ประชาสัมพันธ์ > โครตเกรียนล้างโลก - ลงชักโครกซะ !
บ่นเรื่อยเปื่อย...เมื่อยก็พัก...ตามประสา นักปฏิบัติไม่เอาไหน ฯ ( Episode 4 )
บัวผ่อง:
► ►►. . .The letter : จม. เปิดผนึก ถึง ป๋ารถสังข์ . . .◄ ◄◄
หวัดดีค่ะป๋า
ก็ไม่รู้ว่า หลังจากเกิด ปรากฏการณ์ ลิงตกต้นไม้
ใน กระทู้ อวสานเซลล์แมน แล้วไซร้
ป๋าจะได้มีวาสนา เอ๊ย ได้มีโอกาส
มานั่งอ่าน เดอะ เลตเตอร์ ฉบับนี้ไหม ?
แต่ถึง ป๋าจะไม่ได้อ่าน นู๋บีก็คงจะยังโพสมัน
ให้ชาวบ้านชาวช่องได้รับรู้อยู่ดี
ว่า ตอนนี้ นู๋บี รู้สึกยังไง ก๊ะ ไอดอลคนนี้
เฮ้ออ อยากจะบอกป๋ารถสังข์จังเรยว่ะ
ว่า ไอ้ที่ นู๋บีเคยแอบปลื้ม ชื่นชมป๋าไว้
บอกว่า ป๋านั้น แข็งโป๊ก ทั้งนอก ทั้งใน
ประหนึ่งเป็น โคลนนิ่งของนู๋บี เนี่ย
นู๋บีขอ ถอนคำพูด นะว้อยยยยยย
แมร่ง คนอย่างป๋า นี่มันก็ บ่ มีไก๊
เป็นได้แค่ อิพวก แข็งนอก อ่อนใน
แบบป๋าหมัก ก๊ะ ไอ้ โซ๊ยตี๋ เท่านั้นแหล่ะ
ทำไมถึงได้เป็นคนใจอ่อนเหยาะแหยะได้ถึงเพียงนี้ว้าาาาาา
อืม..แต่ พูดก็พูดเถอะนะ แม้ป๋าจะเป็นแบบนี้
นู๋บีก็ไม่ได้รู้สึก ผิดหวังในตัวป๋า เลยน้าาา
และถึงใครจะรู้สึกว่า บักระนาด เป็นผู้มีชัย ในการ ประชัน ก็เหอะ
ไง นู๋บี ก็ยัง จะเดินตามต้อย ๆ คอยถือหางเข้าข้าง ป๋ารถ ฯ
( และ ยังคงเต็มใจ จะพลีกายเป็น ลูกไป๊ ป๋า อยู่ดี )
อืม...รู้ไหม สิ่งที่ทำให้ นู๋บี รู้สึกประทับใจ ป๋า มว๊ากกกกกก
ไม่ใช่ คอนโดเลี่ยมทองมูลค่า 30 ล้าน หรือว่า หมาในปาก ของป๋าหรอกน้าา
แต่ นู๋บี ประทับใจ ที่ คนจองหองพองขนอย่างป๋า เลือก ที่จะหยุด
และ เลือก ที่จะยอมแพ้ ยอม กล้ำกลืนศักดิ์ศรี ของตน
เพื่อ ปกป้อง ชาวบ้านที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ให้พ้นจากลูกหลง ของ ทิฐิมานะ
ที่ บักระนาด มันพยามจะเอาฟาดงวงฟาดงา เอาชนะคะคาน กัน ตะหาก
เนี่ยเรื่องนี้ มันก็เหมือน เรื่องการดวลกัน
ของเซียนไพ่ ในบ่อน ล่ะมั้ง
ถ้า ดวลกัน ซึ่ง ๆ หน้า นู๋บีว่า
ป๋ารถฯ มี แต้มต่อ เหนือคู่แข่งนะ
ทว่า อิป๋าก็ดันเสือกชะล่าใจ
ไปเปิดหน้าไพ่ โชว์ มากไปหน่อยว่ะ
คู่ต่อสู้ เห็นท่าไม่ดี ก็เลย แอบส่งซิก
ให้ลูกน้อง โทรแจ้งตำรวจบุกมาทลายวงไพ่
ส่วนตัวมันเอง ก็ เกิด อาการคลุ้มคลั่ง
หันไปจับ เจ้าของบ่อน ก๊ะ พระสงฆ์องคเจ้า มาเป็นตัวประกัน
เพื่อ เอามาข่มขู่ ผลักดันให้ ป๋าต้องยอมศิโรราบ น่ะ
แหม๊ ? น่าเสียดายนะ ป๋ากำลังจะเปิดป๊อก 9 2เด้ง
ร่ำๆ จะได้กินรวบรอบวง อยู่แร้วแท้ ๆ ไม่น่าเลย อิอิ
เฮ้ออ แต่จะว่า ไป ไอ้การ ฟ้องร้อง
คดีล่อลวงให้เสียทรัพย์ที่ป๋า เจอ นั้น
มันก็น่าขบขัน พอ ๆ กับ คดี นายก ทำกับข้าวนั่นแหล่ะ
และ ดูท่า หลาย ๆ คนก็ สนุกกับการเอากฏหมาย มาปู้ยี้ปู้ยำ
เพื่อ เป็นเครื่องมือในการเอาชนะคะคาน ซึ่งกันและกัน อีกด้วย
ทั้ง ๆ ที่ เจตนารมณ์ ที่แท้จริงของ กฏหมาย
คือ การสร้างความยุติธรรม ให้กับสังคม และ เยียวยาผู้ถูกกระทำ
แต่ บางคนก็พอใจ กับได้อาศัยช่องโหว่ทางกฏหมาย
เอามาทำร้ายคู่ต่อสู้ เพื่อก้าวไปสู่ ชัยชนะ อ่ะ
เฮ้ออ เห็นแล้ว ก็สงสารศาลพระภูมิต้นกล้วย จังเรยว่ะ
แหม๊ ? นี่ถ้า ทั่นศาลพระภูมิฯ ที่เคารพ มี เจโตฯ ก็ดีสิเน๊าะ
เพราะ ขนาด เด็กประถม มันยังรู้เลยว่ะ
ว่า เจตนาในการ รีดทรัพย์ เอ๊ย เรียกทรัพย์ 5 %ของป๋า เนี่ย
มัน เข้าข่าย ล่อลวง หรือไม่ ?
เนี่ย ถ้าดูจากรูปคดีกระโหลกกะลา
ที่ บักระนาด มันคิดจะฟ้อง อ่ะนะ
ถ้าป๋าจะเอาจริง ขึ้นมา
นู๋บีเชื่อว่า ปลาไหลตัวพ่ออย่างป๋า
ก็สามารถ หลุดคดี ได้อย่างไร้รอยขีดข่วน ว่ะ
เพียงแต่ว่า ที่ป๋าเลือก ที่จะไม่สู้ต่อนั้น
มันก็เป็นเพราะ ป๋าไม่ต้องการให้ พี่พัน และ หอจดหมายเหตุฯ
มาพลอยซรวย เดือดร้อนไปกับป๋าด้วยใช่ป่ะ ?
เฮ้ออ ในขณะที่ ใครบางคน เที่ยวไปลากผู้ไม่รู้อิโหน่อิเหน่
เข้ามาสู่ วงจรกรรม สังเวย ทิฐิมานะแห่งตน เพื่อจะเอาชนะคะคาน
แต่ ใครอีกคน กลับเลือกที่ จะทำในสิ่งตรงข้าม
เขายอมที่จะเป็นฝ่ายเอ่ยปากขอโทษ แล้วขอยอมเป็นผู้แพ้
เพียงเพื่อไม่ให้ ใครต้องมาเดือดร้อน เพราะความคะนองของเขา
ขอนั่งยัน ยืนยัน และ นอนยัน ตรงนี้เลยว่า
ถึง ป๋าแกจะ กลายเป็น ไอ้หมาขี้แพ้ ในสายตาใคร
ป๋าฯ ก็ยังคงเป็น ผู้ชนะ ในสายตาของนู๋บี เสมอ ว่ะ
อืม...ที่พูดนี่ไม่ได้ พูดโดยมี อคติ 4 อันได้ แก่ ฉันทาคติ มาชี้นำ น้าาาา
( แม้ว่า ลึก ๆ จะแอบหวัง ว่า จะได้เป็น ลูกไป๊ ป๋า ก็เหอะ หุหุ)
ปอลิง 1
อ่ะ เอา ลิงค์เนี้ยะ มาฝาก ป๋า คร้าาาาาาาาาาา
ไม่รู้สิ อ่านเรื่องราวของป๋าแล้ว
นึกถึง เรื่องที่เคยเม้าส์ก๊ะ ไอ้เจ้ามดเอ๊กซ์ เรื่องนี้ อ่ะ
อืม.. ขอให้ ป๋า กล้าที่จะมีชีวิตอยู่อย่างอดสู แล ไร้ซึ่งศักดิ์ศรี
แล้ว นอนตาย5 เอ๊ย นอนตายตาหลับ คาบ่อขรี้ ได้เหมือนท่านคัตสึ นะเจ้าคะ
อนึ่ง ข้าน้อย ขอ ก้มหัวคาราวะ ในความกล้า
ที่ป๋าสามารถ เอาชนะ ทิฐิมานะแห่งตน ได้
และ ขอ อนุญาต เลี้ยง กาแฟขี้ชะมด 1 จอก
เอ้า ชนแก้วววววววววววว :45:
ปอลิง 2
เอ๊ะ หรือว่า หลังจากการ มุดรูดูหอย ป๋า
ในหลายครั้งที่ผ่าน ๆ มานี่
นู๋บี อ่านเกมส์ ผิดพลาดไปเองล่ะหว่า
จริง ๆ แล้ว ที่ป๋ารถสังข์ ยกธงขาว ยอมแพ้
ทั้ง ๆที่กำลังจะ ป๊อกเก้า 2 เด้ง กินรอบวงนั้นน่ะ
อาจจะ เป็นเพราะ ว่า ป๋า กลัวโดนเมียด่า ที่หาเหาใส่หัว
และ ถือคติที่ว่า เป็นความกินขี้หมา ดีกว่า ก็ได้มั้ง
( ถ้าเป็นงั้น นู๋บีก็คงต้องพยาม ปลงอนิจจัง ลงใจ
กับ ไส้ติ่งที่ถูกตัดไป ของป๋ารถฯ แระอ่า อ่ะซิก...อ่ะซิก... :26:)
บัวผ่อง:
► ►►. . .The Letter : จม. เปิดผนึก ถึง อิหม่ามี๊ . . .◄ ◄◄
--- อ้างถึง ---
อิหม่ามี๊ ว่า...
มาลงชื่อว่า อิหม่ามิ๊ ตามไปอ่านทีใต้ร่มธรรม แระนะ
อ่านแล้วก็ ยิ้มเฉยๆ ง่ะ โนพลอมแพลม
เพราะแต่ละคนก็มีสติปัญญาและภูมิปัญญาต่างๆกัน
ก็เผชิญปัญหาและแก้ไขไปตามสภาพของตน
ส่วนใครจะทำได้ดีกว่า แย่กว่า ก็แล้วแต่วาสนาบารมีเนาะ
แต่ตอนจบของแต่ละเรื่องจะเป็นตัวตัดสินการกระทำ
ของเราเอง ว่าสมควร เหมาะแก่กาล ถูกต้องตามธรรม
หรือป่าว ส่วนเราก็ดูเรื่องคนอื่นไว้เพื่อศึกษาและโยนิโสฯ
มาปรับปรุงตัวเรา มาปรับใช้กับตัวเราเพื่อจะได้มีโอกาส
ทำให้ถูกต้องเหมาะสมกับเราต่อไปนิ
เรื่องป๋ารถสังข์กับบักระนาด และคนอื่นๆ ก็โนพลมแพลม
อะจะ เพราะเป็นเรื่องของเขา เราแค่รู้และเลือกว่าเป็นเรา
อยู่ในสถานการณ์แบบนี้เราจะทำแบบเขาหรือทำแบบอื่น
ถ้าอิหม่ามิ๊เป็นบักระนาดนะ อิหม่ามิ๊เลือกคว่ำบาตร
ป๋ารถสังข์ไปตั้งแต่นัดแล้วไม่มาแระ แปลว่าไม่จริงใจ
ที่ช่วยจะกันไขปัญหาข้อข้องใจ มีแต่จะเล่นสำนวนโวหาร
ไปวันๆแค่นั้น ป๋ารถสังข์จะแปลบาลีได้หมดหรือไม่
ก็ไม่ได้อยากรู้แล้ว และป๋าจะพูดจริงหรือพูดเท็จก็
ไม่ได้ใส่ใจด้วยเพราะไม่ได้มีฟามผูกพันธ์ต่อกัน
ไม่เดือดร้อนไปกับป๋ารถรสังข์ไง ป๋าจะขึ้นสวรรค์หรือ
ตกนรก เราก็ไม่ได้เดือดร้อนด้วยอะ แบบว่า อิหม่ามิ๊
มันเป็นคนใจดำเป็นปกติง่ะ ไม่ค่อยอยากไปผูกกรรม
ผูกเวร กะใคร ไม่ใส่ใจเรื่องของคนอื่น อิอิ
ชอบแต่รู้หลบเป็นปีก รู้หลีกเป็นหลัก
และหลีกเลี่ยงเรื่องที่ทำให้ตัวเองเดือดเนื้อร้อนใจ
หลีกเลี่ยงที่จะทำให้ตัวเองต้องลำบาก แหะ แหะ
โดย : อิอิ วันที่: 31 สิงหาคม 2555 เวลา: 12:38:41 น.
--- End quote ---
แหม๊ ? ม่ะเชื่ออ่ะ ว่า อิหม่ามี๊ เนี่ยนะ จะ ใจดำปิ๊ดปี๋ ?
( ถ้าเป็น อิพวกแข็งทั้งนอก แข็งทั้งใน แบ่บ นู๋บี ก็ว่าไปอย่าง หุหุ )
อืม... ไหน อิอ่อนทั้งนอกอ่อนทั้งใน ลองตอบให้ฟังหน่อยดิ๊ ?
ถ้า เห็น ฮาร์ทจัง / ป๋าโจ / พระปราโมช
และ อิตาสับสนในชีวิต กำลังจะจมน้ำตาย
อิหม่ามี๊ จะตัดสินใจกระโดดลงไปช่วยใครก่อน ?
ถ้า ตำแหน่งที่ ไอ้สับฯ จมน้ำอยู่นั้น
มันเอื้อแก่การช่วยเหลือ มากกว่า
( เพราะอยู่ใกล้จุดที่อิหม่ามี๊ กระโดดลงไป ที่สุด ? )
และ ถ้าถาม คนสวยใจดำ ตัวจริงเสียงจริง อย่างนู๋บีอ่ะนะ
นู๋บีม่ะคิดจะ กระโดดลงไปช่วยไอ้หน้าไหนสักคนอ่ะ
( เพราะว่า กรู ว่ายน้ำไม่เป็น ! 5555 )
และ ถึงจะว่ายน้ำเป็น ก็ต้อง ชั่งใจดูด้วย ว่า
ถ้ากระโดดลงไปช่วยแล้ว กรูจะพลอยซรวยไปด้วยไหม
เกิดโดดลงไปแล้ว จุดนั้นดันเป็น วังน้ำวน ขึ้นมา
แทนที่จะได้ ช่วยกระเตงกันข้ามห้วงทุกข์
เก๊าะกลายเป็น กอดคอกันตายหมู่ ปะไร
อืม...และถ้าในเมื่อ พยามอย่างเต็มที่แล้ว
แต่ก็ยังช่วย พวกมันไม่ได้จริง ๆ
นู๋บี ก็คงต้องพยามทำใจวางให้ลงปลงให้ได้
แล้ว ร้องถามพวกมันอย่างห่วงใยไปอ่ะ ว่า
เฮ้ยยยย พวกเมิงชอบกินไร อ่า เด๋วตรูจาทำบุญไปหั้ยยย เอิ๊ก ๆ
เฮ้ออ คงทำได้แค่นี้แหล่ะ
ไอ้ครั้นจะให้ใจดี กระโดดไปร่วมหัวจมท้าย
แล้วสำลักน้ำตายเป็นเพื่อนใคร
มันก็ผิด วิสัย คนสวยใจดำอย่าง นู๋บี บรรลัยฮ่ะ อิอิ
อืม..และ ถ้าคนว่ายน้ำไม่เป็นอย่างนู๋บี
ต้องมาเจอ บททดสอบเรื่อง การตัดสินใจ
กระโดดลงไปช่วย คนที่กำลังจะ จมน้ำ งี้ นะ
นู๋บีก็คงจะต้องเมียง ๆ มอง ๆ
จด ๆ จ้อง ๆ มองดูรอบ ๆ ตัว
เพื่อ หาอุปกรณ์เสริม มาช่วย
( อาทิเช่น กิ่งไม้ เชือก ฯลฯ )
แล้วหลับหูหลับตายื่นส่ง ๆ ไปให้คนที่อยู่ใกล้
และ มีโอกาสอำนวย ต่อการได้รับการช่วยเหลือ ณ ขณะนั้น มากที่สุด อ่ะ
ส่วน คน ๆ นั้น จะเป็นใคร
จะเคยเขม่นขี้หน้ากันไหมอันนี้ ก็ไม่เป็นไรนะ
ถึงจะขุ่นใจตะหงิด ๆ ที่ต้องช่วยชีวิตศัตรูคู่อาฆาต
ที่เคยจองเวรพยาบาทกันมาเป็นร้อยชาติ ก็เหอะไงมันก็ ต้องทำละวะ
เพราะ ถ้าจะปล่อยให้มันต้องมาตาย5 ต่อหน้าต่อตา
ทั้ง ๆ ที่เราสามารถช่วยมันได้ ณ ตอนนั้นนี่
ก็ รู้สึกตะขิดตะขวงใจ ทำไม่ลง แฮะ
( อันนี้ พูดถึงความคิดในตอนนี้ อ่ะนะ
แต่พอถึงเวลาจริง ๆ นี่ก็ไม่ชัวร์ หรอก
ว่าจะ ตัดสินใจทำได้เหมือนที่บอกไว้ไหม
เก๊าะ ยถาสภาวะอันเป็น เหตุปัจจัยทั้งหลายแหล่
มัน เที่ยง ซะที่ไหน ล่ะ แหะ...แหะ... )
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
--- อ้างถึง ---
อิหม่ามี๊ ว่า
ส่วนเราก็ดูเรื่องคนอื่นไว้เพื่อศึกษาและโยนิโสฯ
มาปรับปรุงตัวเรา มาปรับใช้กับตัวเรา
เพื่อจะได้มีโอกาสทำให้ถูกต้องเหมาะสมกับเราต่อไปนิ
เรื่องป๋ารถสังข์กับบักระนาด และคนอื่นๆ ก็โนพลมแพลม
อะจะ เพราะเป็นเรื่องของเขา เราแค่รู้และเลือกว่าเป็นเรา
อยู่ในสถานการณ์แบบนี้เราจะทำแบบเขาหรือทำแบบอื่น
ถ้าอิหม่ามิ๊เป็นบักระนาดนะ อิหม่ามิ๊เลือกคว่ำบาตร
ป๋ารถสังข์ไปตั้งแต่นัดแล้วไม่มาแระ แปลว่าไม่จริงใจ
ที่ช่วยจะกันไขปัญหาข้อข้องใจ
มีแต่จะเล่นสำนวนโวหารไปวันๆแค่นั้น
ป๋ารถสังข์จะแปลบาลีได้หมดหรือไม่
ก็ไม่ได้อยากรู้แล้ว และป๋าจะพูดจริงหรือพูดเท็จก็
ไม่ได้ใส่ใจด้วยเพราะไม่ได้มีฟามผูกพันธ์ต่อกัน
ไม่เดือดร้อนไปกับป๋ารถรสังข์ไง ป๋าจะขึ้นสวรรค์หรือ
ตกนรก เราก็ไม่ได้เดือดร้อนด้วยอะ
--- End quote ---
อืม..เห็นด้วยกะ คำแนะนำของอิหม่ามี๊น้าาาาา
เรื่อง ดูหนังดูละคร แล้วให้ย้อนดูตัว อ่ะ
แต่ถ้า นู๋บีเป็นบักระนาด อ่ะนะ นู๋บี เลือกที่จะ ยุติกรรม
ไม่กระโดดเข้าไปสร้างเวรสร้างกรรมต่อกัน
และ ไม่ไป ท้าตบท้าตี เอ๊ยท้า แปลบาลี ตะแต่แรกแว้ววววววว
เพราะ การไปร้องท้าตีท้าต่อย กะชาวบ้านเหย็ง ๆ นี่
มันก็ ผิด กฏมณเฑียรบาล ของการเป็นนักปฏิบัติ อีกแระ ว่ะ
ขืน หน้ามืดตามัว คิดแต่จะเอาชนะคะคานกัน โดยไม่ระวังให้ดี
เด๋วก็ได้มี ไอ้ตัวมานะ มาร้องเจี๊ยก ๆ
เกาะหัวเกาะหู ซะแน่นจนแกะไม่ออกอ่ะดิ
อิคิตตี้มันสอนนู๋บีไว้ ว่า
เมิงจงยอมให้คนทั้งโลก ตราหน้า
ว่าเมิง เป็น อิหมาขี้แพ้ แล ขี้ขลาดตาขาว
ดีกว่า จะยอมให้ มี อิตัวมานะ มาเกาะ อยู่บน กบาล อ่า
เออ แต่พูดถึง ดราม่า ของ ป๋ารถสังข์ ก๊ะ บักระนาด
ตอนนี้ เห็น ป๋ารถสังข์ กลายเป็นลิงตกต้นไม้
โดนบักระนาด แอบตลบหลัง
ด้วยการอาศัยยืมมือ บุคคลที่ 3
มา ทุบซะหอยแตกกระจุย เลยวุ้ย
เล่นเอา ป๋ารถสังข์ เสียงอ่อยจ๋อย ไปเรยง่ะ
อะโหยย สงสัย มหากาพย์ดราม่าเรื่องนี้
คงใกล้จะเข้าสู่ปัจฉิมบท แห่งกาลอวสาน ซะแล้วมั้ง
ส่วนจะเป็น กาลอวสานของ ระนาดเอก
หรือ อวสานของเซลแมน นั้น
ก็คงต้องวัดดูจาก ปริมาณ มานะ
ที่เกาะอยู่บนหัวของเจ้าตัวอ่ะ อิอิ
แต่ก็นะ เห็นสารรูปป๋ารถสังข์ตอนนี้
นู๋บีสงซ้าน สงสารคุณป๋าจังเรยว่ะ
ที่โดนบักระนาด ขึงพืด ตบกบาลกลางเวบ แบบนั้น
แถมเคราะห์ซ้ำกรรมซัด
ป๋ารถฯของนู๋บียังโดน โจทก์เก่าเจ้าประจำ
อาศัยกินตามน้ำ มาร่วมสามัคคีธรรมมารุมสกรัม
จนแบนแต๊ดแต๋ คาตรีนอีกตะหาก
โธ่เอ๋ย ไม่น่าเลย ป๋ารถฯของตรู ช่างน่าสงสารเสียนี่กระไร
และเหนือ สิ่งอื่นใด นู๋บี สงสารตัวเอง ที่ซู๊ดดดดเยยยย
เนี่ย ถ้าป๋ารถฯ กลายเป็นคนหงิม ๆ สนิมสร้อย เหมือนเป็น แมวนอนหวด งี้
แล้วต่อไป จะมีใครมาต้ม มาม่าแซ่บ ๆ ให้นู๋บีกินวะ ฮือ...ฮือ...
เฮ้ออ แต่ช่างมันเหอะเน๊าะ
เพราะ ถึงจะไม่มี ป๋ารถ ฯ ก๊ะ บัก ระนาด
มาต้มมาม่าแซ่บ ๆ ให้หม่ำอีกแล้ว
เด๋วมันก็ต้องมี คนอื่น มา ต้มมาม่า
ให้นู๋บี แดร่กอยู่ดี นั่นแหล่ะ
แบ่บว่า ในกระแสของโลกธรรมแปดนั้น
ดราม่า เนเวอร์ ดาย 5555555555
อืม... ตราบเท่าที่ พวกมันยังไม่สำเหนียก สำนึก
คอย ระลึกถึง สัมมัปปธาน 4
แล้ว นำมาใช้ในชีวิตประจำวัน อ่ะนะ
วงจรดราม่า ก็ยังคงวนลูปมาให้นู๋บี ได้ เสพกำซาบ
จนเเสร็จสมอารมณ์หมาย อยู่ ซาเหมอ แหล่ะ แผล่บ ๆ
นู๋บี ก็แค่ เก็บมันไว้ ดูเล่น ๆ เวลาครึ้ม ๆ
แก้หง่อมไปงั้นเองว่ะ หนุกดี อิอิ
นี่ตอนนี้ก็กำลัง ติดตาม ดราม่า ของผู้ชายคนนี้ อยู่อ่ะ
ม่ะอยากบอกเรยว่า ดู ดราม่าของป๋าเหม่ง
แล้ว ทำให้ นู๋บี ลุ้น ยิ่งกว่า ดูดราม่าของ ป๋ารถสังข์ อีกว่ะ
หวังว่า วันดีเดย์ ในเดือนกันยานี้
ป๋าเหม่ง คงจะไม่ดราม่ากระจาย
ทำให้ นู๋บีต้องเจ๊งบ๊งจนหัวใจสลาย
เพราะ น้ำลายป๋าน้าาาาาาาาา เฮ้ออ คิวอี 3 เจ้าขราาาา
โผล่หน้าออกมาจากหอย ซะทีสิว้อยยย สาธุ สาธุ๊
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เออนี่ ๆๆๆ เห็น อิหม่ามี๊ บอกว่า
--- อ้างถึง ---
เหมือนคนที่ชอบกินหวานรู้ทั้งรู้ว่าอาจทำให้เป็นบาวหวาน
ก็ยังชอบกินอยู่เลิกหรือลดไม่ได้เพราะยังไม่เป็นบาวหวาน
วันไหนเป็นบาวหวานแล้วโทษมันส่งผลแล้ว
ถึงได้รู้จักพิษภัยของความหวานของน้ำตาล
แต่ก็นะยังมีบางคนขอยอมตายไปพร้อมกับน้ำตาลและความหวานก็มี หุหุ
อยู่ที่เราจะมีสติปัญญาเลือกแบบไหนให้ตัวเราเอง
--- End quote ---
อิอิ อ่านเรื่องที่ อิหม่ามี๊ แพล่ม แล้ว
นึกถึง คำบาลี อันนี้จัง อ่ะ
มธุวา มญญตี พาโลยาว ปาปํ น ปจจติ
ยทา จ ปจจติ ปาปํอถ (พาโล) ทุกขํ นิคจฉติ.
ตราบเท่าที่บาปยังไม่ให้ผล คนเขลายังเข้าใจว่ามีรสหวาน
แต่บาปให้ผลเมื่อใด คนเขลาย่อมประสบทุกข์เมื่อนั้น
แล้วก็นึกถึง เรื่องที่ เคยโม้กับน้อง ๆ จัง
นู๋บี บอกพวกมันว่า กับคนไข้เบาหวานน่ะ
พี่เตือนเขาให้ งดอาหารพวกแป้งและ น้ำตาล ก็จริง
แต่ ถ้าพี่เป็นโรคเบาหวานนะ
พี่ก็ยังจะกิน ทองหยิบ ฝอยทอง
แอนด์ ทุเรียน ของชอบอยู่ดีว่ะ มีปัญหา อะไรป่ะ ?
และ พี่ก็ไม่กลัว เบาหวานจะกำเริบ ด้วยนะ
เพราะ พี่มีปัญญาพอที่จะปรับลดสัดส่วนอาหาร ที่กิน
จนรักษาปริมาณน้ำตาลในเลือด ให้มันสมดุล
และ ไม่เกิดอันตราย กับตัวเองได้ว้อยยยย
อืม...ไม่รู้สินะ สำหรับ นู๋บี แล้ว
น้ำตาลกับความหวาน มันก็เหมือน กามราคะ ล่ะมั้ง
ไม่ถึงกับต้อง งด แต่ต้อง เสพ มัน ในปริมาณที่เหมาะสม + ถูกกาลเทศะ
และ คุมไว้ให้อยู่ในขอบเขตที่ สมควรแก่สภาพ
มีก็เสพ ไม่มีก็ไม่เสพ ไม่ต้องไปทุรนทุราย ดิ้นรนขวนขวาย
ถ้าทำงี้ได้ มันก็ไม่ต้องเกิดทุกขังกาละมัง อะไร อ่ะ
อารมณ์ ก็ประมาณ กะลังกรึ่ม ๆ แล้ว นึกครึ้ม
เลย กรึ๊บเหล้า สักเป๊กสองเป๊ก แก้กระสัย มั้ง อิอิ
แต่สิ่งที่ ทำให้ ชาวบ้าน มันกลัวกัน
ก็เป็นเพราะ มันไม่รู้ แทคติก และ หลักการยืดหยุ่น
ในการรักษาความสมดุล เกี่ยวกับการบริโภคกาม ไง
สุดท้ายก็เลย ต้องทุรนทุราย เพราะ การพยายามหักดิบ
ฝืนจิตหักห้ามกามราคะ น่ะนะ
( ยกตัวอย่าง ให้เห็น ภาพชัด ๆ
อาทิเช่น ไอ้ตี๋จิกตรีน เป็นต้น อิอิ )
นี่ยังขำไม่หายเลยอ่ะ ที่มันมาบ่นกระปอดกระแปด
เรื่องที่มัน ต้องเกิดทุกขังกาละมัง
เพราะ พยามตัด กามราคะ น่ะ
แมร่ง มันช่างไม่เจ๋ง เหมือน อิตั้วเจ้ เลยว่ะ
ทำไมไม่รู้จัก ใช้ แทคติก ซะมั่ง ฟระ หุหุ
อ้อ จริงดิ เห็นพูดเรื่อง เบาหวาน
มีเรื่องจะเล่า ด้วยแหล่ะ
เมื่อตะเช้า เม้าส์กะน้องมัน อ่ะ
เรื่องนี้ ไม่เกี่ยวกับ ความหวาน และ น้ำตาล เท่าไรนะ
แต่มันเกี่ยวกับ เรื่องของ ความมันส์ ก๊ะ โคเลสเตอรอล ล้วน ๆ อ่ะ เอิ๊ก ๆ
คือ อาทิตย์ก่อนนู้น โรงบาลมีตรวจสุขภาพ น่ะ
พี่พยาบาลเลยโทรมาถาม น้ำหนัก ก๊ะ ส่วนสูง นู๋บี ไปลงข้อมูล
พอนู๋บีบอกไปว่า ตอนนี้ สูงประมาณ 150 ซม.
น้ำหนักชั่งเมื่อเช้า 49 กก. คร้าาาาาาาาาาาาา
เท่านั้นแหล่ะ คนฟัง ไม่ยอมเชื่อเว้ยเฮ้ย
ไม่งั้นคงคิดว่า เครื่องชั่งเสียมั้ง
เลย จิกหัว เอ๊ย จุดธูปอัญเชิญ นู๋บี
ไปชั่ง น้ำหนักต่อหน้าพี่เขาอีกครั้ง (ตามหลักกาลามสูตร ) อ่า
พี่แกถึงจะยอมเชื่อ อย่างสนิทใจ อ่ะ
ว่า นู๋บี นน. 49 กิโล จริงจริ๊งงงงง
แต่พี่แกก็ไม่วายพูดเปรย ๆ เข้าหูนะ
ประมาณว่า เป็นเพราะนู๋บีชอบใส่เสื้อผ้าตัวใหญ่ ๆ
ชาวบ้านชาวช่องเก๊าะเลยมองว่า ไม่น่าจะตัวน้อย
แถมยังแนะนำเพิ่มเติม ว่า
ถ้าใส่เสื้อผ้าพอดีตัว สารรูปจะดูดีกว่า นี้ว่ะ
ฟังคุณพี่พยาบาลเจ้าของบูติกหญ่าย แนะนำ
แล้วเล่นเอา ขำพิลึก เลยว่ะ
แต่คงทำใจ ทำตามไม่ลงหรอกนะ
เพราะว่า มันผิดคอนเซปต์ของนู๋บีอ่ะ
ใส่เสื้อผ้าพอดีตัว แล้วมันขาดความมั่นใจว่ะ
ชอบใส่เสื้อผ้าหลวม ๆ โคร่ง ๆ
ปิดนมปิดตรูด มากกว่านะ
เวลาจะทำอะไรมันมั่นใจดี ว่ะ
เผื่อกางเกงตรูดขาดขึ้นมากะทันหัน
จะได้ไม่เสียเซล์ฟไง หุหุ
อิอิ...ฝอยไปโน่น เลย วุ้ย แค่อยากจะบอกเฉย ๆ ว่า
ถึงจะ ถือ ศีล 6 ฉัน 2 มื้อ จนน้ำหนัก ลดฮวบไปหลายโล
แต่ โคเลสเตอรอล ของนู๋บี เก๊าะ ยังคงสวนกระแส
ปาเข้าไป ตั้ง 272 โน่น แหน่ะ ( ปกติ ไม่ควรเกิน 200 )
เล่นเอาโดนเอาชื่อไปติดบอร์ดประจานซะทั่วโรงบาลเลยว่ะเอิ๊ก ๆ
เนี่ยอินังคิตตี้ มันเก๊าะกะลังหาเรื่อง
จะเปลี่ยน วิกฤต เป็น โอกาส นะ
แมร่ง มันอ้อน สะกิด ชวน อิการ์ฟิลด์ ยิก ๆ เรยว่ะ มันบอก ว่า
นี่ ๆ ไหน ๆ ช่วงนี้ เก๊าะ ไขมันในเลือดมันจุกอก
จนเสี่ยงจะเป็น สโตรค งี้ แล้ว
หันมา ฉันมื้อเดียว ดีป่ะ ?
ปฏิปทาในการปฏิบัติ จะได้แจ่มขึ้น
แถม ยังช่วยรักษา สุขภาพ อีกด้วย น้าาาาาา
ตอนแรก อิการ์ฟิล์ด มันก็ส่ายหัวดิก ๆ เลยนะ
มันบอกว่า เฮ่ย ที่ โคเลสเตอรอล ของนู๋บีสูง เนี่ย
เป็นเพราะช่วงนั้น อินู๋บี มันเอนจอย อิทติ้ง
เจี๊ยะ ทั้ง หนังไก่ปิ้ง ก๊ะ ปลาหมึกย่าง
ตบท้ายด้วย น้ำสลัด เจ็ดวันรวด
ก่อนไปเจาะเลือด ตรวจสุขภาพ ตะหากว้อยยย
โคเลสเตอรอลมันถึงได้กระฉูด จนเสียประวัติ
เด๋ว พอเข้าสู่วงจรการกินแบบเดิม ๆ
ไขมันในเลือดมันก็ปกติ แระ
แถม อิการ์ฟิลด์มันยังบ่นกระปอดกระแปด อีกว่า
เนี่ย แค่กิน 2 มื้อ มันก็อดอยากปากแห้งจะแย่อยู่แระ
ยังจะมาใจร้ายกลั่นแกล้งให้มัน หม่ำแค่มื้อเดียวอี๊กกกกกก
ถ้าเป็นวันหยุด ก็ยังพอหลับหูหลับตาหยวน ๆ ให้ได้นะ
เพราะว่า มันไม่ได้ทำงานใช้แคลอรี่ แต่นี่ ขืนฉันมื้อเดียวทุกวัน
ตอนบ่าย ตรูจะเอา สารอาหารที่ไหนมาใช้เป็นพลังงานล่ะ
รู้ป่ะ มื้อเที่ยงน่ะ มันช่วยบำรุงสมองนะว้อยยยย แว้ด ๆ ฉอด ๆ
อิอิ ก็ 2 จิต 2 ใจ อยู่พักใหญ่ เลยนะ
แต่สุดท้าย เจอลูกอ้อน ของ อิเจ้าคิตตี้ หนักเข้า
อิการ์ฟิลด์ มันเก๊าะใจอ่อนอีกตามเคย
เลย กัดฟัน ยอมหยวน ๆ ให้อ่า
ว่า เออ ๆๆ ต่อไปตรูจะทดลองฉัน มื้อเดียวดู ก็ได้ฟระ
ส่วน มื้อเที่ยงน่ะ อนุโลม ขอ ดื่มน้ำหวานเป็น น้ำปานะ
เพื่อเพิ่ม น้ำตาลไปเลี้ยงสมอง สัก แก้วสองแก้ว ก็แล้วกันนะเธอว์
จะได้ไม่ เบลอ แล้ว เอ๋อ จนทำงานไม่ได้
เฮ้ออ นี่ก็ไม่รู้ว่า โปรเจค ฉันมื้อเดียว นี่ จะไปรอดไหมนะ
ไง แควน ๆ ก็ช่วยเป็น กำลังใจให้กันมั่งเน้ออออ
เฮ้ออ นี่ครึ้ม ๆ อิเจ้าเงาะ มันก็ว่า จะส่งเทียบเชิญ
ไป ชวน อิรจนาของป๋าโจ
มา ฉันมื้อเดียว เป็นเพื่อนกันด้วย อ่ะ
อิการ์ฟิล์ด จะได้ไม่เหงา อิอิ
เอ่อ...ไม่ทราบว่า อิรจนา จะสนใจ
มาร่วม โปรเจค ลดโคเลสเตอรอล ด้วยกันไหมน้ออออออออออออ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
--- อ้างถึง ---
อิหม่ามี๊ ว่า...
จะว่าไปโจรที่สำนึกตัวและกลับใจเลิกเป็นโจรได้นี่ก็น่านับถือนะ
เพราะเป็นเรื่องที่ทำได้ยากส่วนใหญ่ก็ทำได้แต่ปาก หุหุ
ส่วนพฤติกรรมสันดานก็ยังเหมือนเดิม
หาคนจริง ทำได้จริง ยากแท้น้อ แต่ก็คงมีคนทำได้อยู่แหละ
ก็โลกนี้มันไม่เที่ยงงงงงง อะไรๆก็เป็นไปได้ทั้งนั้น
มีทั้งมาเกิดแล้วสันดานแย่ลง กับสันดานดีขึ้นเป็นกองหุหุ
อยู่ที่เราจะมีสติปัญญาเลือกแบบไหนให้ตัวเราเอง
--- End quote ---
+++++++++++++++++++++++++
อืม....มีเรื่องของ นางโจรี คนนึงมาเล่าให้ฟังโตย
เช้านี้ เม้าก๊ะ รุ่นน้องตอนไปออกหน่วย น่ะ
น้องมันมาเปรย ๆ เชิงปรึกษาว่า พี่บีรู้สึกไหม
ว่า มีบางคนในห้องยา ชักจะมาทำงานสายจนเกินงามแล้วนะ
นู๋บีก็เลยบอกกับมันไป ประมาณ ว่า
----------------------------------------------------
เออพี่รู้ว่ะ แต่ตอนนี้พี่ยังไม่สามารถจะ ไปตักเตือนอะไรมันได้
เพราะ ว่า พี่เองก็มาสายเหมือนกันวะ
ถึงแม้ พี่จะ ทดเวลาบาดเจ็บ ชดใช้คืนให้โรงบาล
ด้วยการ ไม่ลงเวรบ่ายไปพักแล้ว
แต่ การมาสาย ก็คือ การมาสาย อยู่ดี
ถึงแม้มันจะแค่ 10 นาที 15 นาที ก็ตาม
และ ตราบใดที่ พี่ยัง แก้ไขความระยำในส่วนนี้ ของตัวเองให้หมดจด ไม่ได้
พี่ก็คงไม่มีหน้าไปเตือน ใคร ๆ เรื่องมาทำงานสาย ว่ะ
รอให้พี่ปรับปรุงตัวเองเสร็จก่อนนะ
แล้ว เด๋วพี่จะไปเตือนมันให้ แหะ ๆ
-------------------------------------------------------------------------
เฮ้ออ นี่ก็เป็นกฏมณเฑียรบาลอีกข้อ
ของการเป็นนักปฏิบัติ สำรับนางโจรีอย่างนู๋บีนะ
อะไรที่เรายัง ประพฤติปฏิบัติไม่ได้
เราก็จะไม่สะแอ๋งไปว่ากล่าวตักเตือน
หรือ อ้าปากสั่งสอนคนอื่น ในเรื่องนั้น ๆ อ่ะ
แต่ถ้าเรื่องไหนทำได้แร้ววว ตรูก็พร้อมที่จะ ยกตนข่มท่าน
เอามาโอ้อวดชาวบ้าน ให้มัน อิจฉาเล่น ทันที เยยย
( อันนี้ มันก็เป็น สันดาน นางโจรี ที่แก้ไม่หายซ้าที แหะ...แหะ.... ) :10:
บัวผ่อง:
-------------------------------------------------
อ้อ จริงดิ เห็น อิหม่ามี๊ พูดถึง โคธชาดก
เลยเอาเรื่องนี้ มาฝาก จร้าาาา 5555
-------------------------------------------------
นี่ ๆ เหล่านักปฏิบัติจ๋า เชื่อป่ะ ว่า
สมณะโคดมนั้นหนา คือ ตัว เ - ี้ ย กลับชาติมาเกิด
--- อ้างถึง ---
1. กุ เชื่อ ชัวร์ ๆ
2. กุ ไม่เชื่อ ชัวร์ ๆ
3. อื่น ๆ ( โปรดระบุ อาทิเช่น กุไม่ตอบ เพราะ กุไม่รู้ ! ฯลฯ )
--- End quote ---
อืม... ช่วงนี้ busy มั่ก ๆ เรยฮ่ะ
พอดี เพิ่งได้รับการแต่งตั้ง และสถาปนา
ติดยศเลื่อนตำแหน่ง เป็น สมาชิกผู้มีแบรนด์ เอ๊ย สมาชิกผู้มีแบน
จึงได้รับเชิญไปกินข้าวแดง บน ตะแลงแกง ณ คุกขี้ไก่
ครั้น พอแกว่งปากหาเท้าในเวบพังจิตมิได้
ว่าง ๆ เก๊าะเรย เสิร์ชอากู๋ เพื่อ ไปจู๋จี๋กับ น้องเอี้ยก้วย
แล้ว ดันมาเจอนิทานหลอกเด็ก เอ๊ย นิทานชาดก เรื่องนี้ ง่ะ
http://board.palungjit.com/f2/เจาะลึก-มังกร-มหาสัตว์-ใน-ตำนาน-8917.html#post82611
อ่านแร้วก็ตลกดี
แถม มีคิดเล็กคิดน้อย ต่อยอดอีกนิดหน่อย
ตามประสาพวกฟามรู้น้อยด้อยปัญญา
อิฉัน จึงปรุงแต่ง แล เข้าใจไป ว่า
อพิโถ โถ ๆ สมณะโคดมนั้นหนา
คือ ตัว เ - ี้ ย กลับชาติมาเกิด นี่เอง
อืม... แล้วทั่นผู้อ่านล่ะเจ้าคะ ?
อ่านเรื่องในลิงค์ นั่นแร้ว
เชื่อ และ เห็นด้วยกะอิฉัน ไหมเอ่ย ? ว่า
สมณะโคดมนั้นหนา คือ ตัว เ - ี้ ย กลับชาติมาเกิด
จริงหรือมั่ว ชัวร์หรือไม่ ?
ไง ก็ วานบรรดาท่าน กูรู ที่ห้องอพินยา
ช่วยใช้วิปัสนึก ตรึกธรรมแนะนำ
และ โหวตถ้อยคำให้อิฉันได้สดับรับฟัง
เป็น วิดทะยานทานมั่งเถิดเจ้าค่ะ
แหม ๆ ด้วย ตรรกะที่แพล่มมา นี้
ก็น่าจะเชื่อถือ อยู่หรอกเน๊าะ
เพราะข้อมูลเหล่านี้มีพระไตรปิฎก เป็น back up เชียวน้าาา
เป็น พุทธมามกะจ๋าาาาา ก็ต้องเชื่อ ตะกร้าสามใบ สิเน๊อะ
หรือเธอว์จะ เชื่อเฉพาะ ตำนานเรื่องทศบารมีล่ะหว่า ?
แหม ? นี่ถ้า ตำนาน พุทธอวตารที่เล่าขาน
มันเป็นเรื่องจริง คงสนุกพิลึก เหอ ๆ )
อืม.....แร้ว เมื่ออิฉันนึกสนุก เสริ์ช อากู๋
ขุดคุ้ย มหากำพืด( แปลว่ากำเนิดเบื้องลึกในหลาย ๆ ชาติ )
ของสมณะโคดม ต่อไปอีก อิฉันก็มานั่งขำก้าก อีกครั้ง
ประมาณว่า อะโหย ก่อนหน้านี้ สมณะโคดม
ก็มิใช่ เปอร์เฟค แมน โคตร ๆ อะไรนักหนานี่หว่า
บาปกรรมต่าง ๆนานาในอดีตชาติ
ที่ทั่นเคยสะสมเล่นก็ยังทำให้เวียนว่ายในวัฏฏะ
เกิดมา เป็น สารพัดสัตว์เดรัจฉาน อีกมากมาย
ทั้ง วัว ทั้งควาย หมู หมา กา ไก่ ฯลฯ
แหม ๆ อย่าว่า แต่ ตัว เ - ี้ ย เล๊ยยยยย
ขนาด สัตว์นรก สมณะโคดม ก็ยังเคย เป็น มาแล้ว
( ไม่เชื่อ ถาม คนขี้เหล้าที่ชื่อ ปุนาลิ ดูจิ อิอิ )
เฮ้อ จะว่าไป เยซู แห่งนาซาเรธ ยัง ดูดี ซะกว่า มั้งเนี่ย
เพราะ ไบเบิ้ลไม่เห็นจะเคยเอ่ยเรยแฮะ
ว่า พระบุตร ทรงเป็น ตัวเ - ี้ ย กลับชาติมาเกิดดดด
แต่ก็นั่นแหล่ะนะ
อิทัปปัจจัยตา สิ่งนู้นมี สิ่งนี้จึงมี
กมฺมุนา วตฺตตีโลโก กุ๊ก ๆ
สิ่งมีชีวิตทุกตัวล้วนเป็นไปตามกรรม นี่นะ
แล้วจะแปลกอะไร ล่ะ
ถ้า เ - ี้ ย บางตัว มันจะทำกรรมดี
สะสมบารมีได้มากกว่า ฤาษีบางตน
จนสามารถ กลับชาติมาเกิด
ถือ กำเนิดเป็นสัมมาสัมพุทธะ ได้
ด้วยประการฉะนี้...แล
ปอลิง 1
อืม... จิง ๆ อิฉันตั้งใจว่า
ตอนนี้กะ จะงดตั้งกระทู้สักระยะ
เพื่อหันหน้าไปรจนา ศีล 5 ในฮาเร็ม ให้เสร็จ
แต่ทว่า ไหน ๆ ก้อ เพิ่งได้ ติดแบน มา 1 ดอก
ออกจากคุกขี้ไก่ คราวนี้
เรยโพสแกว่งปากหาเท้า เอ๊ย เสวนาธรรม
บ่นกับชาวบ้านจั๊กหน่อย ดีฝ่า
เพื่อเป็นการฉลอง ที่ได้ตำแหน่ง
สมาชิก ผู้มี แบน ( สมใจอยาก ) แร้ว เหอ ๆ
ปอลิง 2
ถ้า ใครอ่านกาทู้นี้ แร้ว ซาบซึ้ง
เกิดกำลังใจในการปฏิบัติ
ประมาณว่า
ขนาด เดรัจฉานอย่าง เ - ี้ ย บางตัว
มันยังไม่หน้ามืดตามัว สามารถตะเกียกตะกาย
โผล่หัวมาเวียนว่ายตายเกิด จนทะลุธรรม ได้
แร้วทำไม มนุษย์ขี้เหม็นอย่างตรู
จะเจริญตามรอย ตัว เ- ี้ ย มั่งมิได้
ไอ้ฉัน ก็ อนุโมทนา ด้วยเจ้าคะ สาธุ ๆ
อนึ่ง อานิสงค์ ผลบุญใด ๆ ที่ ได้จากการเขียนกระทู้นี้
มอบให้แก่ ไอ้มดเอ๊กซ์ หลานชายนอกไส้คนโปรด
ในฐานะที่ มันทำให้ อิฉันปิ๊ง จนเกิดไอเดียบรรเจิด
ก่อเกิดเป็นกาทู้นี้ขึ้นมา หลังจาก ได้อ่านโพสของมัน
ส่วน ถ้าครายอ่านแร้วขุ่นมัว
อานิสงค์ผลบาปใด ๆ ที่ได้จากกาทู้นี้
อิฉันไม่ขอรับไว้ หรอกนะจ๊ะ ตัวเอง
เพราะ ว่า บาป อยู่กับคนทำ กรรม อยู่กับ คนกิน
กระเตงกันเองแระกัน กำใครกำมัน ง่ะ
คนไม่ใช่แควนรับแทนให้กันไม่ได้หรอกจ้า งิงิ
อ้อ แล้วถ้า ใคร เป็นห่วงเป็นใย
กัวว่า อิฉันจะบาปหนา
เพราะ ตั้งกาทู้ก่อกำทำเข็ญ
ล้อเล่นกับสมณะโคดม
ก็โปรดอย่าได้ วิตกจริตคิดมากให้ปวดหัวไปเยย
ตราบใดที่ สมณะโคดม มีเจโตฯ
อิฉันก็มิมีอารายให้เป็นห่วง
บาป คือ อะไร บุญ คือ อะไร
ธรรมใดเป็น กุศล ธรรมใดเป็น อกุศล
อิฉันก็พอลู้ อยู่บ้างพอเป็นกระสาย แหล่ะนะ
เอาเป็นว่า เรื่อง การปรามาส เนี่ย
ขอให้ มันเป็น ธุระกรรม
ระหว่าง อิฉัน กับ สมณะโคดม
แค่สองต่อสองก็พอเถอะนะ
ได้โปรดอย่ามาโดดเข้าร่วม สังฆกรรม ด้วยเล๊ย
แต่ถ้า ทั่นไหน อยากเข้าร่วมก่อกรรม ด้วยกันจนตัวสั่น
ก็ตามฉะบาย แระกันนะจ๊ะ
คงไม่ห้ามหรอกเจ้าค่ะ
บอกแระ ว่า กำใคร กำมัน งิงิ
กรรมนิยาม นั้น จ่ายปันผล ให้สิ่งมีชีวิตทุกตัว
อย่างยุติธรรมถ้วนทั่ว ซำเหมอแหล่ะ เหอ ๆ
ปอลิง 3
ขอ อำภัย ที่ ใช้ รูปปลากรอบ ไม่เข้ากับเนื้อหา
ใครคนหนึ่ง บอกอิฉันว่า
อย่าโกรธถ้าถูกด่าว่า "เ- ี้ ย" ด่าว่ากิ้งก่า ท่าจะเจ็บกว่านะ
ดังนั้น ถ้า โพส รูปน้อง เอี้ยก้วย
แร้วได้ใบแดงซ้ำซากไร้การครีเอท อย่างงี้
ตูโพสรูปกิ้งก่า แทนก็ได้ฟระ เหอ ๆ
ปอลิง 4
เออ กาทู้นี้ อิฉันขอนุยาด
งดตอบ จม. แควน ๆ ชั่วคราว นะเจ้าคะ
เพราะโพสเสร็จ กะว่า เด๋วจะ หาเรื่อง แบน ( ตัวเอง)
จากเวบนี้สัก 2 เดือนง่ะ
แบ่บว่า ได้ ติดแบน ไป 1 ดอก แร้ว ช้อบชอบ
เรยอยากได้อีกสักดอก งิงิ
เอาล่ะ เด๋ว ขอนุยาด ไปเซย์ฮัลโหล กะอัศวินเจได
ที่ กาทู้ใบแดง อีกสักแป๊บ นึงก่อนนะ
แร้วเด๋วอิฉันก็จะหายหัวไปแบบยาว ๆ แระ
หวังว่า ไม่เจอหน้ากันนาน ๆ คงไม่มีใคร
ลงแดงตายเพราะฟามคิดถึงอิฉันหรอกน๊าาาา แง้ว ๆ
กุสลา ธรรมา ๆ อัญเชิญเทพเทวดา
มาพา น้องเ- ี้ ย ไปนิพพาน ชะเอิงเอย
ที่มา
http://board.palungjit.com/f181/โพสเรื่อยเปื่อย-เมื่อยก็พัก-^-0-^-322353-5.html#post6012795
บัวผ่อง:
► ►►. . ..The Letter : จม. ปิดผนึก ถึง ทั่นดาญาณ.. . .◄ ◄◄
เอิ่ม ...ไม่ทราบว่า ทั่นดาญาณยังมี ล็อกอิน
ที่ พันติ๊ป อยู่ อ๊ะปล่าวคร้าาาา
นู๋บี อยากจาขอ นุยาด หลอกใช้ เอ๊ย ไหว้วาน อ่ะค่ะ แหะ ๆ
เนี่ย ฝากช่วยเป็นร่างทรง ส่งหลังไมค์
เอา ลิงค์เนี๊ยะ ไปให้ ล็อกอิน รถเรณู
แทนนู๋บีหน่อยจะได้ไหมคร้าาาา
คือว่า เห็น ป๋ารถสังข์ อีกะลัง เฮิร์ท
ที่โดนบักระนาด มันเบิ๊ดกระโหลก
ดีดกระโปกกลางเวบบอร์ดอ่ะคร้าาา
นู๋บี ก็เรยอยากจา ส่งกำลังใจ
ไปให้ ไอดอลของตัวเอง ง่ะ
วานทั่นดาญาณ ช่วยเป็น ร่างทรงให้ นู๋บี ทีสิเจ้าคะ
น่านะนะ เขาว่า การช่วยเหลือ สตรีผู้ทรงศีล เนี่ย
อานิสงค์มันแร๊งส์ นะเจ้าคะ
เผื่อว่า บางทีบุญกุศล มันอาจจะหนุนนำ
ทำให้ทั่น ดาญาณ ได้เจอเนื้อคู่ ที่หน้าตาดี
เหมือน น้องแคทริยา มารศรี เอ๊ย แคทริยา อิงลิช ก็ได้น้าาาาาา อิอิ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
หูยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ปาฏิหารย์มีจริงวุ้ย อะซิก...อะซิก...
อืม...แท้งกิ๋วเจ้าค่ะ ทั่นดาญาน
ไงก็ ขออนุยาด เอาเรื่องนี้
ไปโพทนา อวดชาวบ้านสักหน่อยนะเจ้าคะ
เพราะนาน ๆ ที จะมีคนใจดี
ยอมหลวมตัว มาเป็นนอมินี ให้นู๋บี อ่ะแหะ...แหะ...
บัวผ่อง:
► ►►. . ..The Letter : จม. เปิดผนึก ถึง อิหม่ามี๊.. . .◄ ◄◄
อิอิ คืนนี้ขึ้นเวรบ่ายคร้าาาาา อิหม่ามี๊
พอดี ว่าง ๆ ไม่มีคนไข้ แล้ว
เก๊าะ เรย เอาเวลาหลวง แอบแว้บ เข้ามา เม้าส์ แหะ ๆ
อืม...แท้งกิ๋ว สำหรับ คอมเม้นท์ของลุงสม
ที่อิหม่ามิ๊ เอามาโพสท์เป็นน้ำจิ้ม เกี่ยวกับ อุทาหอน
เรื่อง ดาราหญิงคนดังหลั่งน้ำตา ก๊ะ ข้อหา หนีภาษี อ่ะ
เฮ้ออ นู๋บีเอง ก็ไม่รู้เหมือนกันว่า ป๋ารถสังข์จะเข้าใจอ๊ะปล่าวววว
แต่ในฐานะ ที่ นู๋บี รู้สึกว่า
อิป๋ารถสังข์มัน โขก นู๋บี มาอย่างก๊ะโคลนนิ่ง น่ะนะ
ขอ อนุยาด ตอบ แทน อิป๋ามันว่า
ป๋าแกก็คงจะเก็ท ก๊ะ น้ำลายลุงสม แหล่ะ
แต่คงจะ ไม่คิด ที่จะมองตัวเอง
จากที่คนอื่นเค้ามอง หรอกมั้ง
เพราะ ถ้าขืนเอาคนอื่นมาเป็นกระจกสะท้อนตัวเรา
มันก็มีทั้ง กระจกนูน กระจกเว้า
หรือ อย่างมาก ก็เป็นได้แค่กระจกเงา
ซึ่ง คงจะเอามาใช้ ส่องหารากเหง้า
แห่งความระยำ เอ๊ย แห่งพฤติกรรม
แล้วนำมาทำให้เกิด มรรคเกิดผล ได้
อย่างไม่ค่อยจะเต็มเม็ดเต็มหน่วยเท่าไร นัก
ขืนมัวแต่มา นั่งส่องดูภาพสะท้อนอันบิดเบี้ยว
ตามการปรุงแต่ง สังขารขันธ์ ของชาวบ้าน
มันก็เป็นได้แค่การหยิบเอาการปรุงแต่ง ตัวเรา
ผ่านสายตาของคนอื่น (ตามจริตและ ประสบการณ์ของเขา)
แล้วเอามาปรุงต่อ เท่านั้น
แต่ถ้าอยากเห็นตัวเอง แบบชัดๆ แจ่ม ๆ
สู้เราเดินเข้าไป สำรวจตัวตน ของตัวเอง จากภายใน
โดยอาศัย หลัก อิทัปปัจยตา น่าจะเวิร์ค กว่า ไหม ?
จริงอยู่ ไม่มีใคร รู้ตัวไปเสียหมดทุกเรื่อง
แต่ถ้า เมื่อไร เรา ซื่อสัตย์กับ อัตตา ของตัวเอง อย่างเพียงพอแล้ว
เมื่อนั้น เราก็จะเห็น กิเลสตัณหาของตัวเอง ได้ตามจริง
ตลอดจนสามารถตัดสินความระยำของตนได้ โดยปราศจาก อคติ 4
นอกจากนี้ เราก็จะรู้เองว่า การเลือกที่จะหยุดของเรานั้น
มันเป็นไปเพื่อหลบลี้หนีความจริง / เพื่อขอลดหย่อนโทษ
หรือ เป็นการละทิ้งศักดิ์ศรีของตน เพื่อ ปกป้อง ผู้อื่นกันแน่ ?
เรื่องนี้ ไม่มีใครตอบแทน ใครได้ เพราะมันเป็น ปัจจัตตัง
อีกทั้ง ปุถุชน อย่างเรา มันก็ไม่มี เจโต ซะด้วยดิ
ก็คงได้แต่ด้นเดากัน ไปตาม ความเก๋า และ ประสบการณ์ ที่มีอ่ะ
อิหม่ามี๊ ก็คาดเดา ไปอย่างนึง นู๋บีก็เดาไปอีกอย่างนึง
แต่ จะมีเจตนาอะไรซ่อนเร้นอยู่ในหอย ของ ป๋ารถสังข์ นั้น
ก็คงจะมีแต่ ป๋า รถสังข์ เท่านั้นแหล่ะมั้ง ที่ รู้ดีที่สุด
กระนั้น นู๋บี ก็มีข้อสังเกต อยู่จิ๊ด นึงส์
นั่นก็คือ ถ้า บักระนาด มันไม่เมายาบ้า
จนไป จับ พี่พัน ก๊ะ ผอ. หอจดหมายเหตุพุทธทาส เป็นตัวประกัน
ป๋ารถฯ จะยอมอ่อนข้อให้ ไหม ?
เพราะ เท่า ที่ตาม ๆ ดู นั้น
ก็เห็นป๋าแกทำปากเก่ง ร้องท้าเหย็ง ๆ
ไม่ได้กลัวที่จะไปขึ้นโรงขึ้นศาลเรยนิ
แถมป๋ายังเริ่มจะจัดหนัก
เปิดหน้าไพ่โชว์หลักฐานความล่ำซำ ด้วย
แต่ ป๋าแกก็มาเปลี่ยนคอนเซปต์
ตอนที่ บักระนาด มันไปอาละวาด
จน พี่พัน ก๊ะ หอจดหมายเหตุฯ ต้องเดือดร้อน อ่ะ
แล้ว ไอ้เรื่องมีมูลฟ้อง เพียงพอไหมเนี่ย มันไม่ใช่ประเด็นหลักอ่ะ
อิหม่ามี๊เคยดู ดคีเด็ด ทาง ช่อง 7 ป่ะ
ถ้าเจ้าทุกข์ มันจะเอาเรื่อง เอาราวกันจริง ๆ อ่ะ
ถึงเป็น เรื่อง กระโหลกกะลาปัญญาอ่อน แค่ไหน
ไงซะ คุณตำหนวด ก็ต้องยอมรับแจ้งความแล้วลงบันทึกประจำวัน ให้
ซึ่ง สิ่งเหล่านี้ สามารถเอาไปเป็นหลักฐาน ฟ้องศาลได้ทั้งนั้นว่ะ
ทีนี้ล่ะ เหล่าพยาธิ และ พยานปากเอก ได้เดือดร้อนกันระนาววว
แล้วการถูกหมายเรียกให้ไปเป็น พยานในศาลเนี่ย
มันไม่ซาหนุกเรยนะจ๊ะ เสียเวลาโคตร ๆ เหอะ ๆ
นู๋บีคิดว่า ถ้าขึ้นโรงขึ้นศาลกันจริง ๆ
ป๋ารถฯ แกน่าจะ ห่วงประเด็นนี้ ตะหากมั้ง
คงไม่อยากให้ ชาวบ้านเดือดร้อนไปด้วย อ่ะ
ส่วนไอ้เรื่อง กลัวติดคุกติดตะราง
หรือ เสียเวลาไปขึ้นโรงขึ้นศาลเนี่ย
เขี้ยวลากดินอย่างป๋าแก คงไม่สะทกสะท้าน ว่ะ
ปอลิง
อ้อ แท้งกิ๋ว น้าาาา อิหม่ามี๊
ที่เป็นห่วงเรื่องการ ไดเอท เอ๊ย การฉันมื้อเดียว ของนู๋บี
อืม..วันนี้ นู๋บี เริ่มดีเดย์ ฉันมื้อเดียว แระ อ่า
แถม อิการ์ฟิล์ดมันก็เสือกหน้าใหญ่ใจโต
ตอนเที่ยงนี้ มันก็ใจเด็ด ไม่ยอม แตะน้ำหวาน สักหยด
ทำเอาตอนบ่าย ๆ งี้ ตรูทั้งหิว ทั้งฉิว (แถม ขำ ตัวเองอีกตะหาก )
เคยป่ะ ที่ท้องมันอยู่ในสภาวะหิว แล้วก็นึกครึ้มมานั่งดูหิว
แล้วก็ไม่ได้ปรุงต่อ เป็น ความอยาก จน เกิดทุกขังกะละมัง น่ะ
( ไว้ครึ้ม ๆ จะมาโม้ให้ฟัง 55555555555 )
:12: :12: :12:
นำร่อง
[0] ดัชนีข้อความ
[#] หน้าถัดไป
[*] หน้าที่แล้ว
Go to full version