คลายวิถีทุกข์ด้วยธรรมะ > ธรรมะเสวนา
ธรรมชาติแท้แห่งจิต
แก่นไม้ไผ่:
เพียงแต่เธอรู้จักธรรมชาติแท้แห่งจิตของเธอเองเท่านั้น ซึ่งในธรรมชาตินั้นไม่มีตนเอง และผู้อื่น แล้วเธอก็จะเป็นพุทธะองค์หนึ่งจริงๆ
เธอหยุดการปรุงเร้าความคิด และการคิดค้นในเรื่องอันว่าด้วย ความมีอยู่และความไม่มีอยู่ ยาวสั้น คนอื่นหรือตัวเอง ผู้กระทำ ผู้ถูกกระทำ เสียให้จบสิ้นเท่านั้น
เธอจะพบว่าจิตของเธอเป็นพุทธะโดยแท้จริง จิตเป็นสิ่งที่คล้ายกับความว่าง พุทธะจึงว่างนั่นเอง.
(อ.กตธุโร)
เงาใจ:
คนไม่มี แล้วจะมีอะไรเล่า ?
เพราะมีคน คนจึงสร้างทุกสิ่งขึ้นมา
แล้วถ้าคนมีไม่จริง สิ่งอื่นจะเป็นจริงได้อย่างไร ?
ดุจเม็ดทราย:
เพียงแต่เธอรู้จักธรรมชาติแท้แห่งจิตของเธอเองเท่านั้น ซึ่งในธรรมชาตินั้นไม่มีตนเอง และผู้อื่น แล้วเธอก็จะเป็นพุทธะองค์หนึ่งจริงๆ
เธอหยุดการปรุงเร้าความคิด และการคิดค้นในเรื่องอันว่าด้วย ความมีอยู่และความไม่มีอยู่ ยาวสั้น คนอื่นหรือตัวเอง ผู้กระทำ ผู้ถูกกระทำ เสียให้จบสิ้นเท่านั้น
เธอจะพบว่าจิตของเธอเป็นพุทธะโดยแท้จริง จิตเป็นสิ่งที่คล้ายกับความว่าง พุทธะจึงว่างนั่นเอง.
(อ.กตธุโร)
ว่างยังไงหรือครับ ? เห็นมีแต่ข้อความจากการปรุงแต่งเต็มไปหมด
ดุจเม็ดทราย:
:17: :17: :17:
จขกท หายไปไหน ?
ฮิฮิ สงสัยหายไปในความว่างเสียแล้ว
เงาใจ:
ใบสักสดเขียว เหี่ยวแห้ง แล้วโรยลา
กายาอ่อนเยาว์ สาวหนุ่ม แก่ชรา แล้วลาจาก
จิตปรุงแต่ง เกิดดับ ลาลับหาย
ธรรมชาติเดิมว่างเปล่าอย่างเคย
นำร่อง
[0] ดัชนีข้อความ
[#] หน้าถัดไป
Go to full version