คลังธรรมปัญญา > พรรณาอักษร
กระโถน ส้วม อยากระบาย เขียน บ่นอะไร เชิญ เอาให้โล่ง โปร่งไปสิบทิศ
ซุปเปอร์เบื๊อก:
เพราะเหตุนั้น ภิกษุเมื่อหวังวิราคะธรรมแก่ตน
พึงบรรเทาตัณหาที่ทำความสะดุ้งเสีย ท่านทั้งหลาย
จงเห็นบุคคลผู้ไม่มีกิเลสเพียงดังหมู่ไม้ในป่า
มีใจน้อมไปแล้วในความเพียรดุจป่า
พ้นแล้วจากตัณหาเพียงดังป่า ยังแล่นเข้าหาป่านั่นแล
บุคคลนี้พ้นแล้วจากเครื่องผูกยังแล่นเข้าหาเครื่องผูก
นักปราชญ์ทั้งหลายหากล่าวเครื่องผูกซึ่งเกิดแต่เหล็ก
เกิดแต่ไม้ และเกิดแต่หญ้าปล้องว่ามั่นไม่
สัตว์ผู้กำหนัดแล้ว กำหนัดนักแล้ว ในแก้วมณี
และแก้วกุณฑลทั้งหลาย และความห่วงใยในบุตร
และภริยา นักปราชญ์ทั้งหลายกล่าวเครื่องผูกอันหน่วงลง
อันหย่อน อันบุคคลเปลื้องได้โดยยาก นั้นว่ามั่น
นักปราชญ์ทั้งหลายตัดเครื่องผูกแม้นั้นแล้ว
เป็นผู้ไม่มีความห่วงใยละกามสุขแล้ว ย่อมเว้นรอบ
ซุปเปอร์เบื๊อก:
สัตว์เหล่าใดถูกราคะย้อมแล้ว
สัตว์เหล่านั้นย่อมแล่นไปตามกระแสตัณหา
ดุจแมลงมุมแล่นไปตามใยที่ตนทำเอง ฉะนั้น
นักปราชญ์ทั้งหลายตัดเครื่องผูกแม้นั้นแล้ว
เป็นผู้ไม่มีความห่วงใย ย่อมละทุกข์ทั้งปวงไป
ท่านจงปล่อยความอาลัยในขันธ์ที่เป็นอดีตเสีย
จงปล่อยความอาลัยในขันธ์ที่เป็นอนาคตเสีย
จงปล่อยความอาลัยในขันธ์ที่เป็นปัจจุบันเสีย
จักเป็นผู้ถึงฝั่งแห่งภพ มีใจพ้นวิเศษแล้วในสังขตธรรมทั้งปวง
จักไม่เข้าถึงชาติและชราอีก
ตัณหาย่อมเจริญยิ่งแก่ผู้ที่ถูกวิตกย่ำยี
ผู้มีราคะกล้า มีปกติเห็นอารมณ์ว่างาม
ผู้นั้นแลย่อมทำเครื่องผูกให้มั่น
ซุปเปอร์เบื๊อก:
ส่วนผู้ใดยินดีแล้วในฌานเป็นที่สงบ
วิตก มีสติทุกเมื่อ เจริญอสุภะอยู่
ผู้นั้นแลจักทำตัณหาให้สิ้นไป
ผู้นั้นจะตัดเครื่องผูกแห่งมารได้
ภิกษุผู้ถึงความสำเร็จแล้ว ไม่มีความสะดุ้ง
ปราศจากตัณหาไม่มีกิเลสเครื่องยั่วยวน
ตัดลูกศรอันยังสัตว์ให้ไปสู่ภพได้แล้ว
อัตภาพของภิกษุนี้มีในที่สุด
ภิกษุปราศจากตัณหา ไม่ยึดมั่น
ฉลาดในนิรุติและบท รู้จักความประชุมเบื้องต้น
และเบื้องปลายแห่งอักษรทั้งหลาย
ภิกษุนั้นแลมีสรีระในที่สุด
เรากล่าวว่า มีปัญญามาก เป็นมหาบุรุษ
เราเป็นผู้ครอบงำธรรมทั้งปวง รู้แจ้งธรรมทั้งปวง
อันตัณหาและทิฐิไม่ฉาบทาแล้วในธรรมทั้งปวง
ละธรรมได้ทุกอย่างพ้นวิเศษแล้วเพราะความสิ้นตัณหา
รู้ยิ่งเอง พึงแสดงใครเล่า (ว่าเป็นอุปัชฌาย์หรืออาจารย์)
ซุปเปอร์เบื๊อก:
การให้ธรรมเป็นทานย่อมชำนะการให้ทั้งปวง
รสแห่งธรรมย่อมชำนะรสทั้งปวง
ความยินดีในธรรมย่อมชำนะความยินดีทั้งปวง
ความสิ้นตัณหาย่อมชำนะทุกข์ทั้งปวง
โภคทรัพย์ทั้งหลาย ย่อมฆ่าคนมีปัญญาทราม
แต่หาฆ่าผู้ที่แสวงหาฝั่งไม่
คนมีปัญญาทรามย่อมฆ่าตนได้
เหมือนบุคคลฆ่าผู้อื่นเพราะความ
อยากได้โภคทรัพย์ ฉะนั้น
ซุปเปอร์เบื๊อก:
นาทั้งหลาย มีหญ้าเป็นโทษ
หมู่สัตว์มีราคะเป็นโทษ
เพราะเหตุนั้นแล ทานที่บุคคล
ถวายในท่านผู้ปราศจากราคะ ย่อมมีผลมาก
นาทั้งหลายมีหญ้าเป็นโทษ
หมู่สัตว์นี้มีโทสะเป็นโทษ
เพราะเหตุนั้นแล ทานที่บุคคลถวาย
ในท่านผู้ปราศจากโทสะ ย่อมมีผลมาก
นาทั้งหลายมีหญ้าเป็นโทษ
หมู่สัตว์นี้มีโมหะเป็นโทษ
เพราะเหตุนั้นแล ทานที่บุคคลถวาย
ในท่านผู้ปราศจากโมหะ
ย่อมมีผลมาก
นาทั้งหลายมีหญ้าเป็นโทษ
หมู่สัตว์นี้มีความอิจฉาเป็นโทษ
เพราะเหตุนั้นแล ทานที่บุคคลถวาย
ในท่านผู้ปราศจากความอิจฉา
ย่อมมีผลมาก ฯ
จบตัณหาวรรคที่ ๒๔
นำร่อง
[0] ดัชนีข้อความ
[#] หน้าถัดไป
[*] หน้าที่แล้ว
Go to full version