คลังธรรมปัญญา > ระบาย พรรณาด้วย ฉันทลักษณ์ กาพย์กลอน (อิสระ)
สาส์นรักจากคนไกล
rain....:
คนดีของฉัน....
อยู่ตรงนั้นสบายดีไหม...
เมื่อขอบฟ้ากว้างเราห่างไกล...
เธอจะเป็นอย่างไรบ้างคนดี...
ก็ได้แต่ส่งใจให้...
มันลอยไปหาเธอทุกที่...
เชื่อเถอะนะว่าทุกทุกวินาที...
เธอยังคนมีฉัน..
คนนี้อยู่ในใจ...
คิดถึงเธออยู่เสมอ...
แม้ไม่ได้เจอนานแค่ไหน...
ความผูกพันธ์..ความหวังดี..
ความห่วงใย...
ยิ่งทวีขึ้นใจไม่จืดจาง ....
:27: :27: :27: :27:หากความรักคือความทุกข์
แล้วความสุขคืออะไร
หากความรักคือความเสียใจ
แล้ว ทำไมใยใจยังต้องการ
Pure+:
ณ ที่แห่งนี้.... ศาลาคนเศร้า!
ฐิตา:
--- อ้างจาก: Pure+ ที่ พฤศจิกายน 08, 2010, 08:05:15 pm ---ณ ที่แห่งนี้.... ศาลาคนเศร้า!
--- End quote ---
:38: :13: ช่างเหน็บแนม แกมประชด.. ได้ถึงใจ
:14: :45:
rain....:
แค่ฟ้าที่กั้นไว้
ไม่อาจขวางใจที่ใกล้กว่า
แม้ไม่ได้คิดถึงทุกครั้งที่หลับตา
แต่ก็คิดถึงตลอดเวลาที่หายใจ
_______________________________________________
อยากเก็บฝันเรียงรายไว้ปลายฟ้า
อยากไขว่คว้าดารามาฝากฝัง
นุชน้องเจ้าอยู่แห่งไหนขอจงฟัง
ความคิดถึงแว่วดัง..ทุกค่ำคืน
_______________________________________________
ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน
เธอก็อยู่ใกล้ ๆ ฉัน
อยู่ในความคิด คิดถึงทุกวัน
ไม่ว่าฝันหรือความจริง
_______________________________________________
ไม่ว่าเธอจะอยู่ส่วนไหนของโลกใบนี้
ให้เชื่อเถอะว่าความรู้สึกดี ๆจะไปถามหา
จะมองเห็นได้หรือไม่ด้วยสายตา
ภาพของเธอจะชัดเจนทุกเวลาในหัวใจ
_______________________________________________
คิดถึงใครคนหนึ่งตรึงตราจิต
พรหมลิขิตขีดทางให้ห่างเหิน
ต่างคนต่างหนทางที่ต้องเผชิญ
ย่างก้าวเดินบนเส้นทางที่ต่างกัน
_______________________________________________
ถ้าความคิดถึง…
มันลบได้เลือนได้เหมือนกับเส้นดินสอ
มันก็คงจะดีนะ
อย่างน้อย ๆ ก็ไม่ทรมานนัก
เมื่อแอบชอบและคิดถึง..ใครบางคน
หวังว่ากลอนเหล่านี้คงโดนใจใครๆบ้างนะงับ แบบว่า ลอกเค้ามาอ่ะ หุหุ
สายลมที่หวังดี:
:yoyo099:
นำร่อง
[0] ดัชนีข้อความ
[#] หน้าถัดไป
[*] หน้าที่แล้ว
Go to full version