตอนนี้ ป้าก็ติด ซีรี่ซ์เกาหลี
เรื่อง ทงอี งอมแงม เหมียนกัล ว่ะ


ตอนแรกดูแร้วก็เฉย ๆ นะ
แบ่บว่า นางเอกในเรื่อง หน้าตาจะไม่แจ่ม ไม่แบ๊ว
ไม่ถูกสเปคป้า เหมียน เจ้าหญิงอัตสึ ก๊ะ แดจังกึม อ่า
ดังั้น ถึงจะ ฉลาดหลักแหลม มีปฏิภาณกึ๋นแค่ไหน
ก็ไม่ผ่าน มาตรฐาน อย. จนเปอร์เฟคถูกใจป้าอ่ะ
ทว่า มาตกหลุมรัก เจ้าปงซาน ก็ตอนที่ มันกัดไม่ปล่อย
ไม่ยอมถอยเรื่องที่จะช่วย อดีตพระมเหสี ที่ถูกใส่ร้าย อย่างไม่ยุติธรรมล่ะมั้ง


ดูผ่าน ๆ ตอนนั้นเพื่อนของแม่นางทงอี เตือนเธอ ประมาณว่า
ให้ เธอ หลับหูหลับตาทำไม่รู้ไม่ชี้กับเรื่องที่เกิดขึ้น เสีย
อย่าได้ไปรื้อฟื้นพื้นฝอยหาตะเข็บ อีกเลย
มิเช่นนั้น อาจนำภัยมาสู่ตนได้
ทว่า เจ้าปงซาน กลับ ยืนกราน แล้วบอกว่า

ข้าจะไม่ยอมเดินออกจากบ่อโคลน โดยละทิ้งความถูกต้อง
และมีชีวิตอยู่ อย่างไร้ศักดิ์ศรี หรอกนะ


หูยยยยยย  เห็นแร้ว ตกหลุมรัก เจ้าปงซาน มากมายเรยว่ะ
เพราะผู้หญิงคนนี้ มีบางสิ่ง ที่ อิปลาไหลอย่างป้า ไม่ค่อยจะมี อ่ะ แหะ ๆ



ข้าจะไม่ยอมเดินออกจากบ่อโคลน โดยละทิ้งความถูกต้อง
และมีชีวิตอยู่ อย่างไร้ศักดิ์ศรี หรอกนะ

นำร่อง

[0] ดัชนีข้อความ

[#] หน้าถัดไป

[*] หน้าที่แล้ว

ตอบ