คลังธรรมปัญญา > พรรณาอักษร
กระโถน ส้วม อยากระบาย เขียน บ่นอะไร เชิญ เอาให้โล่ง โปร่งไปสิบทิศ
มดเอ๊กซ:
คิดบวก ต่างกับ โลกสวย ไม่ได้หนีปัญหา แต่ มีปัญญา วางจิต วางใจ ใช้ชีวิตเป็น
ต่างกับโลกสวย คิดบวกอย่างมีปัญญา ไม้ได้หนีปัญหา แต่เราเข้าถึงความจริง เข้าใจโลก เข้าใจชีวิต ทำให้จิตเปิดกว้าง รู้จักคิด รู้จักพลิกแพลง ยืดหยุ่น วางจิต วางใจ ในสถานการณ์ต่าง ๆ ได้ แม้จะเป็น สถานการณ์ที่บีบคั้น สรรพทุกข์ ถาโถม เป็นการตั้งรับ ใช้สติ หลั่งไหลปัญญาญาณ ผ่านวิกฤติ จิตรู้จักใช้กุศลธรรม หล่อเลี้ยง นำทาง ขับเคลื่อน อย่างมีพลัง จะเรียกว่า รู้จักใช้ EQ ความฉลาดทางอารมณ์ ก็ได้
เป็นการใช้ สมมุติ ต่าง ๆ เดินทางผ่านหลุมบ่อหุบเหว เกิดเป็น พ่วงแพข้ามฝั่ง เกิดพลัง เป็นยวดยานแห่งใจ อาหารแห่งใจ ไม่แบกทุกข์ เมื่อรู้จักทุกข์ ในระดับ ต่าง ๆ ยิ่งมีสติ ยิ่งเกิดปัญญา ยิ่งเกิดพื้นที่โล่งกว้าง ผุดโผล่โพล่งอุบายวิธี เทคนิค How To มากมาย ในแง่มุม ต่าง ๆ มาใช้ ในแต่ละสถานการณ์อันแหลมคม ขึ้นอยู่กับภูมิธรรม ( กระดูกมวย )
ศาสตร์แห่งการมองโลก ต้อง ค่อย ๆ ฝึกไป ได้บ้าง ไม่ได้บ้าง ผิดบ้าง ถูกบ้าง ช้าบ้าง เร็วบ้าง ไม่เป็นไร นี่แหละ ชีวิต จะเรียกว่า โลกทั้งใบ นี้ คือ มีวิชาเดียว คือ วิชามองโลก มองอย่างไรมีพลัง มองอย่างไรไม่ทุกข์ เป็น ธรรมชาติของจิตที่ข้องแวะกับโลก ต้องหาวิธีวางใจ ท่ามกลางกระแสโลก เหมือนเราอยู่บนเรือ ฝึกบังคับเรือฝ่าคลื่นลมแปรปรวน อากาศ ใน แบบ ต่าง ๆ
ไม่ได้ เก่งไปซะหมด เราทุกคน คือ นักเรียน น่ะ ????
พอดี อ่าน ลิ้งนี้มา เลย บ่น ๆ เขียน ไรหน่อย https://www.facebook.com/123204507763834/posts/1888012804616320/
มดเอ๊กซ:
ใจ เป็นกระแส โลก รอบกาย ก็เป็น กระแส ธรรมชาติ เหล่านี้ มีการปรับตัว หาสมดุล เยียวยาตัวเอง เสมอ โดยไม่ต้องบังคับ มันทำมันเอง
การปรับตัว บางคนอาจ ใช้วิธี อยู่ นิ่ง
บางคน หา คนคุยด้วย บางคนหาหนังสืออ่าน บางคนออกไปเที่ยว ฟังเพลง เข้าโบสถ์วิหาร ทำกับข้าว เขียนหนังสือ แล้ว หลาย ๆ อย่าง จะค่อย ๆ คลายตัว สู่ภาวะสมดุล
อย่าง เรา น่ะ คนคนนี้ คนเขียนนี่แหละ บ่อยไปนะ เราจะแอบ ๆ ไปเขียน อะไร เงียบ ๆ คนเดียว แบบ ไร้รูป ไร้นาม ใน อวาตารตัวอื่น ใน กระท่อม พื้นที่ปลอดภัย ส่วนตัวของเรา เราใช้ การเขียนเยียวยาภายใน จิตคำ จิตอักษร เมื่อมัน ขึ้นสู่ระดับหนึ่ง ข้อธรรม ข้อคิด บางสิ่งมันจะไหลออก บอกตัวเอง จัดระบบตัวเองอยู่ภายใน เหมือนได้ เชื่อมต่อ Link กับ บางสิ่ง อันไร้นาม จะเรียกว่า องค์ธรรมประจำตัว หรือ อาณาจักรพระเจ้า หรือ เต๋า ก็สุดแต่ จะเรียก ทุกคนมีอยู่ บางทีจะเรียกว่า ครูภายใน ก็ได้ มีกันทุกคน
มดเอ๊กซ:
ว่าจะเขียน แต่ไม่รู้ จะเขียนอะไร แล้วทำไม จะต้องเขียนอะไร ยิ่งใหญ่ อลังการงานสร้างด้วย แล้วทำไมต้อง รวบรวมกำลัง พลัง ความกล้าแกร่ง ใน การเขียนด้วย แล้ว ทำไมต้องหวังอะไร อยากได้อะไรในการเขียนด้วย ในใจ ตั้งคำถาม ........
พอแหละ ไม่ต้องมีคำถาม ใด ๆ ได้ป่ะ เหนื่อย อยากเขียน ก็เขียน ก็แค่เขียน เป็น ถ้อยคำ ของ คน ๆ หนึ่ง ก็แค่นั้น
เออ อยากเขียนว่า
เมื่อกี้ นั่งอยู่ รู้สึก แหว่ง ๆ เหี่ยว ๆ หม่น ๆ อีกแล้ว ไม่จม ไม่เศร้ามาก ......
......เดินไป หยิบ กาแฟกระป๋อง ค่อย ๆ จิบไป จนหมด แล้วมานั่ง หายใจ ยาว ๆ มือก็กดแป้น พิมพ์ จิ้มอักษรไป ใจก็คิดไป ........
แค่นี้แหละ ธรรมดามากเลย เขียนความธรรมดา ของตัวเอง ดีกว่า.....
พอเดินเข้ามา นั่ง ณ จุดเดิม อ้าว อยู่ ดี ๆ ทำไมรู้สึก มีความสุข ล่ะวะ งง ว่ะ ตอบไม่ถูก
จบล่ะ
มดเอ๊กซ:
สิบกว่า ปีมาแล้ว สมัยนั้น เข้ามาเล่น เน็ท ใหม่ ๆ ได้ติดตาม ผลงาน เว็บ คุณน้ำตาล numtan.com
น้ำตาล และ เว็บไซต์น้ำตาล
\[=^-^=]/ ..... \[=^๐^=]/
......................................
http://www.numtan.com
เข้าอ่าน ติดตาม ตลอด ชอบเขาเขียน ชอบสไตน์การทำเว็บ ทำบอร์ด
สมัยยุค ใช้ เอมเอ็สเอ็น คุยกัน นะ
เฟสบุค ยูทู๊บบบ ยังไม่บูม ยังไม่มีเลย
เว็บน้ำตาล คงหยุดตัวลงแล้ว คนเขียน คนทำเว็บ คงไปตามวิถีตัว
ไปไหน ไม่รู้ ยังโลดเล่น อยู่ ในเน็ท หรือไม่ ไม่ทราบ ได้จ้าาาา
ใน ฐานะแฟนคลับ ยัง นึกถึงเสมอ รำพึง เบา ๆ ใต้เงาฝน ฝนพรำ ฝนซาเม็ดลง ฟ้าร้องกระหึ่ม มาแต่ไกล อดีต เก่า ๆ แทรกเข้ามา ก็ เล่าให้ฟัง ไม่คัญอะไร แค่เพียงริ้วรอยแห่งความทรงจำ ที่ ยังไม่จาง แต่เลือนลางลงไป บ้างแล้ว ขอฟุ้ง ขอฝัน ในวันฝน หน่อยละกัน ฮ่า ๆๆๆๆ เด๋ว ขอตัวล่ะ บายยย จ้า
มดเอ๊กซ:
เราหัวเราะคนเดียว
แต่ คนรอบกายร่ำไห้
แล้วเราจะสุขได้หรือ
แบ่งปันบางส่วน
ขาดทุนบ้าง
กำไรน้อยลงบ้าง
มอบความสุขให้คนรอบกาย
จะยั่งยืนกว่า
เพราะ คนรอบกาย
คือ โลกทั้งใบ
ของเรา
โลกแห่งการอิงอาศัย
เราเขาโยงใยกัน
ด้วยสายสัมพันธ์
บางอย่าง
- ทาสแมว รำพึง-
นำร่อง
[0] ดัชนีข้อความ
[#] หน้าถัดไป
[*] หน้าที่แล้ว
Go to full version