คลังธรรมปัญญา > ระบาย พรรณาด้วย ฉันทลักษณ์ กาพย์กลอน (อิสระ)

เทวทูตสี่

(1/1)

ฐิตา:



เทวทูตสี่
วิชัย : รจนา

ใดใดในโลกล้วน    อนิจจัง
คงแต่บาปบุญยัง     เที่ยงแท้
คือเงาตามติดตัวตรัง  ตรึงแน่น  อยู่นา
ตามแต่บาปบุญแล้   ก่อเกื้อรักษา


เทวทูตสี่ทั้ง         ดลใจ
เกิดแก่เจ็บตายไป   หมดสิ้น
พบเห็นทุกคราให้    กำหนด
จดทุกหว่างย่างก้าว   สุดสิ้นอาลัย


เห็นมนุษย์เกิดแล้ว   ดูโลก
ไร้กลิ่นสิ้นความโศก  ถ่องแท้
เดียงสาไป่รับโชค    ร้ายดีใดฤา
เติบโตยากสบแม้    จริงนี้ฉันใด


เห็นมนุษย์แก่แล้ว   ชราลง
สังขารบ่มั่งคง       เที่ยงแท้
หวนถวิลชีพดำรง    หมื่นร้อยพันปี
ร่างกายจะเสื่อมแล้   แก่เจ้าอยู่นาน

เห็นมนุษย์เจ็บแล้ว  ทุกข์ทน
โรคภัยสร้างทุกคน   ปวดช้ำ
ซ้ำสร้างกรรมซัดปน  เวท- นาทนทุกข์
ล้มลุกปลุกกลืนกล้ำ   ป่วยร้ายไข้ซม


เห็นมนุษย์ตายแล้ว  สิ้นไป
ดวงจิตทิ้งร่างไว้     โศกเศร้า
หมู่ชนร่วมอาลัย     หลับแล้ว บ่ฟื้น
คงบ่พ้นตัวเรา      หนีแล้ววิ่งตาม


เห็นภัยทั้งสี่นี้       มาเตือน
สิทธัตถะทรงจากเยือน  ทุกข์นี้
อวิชชามาปนเปื้อน     จิตคง ลุ่มหลง
แสวงหาธรรมชี้        หลุดพ้นสิ้นทุกข์




  :07:  : http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem134307.html

กระตุกหางแมว:
สาธุ.. :13:
อนุโมทนาครับพี่แป๋ม

แก้วจ๋าหน้าร้อน:
 :13: อนุโมทนาครับพี่แป๋ม

นำร่อง

[0] ดัชนีข้อความ

ตอบ