๑๑๑.
ปฏิบัติธรรมสี่สิบปีพระอาจารย์ท่านหนึ่งสนใจเรื่องของศาสนาตั้งแต่ยังเป็นเด็ก
และก็ออกบวชตั้งแต่ยังอยู่ในวัยหนุ่ม ศึกษาธรรมอยู่ระยะหนึ่ง
แล้วก็ขึ้นไปสร้างกระท่อมเป็นที่พักอยู่บนภูเขาลูกหนึ่ง
ยามปกติก็จะดื่มน้ำในลำธารแก้กระหาย ทุกวันฉันเพลด้วยผลไม้
เพียงมื้อเดียวเท่านั้น เป็นอย่างนี้ทุกวันจนเวลาล่วงเลยจากวันเป็นปี
วันหนึ่งมีชายตัดฝืนเดินผ่านกุฏินั้น เห็นพระอาจารย์เข้า จึงถามขึ้นด้วยความแปลกใจว่า
“ท่านปฏิบัติธรรมอยู่ที่นี่นานแค่ไหนแล้ว?”
“ประมาณสี่สิบหน้าหนาวแล้ว”
“ท่านบำเพ็ญอยู่ที่นี่เพียงรูปเดียวหรือ?”
"ในป่าลึกอย่างนี้ ภาวนาเพียงคนเดียวก็นับว่าเยอะแล้ว จะต้องให้มีคนเยอะๆทำไม?”
“หรือว่าท่านไม่มีสหายธรรมเลยหรือ?”
พระอาจารย์เลยตบมือขึ้นสามครั้ง สิ้นเสียง ก็มีเสือกลุ่มหนึ่งเดินออกมา
ชายตัดฟืนเห็นแล้วก็สะดุ้งสุดตัว พระอาจารย์บอกว่าไม่ต้องกลัว
แล้วสั่งให้เสือเดินออกไป
พระอาจารย์พูดต่อว่า “เจ้าคงเห็นแล้วซินะ สหายข้ามีเยอะแยะ
ภูเขาแม่น้ำผืนดิน ต้นไม้ต้นหญ้าไม้ดอก จิ้งจอกหนอนเสือ ล้วนแต่เป็นเพื่อนของข้า”
ชายตัดฟืนได้ยินได้เห็นแล้วก็รู้สึกศรัทธายิ่งนัก
จึงตัดสินใจบวชเข้ามาสู่ร่มกาสาวพัสตร์
ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาก็มีผู้มาปฏิบัติธรรมหลั่งไหลเข้ามาไม่ขาดสาย
ที่นั่นมีเมฆขาวลอยฟูฟ่องผ่านเขาเขียวขจี
มีต้นไม้ใบหญ้าอยู่คอยต้อนรับผู้คน
มีเสือเดินกวางผ่าน มีนกบินมีเสียงแมลงหรีดร้องเรไร
ที่สุดก็กลายเป็นสำนักปฏิบัติธรรมที่เผยแพร่ลัทธิเซนแห่งใหญ่แห่งหนึ่ง
Credit by - http://www.whatami.net/zen/zen23.htmlที่มา :http://www.thummada.com/กุศลผลบุญใดที่พึงบังเกิดจากธรรมทานเหล่านี้ ขอจงเป็นบุญเป็นปัจจัย
แด่ท่านผู้ที่มีส่วนเกี่ยวข้องในธรรมทานเหล่านี้ ทุกๆท่าน
รวมทั้งท่านเจ้าของภาพ ทุกๆภาพ เรียนขออนุญาตใช้ภาพไว้ ณ ที่นี้... นะคะอนุโมทนาสาธุ.. ที่มาทั้งหมดมากมายค่ะ
